Hannes Reichelt
Hannes Reichelt (ur. 5 lipca 1980 w Altenmarkt im Pongau) – austriacki narciarz alpejski, dwukrotny medalista mistrzostw świata seniorów i juniorów.
Data i miejsce urodzenia | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Klub |
SC-Sparkasse Radstadt | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Wzrost |
183 cm | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Debiut w PŚ |
7.12 2001, Val d’Isère | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Pierwsze punkty w PŚ |
20.12 2002, Val Gardena (2. miejsce – super G) | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Dorobek medalowy | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Strona internetowa |
Kariera
edytujPo raz pierwszy na arenie międzynarodowej pojawił się 22 sierpnia 1995 roku w Thredbo, gdzie w zawodach FIS Race zajął 37. miejsce w gigancie. W 2000 roku wystartował na mistrzostwach świata juniorów w Quebecu, zdobywając brązowe medale w supergigancie i kombinacji. Był tam też piąty w slalomie.
W zawodach Pucharu Świata zadebiutował 7 grudnia 2001 roku w Val d’Isère, gdzie nie ukończyła supergiganta. Pierwsze pucharowe punkty wywalczył 20 grudnia 2002 roku w Val Gardena, zajmując drugie miejsce w tej samej konkurencji. W zawodach tych rozdzielił Didiera Défago ze Szwajcarii i Marco Büchela z Liechtensteinu. Blisko trzy lata później, 1 grudnia 2005 roku w Beaver Creek odniósł swoje pierwsze zwycięstwo, wygrywając supergiganta i wyprzedzając Kanadyjczyka Erika Guaya i swego rodaka, Matthiasa Lanzingera. Najlepsze wyniki osiągnął w sezonie 2011/2012, kiedy zajął piąte miejsce w klasyfikacji generalnej. W sezonie 2007/2008 wywalczył Małą Kryształową Kulę, a w sezonach 2013/2014 i 2014/2015 zajmował drugie miejsce w klasyfikacji zjazdu.
Na mistrzostwach świata w Vail/Beaver Creek w 2015 roku wywalczył złoty medal w supergigancie, wyprzedzając Kanadyjczyka Dustina Cooka i Francuza Adriena Théaux. Na rozgrywanych cztery lata wcześniej mistrzostwach świata w Garmisch-Partenkirchen w tej samej konkurencji zajął drugie miejsce, rozdzielając Włocha Christofa Innerhofera i Ivicę Kostelicia z Chorwacji. Był też czwarty w supergigancie podczas mistrzostw świata w Schladming, przegrywając walkę o podium z Akselem Lundem Svindalem z Norwegii o 0,33 sekundy. W 2006 roku wystartował na igrzyskach olimpijskich w Turynie, zajmując dziesiąte miejsce w supergigancie.
W marcu 2021 r. ogłosił zakończenie kariery[1].
Osiągnięcia
edytujMiejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Konkurencja | Czas biegu | Strata | Zwycięzca |
---|---|---|---|---|---|---|---|
10. | 18 lutego | 2006 | Sestriere | Supergigant | 1:30,65 | +0,74 | Kjetil André Aamodt |
12. | 15 lutego | 2018 | Pjongczang | Zjazd | 1:40,25 | +1,51 | Aksel Lund Svindal |
11. | 16 lutego | 2018 | Pjongczang | Supergigant | 1:24,44 | +0,96 | Matthias Mayer |
Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Konkurencja | Czas biegu | Strata | Zwycięzca |
---|---|---|---|---|---|---|---|
DNF1 | 2 lutego | 2003 | Sankt Moritz | Supergigant | 1:38,80 | - | Stephan Eberharter |
DNF1 | 14 lutego | 2007 | Åre | Gigant | 2:19,64 | - | Aksel Lund Svindal |
30. | 13 lutego | 2009 | Val d’Isère | Gigant | 2:18,82 | - | Carlo Janka |
2. | 9 lutego | 2011 | Ga-Pa | Supergigant | 1:38,31 | +0,60 | Christof Innerhofer |
16. | 12 lutego | 2011 | Ga-Pa | Zjazd | 1:58,41 | +2,58 | Erik Guay |
4. | 6 lutego | 2013 | Schladming | Supergigant | 1:23,96 | +0,55 | Ted Ligety |
DNF1 | 9 lutego | 2013 | Schladming | Zjazd | 2:01,32 | - | Aksel Lund Svindal |
1. | 5 lutego | 2015 | Beaver Creek | Supergigant | 1:15,68 | - | - |
13. | 7 lutego | 2015 | Beaver Creek | Zjazd | 1:43,18 | +0,94 | Patrick Küng |
10. | 9 lutego | 2017 | Sankt Moritz | Supergigant | 1:25,38 | +1,09 | Erik Guay |
17. | 12 lutego | 2017 | Sankt Moritz | Zjazd | 1:38,91 | +1,08 | Beat Feuz |
Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Konkurencja | Czas biegu | Strata | Zwycięzca |
---|---|---|---|---|---|---|---|
11. | 21 lutego | 2000 | Québec | Zjazd | 1:10,77 | +1,29 | Thomas Graggaber |
3. | 22 lutego | 2000 | Québec | Supergigant | 1:15,69 | +0,82 | Klaus Kröll |
5. | 25 lutego | 2000 | Québec | Slalom | 1:52,95 | +0,89 | Daniel Défago |
15. | 26 lutego | 2000 | Québec | Gigant | 1:52,09 | +1,52 | Georg Streitberger |
3. | 26 lutego | 2000 | Québec | Kombinacja | 31,36 pkt | +7,70 pkt | Matthias Lanzinger |
Miejsca w klasyfikacji generalnej
edytuj- sezon 2002/2003: 42.
