smucić

smucić (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

czasownik przechodni niedokonany

(1.1) być powodem czyjegoś smutku

czasownik zwrotny niedokonany smucić się

(2.1) odczuwać smutek w wyniku czego

odmiana:

przykłady:

(1.1) Nie smućcie waszych rodziców tym bezeceństwem.

(2.1) A Wanda, jeśli wyjedzie, jej babka będzie smucić się kolejne pół roku.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) martwić, przygnębiać, zasmucać

(2.1) martwić się, zasmucać się

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. smutas mos, smuteczek mrz, smutek mrz

czas. posmutnieć dk., smutnieć ndk., zasmucać ndk., zasmucić dk.

przym. smutnawy, smutny

przysł. smutno

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) sadden
• białoruski: (2.1) тужыць

źródła: