Przejdź do zawartości

Kamenz

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest stara wersja tej strony, edytowana przez Tomasz Majtyka (dyskusja | edycje) o 19:01, 23 kwi 2015. Może się ona znacząco różnić od aktualnej wersji.
Kamenz
Kamjenc
ilustracja
Herb
Herb
Państwo

 Niemcy

Kraj związkowy

Saksonia

Powiat

Powiat Budziszyn

Powierzchnia

53,15 km²

Wysokość

173 m n.p.m.

Populacja (31 grudnia 2009)
• liczba ludności
• gęstość


17 171
323 os./km²

Nr kierunkowy

03578

Kod pocztowy

01917

Tablice rejestracyjne

BZ

Położenie na mapie Saksonii
Mapa konturowa Saksonii, u góry nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „KamenzKamjenc”
Położenie na mapie Niemiec
Mapa konturowa Niemiec, po prawej znajduje się punkt z opisem „KamenzKamjenc”
Ziemia51°16′N 14°06′E/51,266667 14,100000
Strona internetowa

Kamenz (pol. hist. Kamieniec[1][2], górnołuż. Kamjenc, wym. [ˈkamʲɛnt͡s]) – miasto we wschodnich Niemczech, w kraju związkowym Saksonia, w okręgu administracyjnym Drezno, w powiecie Budziszyn, na Łużycach, siedziba wspólnoty administracyjnej Kamenz-Schönteichen. Do 31 lipca 2008 miasto było stolicą nieistniejącego już powiatu Kamenz. Miasto jest położone nad Czarną Elsterą.

Nazwa

Pierwotną nazwą miejscowości była łużycka nazwa Kamjenc, Kamienz[3] pochodząca od nazwy "kamień". Po podbiciu w średniowieczu Słowian połabskich z plemion Serbów lużyckich mieszkających na Łużycach nazwa została później zgermanizowana na Camenz oraz później Kamenz.

Dzielnice miasta

  • Bernbruch (Barbuk)
  • Deutschbaselitz (Němske Pazlicy)
  • Jesau (Jěžow)
  • Gelenau (Jelenjow)
  • Hennersdorf (Hendrichecy)
  • Lückersdorf (Łukajecy)
  • Thonberg (Hlinowc)
  • Wiesa (Brěznja)
  • Zschornau-Schiedel (Čornow-Křidoł)

Historia

Ok. 1190 r. obok starej wsi słowiańskiej wzniesiono gród. Przed 1225 r. otrzymał on prawa miejskie. Trwała wtedy wzmożona kolonizacja niemiecka wypierająca wpływy słowiańskie. Przez wieki miasto budowało swój dobrobyt na garbarstwie, sukiennictwie i garncarstwie. Na pocz. XIV wieku miejscowość, wraz z Górnymi Łużycami, został przyłączony do Królestwa Czech, pod którego panowaniem pozostał do 1635 r. (poza okresem panowania węgierskiego w l. 1469-90). Pamiątką po długich latach przynależności miasta do Królestwa Czech jest tarcza z czeskim lwem umieszczona w herbie miejskim. W 1346 r. w ramach przeciwdziałania okolicznemu rozbojowi miasto połączyło siły wraz z innymi grodami przystępując do Związku Sześciu Miast Górnołużyckich. Miasto było oblegane przez husytów w 1432 r. W 1506 r. w mieście wybuchł bunt rzemieślników, który został stłumiony przez władze czeskie. Mimo tych niekorzystnych wypadków politycznych miasto rozwijało się pomyślnie. W 1571 r. założono tutaj szkołę średnią reprezentującą, na ówczesne czasy, wysoki poziom nauczania. W czasie wojny trzydziestoletniej - w 1635 r. - Kamieniec został wraz z Górnymi Łużycami przyłączony do Saksonii. W 1. poł. XIX wieku zaczął się proces industrializacji miasta. Kamenz zostało poważnie zniszczone podczas wielkiego pożaru w 1842 r. W kwietniu 1945 r. o miasto toczyła krwawe boje 2 Armia Wojska Polskiego. Miasto zostało jednak zdobyte dopiero 7 maja 1945 r. przez Rosjan.

W miejscowości znajdowała się filia obozu koncentracyjnego Groß-Rosen[4].

Zabytki i inne atrakcje

  • ratusz, neorenesansowy z I poł. XIX w.
  • kamienice barokowe i rokokowe z XVII i XVIII
  • renesansowa studnia (Andreasbrunnen) na rynku z 1570 r.
  • kościół NMP (St. Marien) z XV wieku z wyposażeniem wnętrza z XVI-XVIII w.
  • kościół katechetyczny (Katechismuskirche) z XIV wieku
  • Muzeum Łużyc Zachodnich (Museum der Westlausitz)
  • Muzeum Gottholda Ephraima Lessinga, pisarza urodzonego w Kamenz w 1729 r.
  • słup milowy poczty saskiej z czasów króla Polski Augusta II z polskim Orłem i litewską Pogonią oraz datą 1725 na Böhmischpl. (placu Czeskim)
  • Teatr Miejski
  • amfiteatr
  • kamieniołom Sparmann

Klimat (1979-2013)

Szablon:Pogoda infobox

Galeria

Współpraca

  1. Krzysztof R. Mazurski, Andrzej Zieliński: Łużyce, Warszawa 1984, str. 49
  2. J. Szaflarski: Polska, mapa fizyczna 1:2,500.000 z ok. 1946 r. (z nazwami miast na Ziemiach Odzyskanych podanych wg uchwał Komisji Ustalania Nazw Miejscowości przy Ministerstwie Administracji Publicznej).
  3. A.F. Busching, "A new system of geography", rozdz. "Lusatia", London 1762, str. 132.
  4. Abraham Kajzer: Za drutami śmierci. Wałbrzych, Muzeum Gross-Rosen: 2013.

Bibliografia

  1. Krzysztof R. Mazurski, Andrzej Zieliński: Łużyce, Warszawa 1984, KAW, ISBN 83-03-00772-6
  2. Statistisches Landesamt des Freistaates Sachsen, Kamenz, 2009
  3. Kamjenc, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. III: Haag – Kępy, Warszawa 1882, s. 797.