du
Nynorsk
[endre]Ordsoge
[endre]Frå norrønt þú med objektforma þik. Ordet har same opphav som dei tilsvarande pronomena i svensk, dansk, færøysk og islandsk. Nærskyld med engelsk you fransk tu og mange andre europeiske ord med tilsvarande tyding.
Pronomen
[endre]du (objektform deg)
- personleg pronomen, andre person eintal subjekt: tilhøyraren, den som utfører handlinga
- Skal du ikkje vitje mora di snart?
Liketydingar
[endre]- (personleg pronomen, fyrste person eintal): De (høfleg form)
Omsetjingar
[endre]
|
Sjå òg
[endre]Subjektform | Objektform | Eigeform/Eigedomsvaraord | |
---|---|---|---|
Eintal | |||
Fyrste person | eg | meg | min m |
Andre person | du | deg | din m |
Tredje person m | han | han, honom | hans |
Tredje person | ho | ho, henne | hennar |
Tredje person | det, dat1 | det, dat1 | dess 2 |
Fleirtal | |||
Fyrste person | me, vi | oss | vår m |
Andre person | de | dykk | dykkar |
Tredje person | dei | dei, deim3 | deira |
Merknader | |||
1Aldri med i offisiell nynorsk-/landsmålsrettskriving. I hovudsak nytta før landsmålet fekk ei offisiell rettskrivingsnorm. | |||
2sjeldan eller litterært | |||
3Ikkje lenger med i den offisielle rettskrivinga. No i houvdsak nytta i høgnorsktekstar. |
Amanab
[endre]Substantiv
[endre]du
- ein slags fugl
Bretonsk
[endre]Adjektiv
[endre]- svart (farge)
Dansk
[endre]Pronomen
[endre]- personleg pronomen, andre person eintal subjekt: tilhøyraren, den som utfører handlinga
Bøying
[endre]du (subjekt) - dig (objekt) - din m, dit n, dine fl
Etymologi
[endre]Frå norrønt þú, med objektsform þik. Ordet þú har same opphav som dei tilsvarande pronomena i svensk, dansk, færøysk og islandsk. Slektsord med engelsk you, fransk tu og mange andre europeiske ord med tilsvarande tyding.
Esperanto
[endre]Talord
[endre]du
Etymologi
[endre]Frå latin duo, med samme tyding
Fransk
[endre]Artikkel
[endre]du
- "til/av den"
- delingsartikkel, vert nytta om uvisse mengder av ting (som engelsk some), men vert ofte ikkje omsett til norsk
Etymologi
[endre]Satt saman av preposisjonen de ("fra", "av") og hankjønnartikkelen le ("den, "det")
Tysk
[endre]Pronomen
[endre]du
- personleg pronomen, andre person eintal subjekt: tilhøraren, den som utfører handlinga
Bøying
[endre]du, Du (subjekt) - dich (objekt) - dir (dativ) - deiner (genitiv)
Merk: bøyinga i genitiv uttrykker ikkje eigedom, for å gjere det må ein bruke dein, som vert bøygt i kjønn, tal og kasus.
Etymologi
[endre]Frå gammelhøytysk du, slektsord med gammelengelsk thu, forelda engelsk thou og dei tilsvarande skandinaviske pronomena.
Ido
[endre]Talord
[endre]du
Kurdisk
[endre]Talord
[endre]du
- talet to
Litauisk
[endre]Talord
[endre]du
- talet to
Normannisk
[endre]Substantiv
[endre]du
Etymologi
[endre]Frå latin dux ("leiar", "kommandør"), frå verbet ducere ("å leie"), frå indoeuropeisk rot deuk- ("å leie"). Slektsord med fransk duc, engelsk duke og mange andre romanske tilsvarande ord.
Svensk
[endre]Pronomen
[endre]du
- personleg pronomen, andre person eintal subjekt: tilhøraren, den som utfører handlinga
Bøying
[endre]du (objekt) - dig, dej (objekt) - din m, ditt n, dina fl (genitiv)
Etymologi
[endre]Frå norrønt þú, med objektsform þik. Ordet har òg gjeve opphav til dei tilsvarande pronomena i dansk, norsk, færøysk og islandsk. Slektsord med engelsk you og mange andre europeiske ord med tilsvarande tyding.
Walisisk
[endre]Adjektiv
[endre]du
- svart (farge)