Przejdź do zawartości

Beata Ścibakówna: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
m +
Linia 2: Linia 2:
| imię i nazwisko = Beata Ścibakówna
| imię i nazwisko = Beata Ścibakówna
| grafika = Beata Ścibakówna (03270).jpg
| grafika = Beata Ścibakówna (03270).jpg
| opis grafiki = Foto: [[Paweł Matyka]]
| opis grafiki = Beata Ścibakówna (2015)
| prawdziwe imię i nazwisko = Beata Lucyna Ścibak-Englert
| prawdziwe imię i nazwisko = Beata Lucyna Ścibak-Englert
| data urodzenia = 28 kwietnia 1968
| data urodzenia = 28 kwietnia 1968

Wersja z 16:49, 2 sie 2018

Beata Ścibakówna
Ilustracja
Beata Ścibakówna (2015)
Imię i nazwisko

Beata Lucyna Ścibak-Englert

Data i miejsce urodzenia

28 kwietnia 1968
Zamość

Zawód

aktorka

Współmałżonek

Jan Englert
(od 1998)

Zespół artystyczny
Teatr Narodowy w Warszawie
Odznaczenia
Srebrny Krzyż Zasługi

Beata Ścibakówna, właściwie Beata Lucyna Ścibak-Englert[1] (ur. 28 kwietnia 1968 w Zamościu) – polska aktorka teatralna, telewizyjna i filmowa[2].

Życiorys

Wczesne lata

Urodziła się w Zamościu[3][4], jest córką laborantki i dyrektora transportu w zakładach mięsnych[5].

W 1992 została absolwentką Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Warszawie[6].

Kariera

W 1990, jeszcze jako studentka, debiutowała na scenie w roli Zosi w sztuce Adama Mickiewicza Kochajmy się!... w reżyserii Jana Englerta. Wlatach 1992–97 grała w Teatrze Powszechnym w Warszawie. W 1997 związała się z Teatrem Narodowym. Współpracowała też z teatrami warszawskimi: Komedia, Bajka, Polonia i Syrena[6]. Za rolę Klary w Ślubach panieńskich Fredry w reż. Andrzeja Łapickiego została wyróżniona na Opolskich Konfrontacjach Teatralnych „Klasyka Polska” w Opolu (1995)[6].

W 1992 trafiła na duży ekran w dramacie psychologicznym Roberta Glińskiego Wszystko, co najważniejsze[7]. Potem pojawiła się jako sekretarka w komedii sensacyjnej Jana Łomnickiego Wielka wsypa (1992) i dramacie psychologicznym Krystyny Jandy Pestka (1995). Wystąpiła w roli dziennikarki w komedii Jacka Bromskiego Dzieci i ryby (1997), a w serialu Jerzego Gruzy Czterdziestolatek. 20 lat później (1993) w roli pielęgniarki.

W telenoweli Polsat Samo Życie była lekarką kardiologiem, w operze mydlanej TVP2 Na dobre i na złe grała ostrą ordynator oddziału internistycznego dr Orlicką, a w serialu TVN Diagnoza wystąpiła jako anestezjolog.

Często grywała także czarny charakter, w tym w serialu TVP2 Radio Romans, Linia życia w roli żony biznesmena, która zrealizuje wszystko, co sobie zamierzy. Zagrała w dramacie sensacyjnym Ryszarda Bugajskiego Układ zamknięty (2013) u boku Janusza Gajosa i Kazimierza Kaczora. W serialu Polsatu Skazane Łukasza Jaworskiego wcieliła się w matkę, która zadenuncjowała syna narkomana.

Jesienią 2008 wystąpiła w trzeciej edycji programu TVP2 Gwiazdy tańczą na lodzie[8]. Jej partnerem tanecznym był Radek Dostál, z którym zajęła czwarte miejsce.

W 2005 została odznaczona Srebrnym Krzyżem Zasługi[9].

Życie prywatne

Jest żoną starszego o 25 lat aktora Jana Englerta. Poznali się, kiedy Englert był rektorem i wykładowcą Akademii Teatralnej, a Ścibakówna jego studentką. Mają córkę Helenę (ur. 16 czerwca 2000)[10].

Filmografia

Dubbing

Przypisy

  1. Beata Ścibakówna Pictures. FanPix.Net. [dostęp 2018-04-29]. (ang.).
  2. Beata Ścibakówna. Listal. [dostęp 2016-12-08]. (ang.).
  3. Personalidade: Beata Ścibakówna (Polônia). InterFilmes.com. [dostęp 2018-03-14]. (port.).
  4. Beata Ścibakówna. ČSFD.cz. [dostęp 2018-04-29]. (cz.).
  5. Anna Luboń (2015-10-24): Dzieciństwo Beaty Ścibakówny: Wakacje z duchami. Gala.pl. [dostęp 2012-02-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-02-20)]. (pol.).
  6. a b c Beata Ścibakówna. Teatr Kamienica w Warszawie. [dostęp 2012-02-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-02-20)]. (pol.).
  7. Beata Ścibakówna. Filmow. [dostęp 2016-12-08]. (port.).
  8. Jan Englert, Beata Ścibakówna. Wirtualna Polska. [dostęp 2012-02-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-02-20)]. (pol.).
  9. M.P. z 2005 r. nr 74, poz. 1019
  10. Helena Englert w bazie filmpolski.pl

Bibliografia