- sezon 2003/2004: 138.
- sezon 2004/2005: 95.
- sezon 2005/2006: 20.
- sezon 2006/2007: 48.
- sezon 2007/2008: 10.
- sezon 2008/2009: 41.
- sezon 2009/2010: 27.
- sezon 2010/2011: 23
- sezon 2011/2012: 5.
- sezon 2012/2013: 8.
- sezon 2013/2014: 12.
- sezon 2014/2015: 6.
- sezon 2015/2016: 16.
- sezon 2016/2017: 10.
- sezon 2017/2018: 10.
- sezon 2018/2019: 27.
Zwycięstwa w zawodach
edytuj- Beaver Creek – 1 grudnia 2005 (supergigant)
- Beaver Creek – 3 grudnia 2007 (supergigant)
- Whistler – 23 lutego 2008 (gigant)
- Bormio – 13 marca 2008 (supergigant)
- Hinterstoder – 5 lutego 2011 (supergigant)
- Bormio – 29 grudnia 2012 (zjazd)
- Kitzbühel – 25 stycznia 2014 (zjazd)
- Beaver Creek – 6 grudnia 2014 (supergigant)
- Wengen – 18 stycznia 2015 (zjazd)
- Garmisch-Partenkirchen – 28 lutego 2015 (zjazd)
- Garmisch-Partenkirchen – 28 stycznia 2017 (zjazd)
- Aspen – 16 marca 2017 (supergigant)
Pozostałe miejsca na podium w zawodach
edytuj- Val Gardena – 20 grudnia 2002 (supergigant) – 2. miejsce
- Lillehammer – 13 marca 2003 (supergigant) – 3. miejsce
- Kitzbühel – 20 stycznia 2006 (supergigant) – 3. miejsce
- Adelboden – 5 stycznia 2008 (gigant) – 3. miejsce
- Whistler – 21 lutego 2008 (supergigant) – 2. miejsce
- Alta Badia – 21 grudnia 2008 (gigant) – 3. miejsce
- Kvitfjell – 7 marca 2010 (supergigant) – 2. miejsce
- Lake Louise – 26 listopada 2011 (zjazd) – 3. miejsce
- Alta Badia – 18 grudnia 2011 (gigant) – 2.miejsce
- Wengen – 14 stycznia 2012 (zjazd) – 2.miejsce
- Garmisch-Partenkirchen – 28 stycznia 2012 (zjazd) – 3. miejsce
- Crans-Montana – 26 lutego 2012 (gigant) – 3. miejsce
- Schladming – 14 marca 2012 (zjazd) – 3. miejsce
- Beaver Creek – 1 grudnia 2012 (supergigant) – 3. miejsce
- Wengen – 19 stycznia 2013 (zjazd) – 3. miejsce
- Kitzbühel – 26 stycznia 2013 (zjazd) – 3. miejsce
- Beaver Creek – 6 grudnia 2013 (zjazd) – 2. miejsce
- Beaver Creek – 7 grudnia 2013 (supergigant) – 3. miejsce
- Bormio – 29 grudnia 2013 (zjazd) – 2. miejsce
- Wengen – 18 stycznia 2014 (zjazd) – 2. miejsce
- Val Gardena – 20 grudnia 2014 (supergigant) – 3. miejsce
- Saalbach – 21 lutego 2015 (zjazd) – 3. miejsce
- Santa Caterina – 29 grudnia 2015 (zjazd) – 2. miejsce
- Wengen – 16 stycznia 2016 (zjazd) – 2. miejsce
- Kitzbühel – 22 stycznia 2016 (supergigant) – 3. miejsce
- Santa Caterina – 27 grudnia 2016 (supergigant) – 2. miejsce
- Kvitfjell – 26 lutego 2017 (supergigant) – 2. miejsce
- Lake Louise – 26 listopada 2017 (supergigant) – 3. miejsce
- Beaver Creek – 1 grudnia 2017 (supergigant) – 3. miejsce
- Kitzbühel – 20 stycznia 2018 (zjazd) – 3. miejsce
- W sumie (12 zwycięstw, 12 drugich i 18 trzecich miejsc).
Przypisy
edytuj- ↑ Mateusz Król: Alpejski PŚ. Kolejna austriacka gwiazda kończy karierę. Narty zamieni na szkolną ławkę. sportsinwinter.pl, 2021-03-17. [dostęp 2021-03-19].
Bibliografia
edytuj- Profil na stronie FIS (ang.)
- Profil na Sports-Reference.com. sports-reference.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-01-29)]. (ang.)