Hopp til innhald

Symfoni nr. 13 av Mozart

Frå Wikipedia – det frie oppslagsverket
Symfoni nr. 13 i F-dur
K. 112
Symfoni av Wolfgang Amadeus Mozart
PeriodeWienerklassisismen
Komponert1771
UrframføringNovember 1771
Typisk lengd12:59
Satsar/akter4
ToneartF-dur

Symfoni nr. 13 i F-dur, K. 112, av Wolfgang Amadeus Mozart, vart skriven i Milano hausten 1771. Symfonien er i fire satsar, og den andre er instrumentert berre for strykarar.[1] Verket har originalitet og humor, og nyttar særs få instrument.[2] Den tredje satsen, menuetten, kan ha vorte skriven tidlegare og innlemma i symfonien. Det signerte manuskriptet syner at menuetten vart kopiert av Leopold Mozart.[1] Nicholas Kenyon skildrar Symfoni nr. 13 som den siste i «tradisjonell form»—etter dette «er vi i byrjinga av ei anna verd»[3]

Satsar og instrumentering

[endre | endre wikiteksten]

Instrumenteringa var strykarar, 2 oboar, 2 horn, fagott, continuo[1]

  1. Allegro, 3/4
  2. Andante, 2/4
  3. Menuett og Trio, 3/4
  4. Molto Allegro, 3/8

Framføring

[endre | endre wikiteksten]

Den første framføringa var truleg på ein konsert med Leopold og Wolfgang Mozart i bustaden til Albert Michael von Mayr, den 22. eller 23. november 1771.[1] På denne konserten kan ein òg kanskje for første gong ha høyrt Mozarts 12. symfoni.

  1. 1,0 1,1 1,2 1,3 Zaslaw, s. 190–91
  2. Dearling, s. 75–76
  3. Kenyon, s. 156

Bakgrunnsstoff

[endre | endre wikiteksten]