Cyraneczka (zwyczajna)

To jest stara wersja tej strony, edytowana przez NairdaShadow (dyskusja | edycje) o 19:01, 1 lip 2015. Może się ona znacząco różnić od aktualnej wersji.

Cyraneczka zwyczajna, cyraneczka[4] (Anas crecca) – gatunek średniego, wędrownego ptaka wodnego z rodziny kaczkowatych (Anatidae). Przeloty w marcu–kwietniu i sierpniu–październiku.

Cyraneczka zwyczajna
Anas crecca[1]
Linnaeus, 1758
Ilustracja
Samiec
Ilustracja
Samica
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ptaki

Podgromada

Neornithes

Nadrząd

neognatyczne

Rząd

blaszkodziobe

Rodzina

kaczkowate

Podrodzina

kaczki

Plemię

Anatini

Rodzaj

Anas

Gatunek

cyraneczka zwyczajna

Synonimy
  • Nettion crecca (Linnaeus, 1758)[2]
Podgatunki
  • A. c. crecca Linnaeus, 1758
  • A. c. nimia Friedmann, 1948
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3]

Zasięg występowania
Mapa występowania

     zasięg gniazdowania

     zasięg występowania przez cały rok

     zasięg zimowania

Samiec

Systematyka

Wyróżniono dwa podgatunki A. crecca[5]:

  • A. crecca crecca – cała Europa aż po Ural oraz pas klimatu umiarkowanego w Azji. Zimuje w południowo-zachodniej Europie i wybrzeżach Wielkiej Brytanii, Afryce i Azji Południowej.
  • A. crecca nimiaAleuty.

Morfologia

Cechy gatunku
Najmniejsza kaczka pływająca Europy. Samiec w szacie godowej ma kasztanowatą głowę i górną część szyi. Bok głowy z zielonoczarnym pasem z połyskiem, od koloru kasztanowego oddziela tę plamę zółto-biała otoczka, które następnie łączy się u nasady dzioba. Pierś kremowa z ciemnymi cętkami. Grzbiet i boki sinoszare z drobnym poprzecznym prążkowaniem. Tył grzbietu szarobrązowy. Na skrzydle lusterko w kolorze zielonkawej plamy na głowie, u obu płci. Samica z wierzchu brązowa z ciemnym cętkowanym deseniem. Spód biały. Podobnie wyglądają młodociane i samiec w okresie spoczynkowym.
Spotkać ją można w stadach mieszanych z innymi kaczkami, ale trzyma się wtedy w osobnych grupkach. Wyróżnia się tym, że rzadko wyciąga szyję i jest mniejsza od reszty. Kaczor odzywa się wysokim "krek", a kaczka szybko powtarzającym się "ke ke ke".
Wymiary średnie[2][4][6]
  • Długość ciała ok. 30–43 cm
  • Długość skrzydła 16–20 cm
  • Rozpiętość skrzydeł 58–65 cm
  • Masa ciał 200–450 g

Ekologia

Biotop
Różnorodne śródlądowe porośnięte roślinnością zbiorniki wodne, preferuje jednak niewielkie, gęsto zarośnięte oczka, stawy, rzeki o powolnym nurcie, bagna.
Toki
Pojawia się na wiosnę po stopieniu lodów. Dobierają się w pary wśród zimujących stad, więc przylatują parami. Toki są bardzo hałaśliwe, do tego stopnia, że słychać cały dźwięczny chór nawoływań. Odbywają się grupowo już na jesieni, a w odróżnieniu od krzyżówki każdy samiec aktywnie poszukuje samicy.[7]
Gniazdo
Na lądzie, w pewnym oddaleniu od wody, ukryte w gęstej roślinności, trawie, turzycach, trzcinach i pałkach oraz pod krzakami. Budowane przez samicę. Stanowi je płytka jamka wysłana częściami roślin, które zbierze w pobliżu. Stopniowo w czasie wysiadywania wyścieła je ciemnym puchem i jasnymi piórami z dwoma ciemnymi plamkami.
Jaja
W ciągu roku wyprowadza jeden lęg, składając w maju - czerwcu 5-16 jaj (zwykle 8-11)[2] w kolorze żółtobiałym z zielonkawym odcieniem.
 
Dla porównania cyraneczka (z lewej), cyranka (w środku z góry) i czuprynka (z prawej)
Okres lęgowy
Jaja wysiadywane "twardo" przez okres 21-23 dni przez samicę[2]. Odlatuje z niego w razie niebezpieczeństwa lub zakłócenia spokoju dopiero w ostatniej chwili. Samiec w tym czasie znajduje się na wodzie w pobliżu gniazda. Pisklęta są zagniazdownikami. Potomstwem opiekuje się wyłącznie samica, która prowadzi kaczęta od razu po obeschnięciu nad wodę. W pierwszych dniach po wykluciu wraca z nimi do gniazda dla odpoczynku. Pisklęta w puchu są bardzo podobne do młodych kaczki krzyżówki, choć są mniejsze i mają ciemny pasek pod okiem. Z końcem lata i na jesieni cyraneczki zbierają się w stada, które liczą tysiące osobników. Na zimowiska odlatują we wrześniu lub październiku. Dojrzałość płciową osiągają ok. 1 roku życia[2].
Pożywienie
Wiosną i latem to głównie pokarm zwierzęcy, jesienią i zimą - roślinny. Pożywienia szukają w wodzie, w płytkim mule i szlamie, przegrzebując dno.

Status i ochrona

W Czerwonej Księdze Gatunków Zagrożonych Międzynarodowej Unii Ochrony Przyrody i Jej Zasobów został zaliczony do kategorii LC (najmniejszej troski)[3]. W Polsce gatunek łowny od 15 sierpnia do 21 grudnia[8].

Zobacz też

fauna Polski, ptaki Polski.

  1. Anas crecca, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. a b c d e Carboneras 1992 ↓, s. 602.
  3. a b Anas crecca, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
  4. a b Busse i in. 1990 ↓, s. 79.
  5. Frank Gill, David Donsker: Family Anatidae. IOC World Bird List: Version 4.1. [dostęp 2014-01-24]. (ang.).
  6. Sterry i in. 2002 ↓, s. 70.
  7. Miroslav Bouchner, Cyraneczka [w:] Zwierzęta łowne, wyd. Delta, Warszawa 1992
  8. Busse i in. 1990 ↓, s. 80.
{{Przypisy}} Nieprawidłowe pola: przypisy.

Bibliografia

  • Karel, Stastny: Ptaki wodne. Warszawa: Delta, 1993. ISBN 83-85817-10-7.
  • Carles Carboneras: Family Anatidae (Ducks, geese and Swans). W: Josep del Hoyo, Andrew Elliott, Jordi Sargatal: Handbook of the Birds of the World. Cz. 1: Ostrich to Ducks. Barcelona: Lynx Edicions, 1992. ISBN 84-87334-10-5. (ang.).
  • Przemysław Busse (red.), Zygmunt Czarnecki, Andrzej Dyrcz, Maciej Gromadzki, Roman Hołyński, Alina Kowalska-Dyrcz, Jadwiga Machalska, Stanisław Manikowski, Bogumiła Olech: Ptaki. T. I. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1990, seria: Mały słownik zoologiczny. ISBN 83-214-0563-0.
  • Paul Sterry, Andrew Cleave, Andy Clements, Peter Goodfellow: Ptaki Europy: przewodnik ilustrowany. Warszawa: Horyzont, 2002. ISBN 83-7311-341-X.

Linki zewnętrzne