Helena Sieradzka ps. „Julianna”, z domu Sobczyńska (ur. 17 lutego 1901, zm. 28 maja 1998) – warszawska nauczycielka, żołnierz Armii Krajowej, sanitariuszka, uczestniczka powstania warszawskiego (podczas powstania straciła 16-letniego syna Jana, który zginął od wybuchu przypadkowego pocisku)[1]. Po II wojnie światowej nie zrezygnowała z walki o niepodległość. W mieszkaniu Heleny i Makarego Sieradzkich aresztowano rotmistrza Witolda Pileckiego. Władze komunistyczne Polski Ludowej skazały ją na 7 lat więzienia w procesie odpryskowym sprawy rtm. Pileckiego, po rewizji wyrok zamieniono na 6 lat, w więzieniu w Fordonie odsiedziała 6 lat. Jej mąż Makary Sieradzki został skazany na dożywocie. Ich 14-letniego syna Ignacego[2] wyrzucono z mieszkania, pozbawiono środków do życia i utrudniano naukę. Helena Sieradzka wraz z mężem Makarym w 1991 roku została uhonorowana[3] tytułem Sprawiedliwych Wśród Narodów Świata – Sieradzcy ukrywali w czasie okupacji niemieckiej trzy Żydówki. Po 1990 roku, przekazali pieniądze – otrzymane jako odszkodowanie za pobyt w komunistycznych więzieniach - na budowę nowego domu w Schronisku dla Niepełnosprawnych w Radwanowicach[4]. Za działalność w czasie II wojny światowej w AK została odznaczona Krzyżem AK[1].

Helena Sieradzka
z domu Sobczyńska
ps. „Julianna”
Data urodzenia

17 lutego 1901

Data śmierci

28 maja 1998

Zawód, zajęcie

nauczycielka

Narodowość

polska

Małżeństwo

Makary Sieradzki

Dzieci

Jan, Ignacy

Odznaczenia
Krzyż Armii Krajowej
Sprawiedliwy wśród Narodów Świata

Przypisy

edytuj
  1. a b Zawołać po imieniu. Księga kobiet - więźniów politycznych 1944-1958. T. 1, zebrały i opracowały Barbara Otwinowska przy współpracy z Teresą Drzal, wyd. Vipart, Nadarzyn 1999, s. 280
  2. Biblioteka Główna Uniwersytetu Szczecińskiego. [dostęp 2015-03-08].
  3. Lista Sprawiedliwych Wśród Narodów Świata - s. 87. [dostęp 2016-03-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-05)].
  4. Przyjaciele Rotmistrza - wspomnienie ks. T. Isakowicza-Zaleskiego o Helenie i Makarym Sieradzkich

Bibliografia

edytuj
  • Zawołać po imieniu. Księga kobiet - więźniów politycznych 1944-1958. T. 1, zebrały i opracowały Barbara Otwinowska przy współpracy z Teresą Drzal, wyd. Vipart, Nadarzyn 1999, s. 280 (tam biogram)
  • Ruta Czaplińska, Z archiwum pamięci. 3653 więzienne dni, pod red. Krzysztofa Szwagrzyka i Jacka Żygadły, Wrocław 2003, (seria „Relacje i wspomnienia”, t. 4).