Hopp til innhald

Antioquiatapakulo

Frå Wikipedia – det frie oppslagsverket
Antioquiatapakulo
Utbreiing og status
Status i verda: LC LivskraftigUtbreiinga av Antioquiatapakulo
Utbreiinga av Antioquiatapakulo
Systematikk
Rike: Dyr Animalia
Rekkje: Ryggstrengdyr Chordata
Underrekkje: Virveldyr Vertebrata
Klasse: Fuglar Aves
Orden: Sporvefuglar Passeriformes
Familie: Tapakuloar Rhinocryptidae
Slekt: Scytalopus
Art: Antioquiatapakulo S. stilesi
Vitskapleg namn
Scytalopus stilesi

Antioquiatapakulo (Scytalopus stilesi) er ein fugl i tapakulofamilien som er endemisk for Colombia. Arten vart skildra som ny for vitskapen i 2005.

Dette er ein mellomstor tapakulo som kan vege så mykje som 24,5 gram og ha ei kroppslengd på ca. 11 centimeter. Kjønna skil seg i fjørdrakta, hannen er mørk grå med noko lysare underside, hoa er langt lysare med brun farge i vengfjørene. Begge har brun bakkropp med tydelege mørke tverrstriper.[1]

Antioquiatapakuloar har vore registrerte i våt underskog på 21 stadar i fjellskogen mellom 1420 og 2130 m høgd på begge sidene av den nordlege, sentrale fjellkjeda av Andes, innanfor i departementa Antioquia, Caldas og Risaralda. Sjølv om arten har eit relativt avgrensa utbreiingsområde, er han rekna som vanleg innanfor området. Arten vart opphavleg observert på 1990-talet, men då Niels Krabbe undersøkte innspelingar av songane deira, fekk han mistanke om at dette var ein hittil ukjent art, songen åt antioquiatapakulo er monaleg raskare og med lågare tonehøgd enn den nært nærskylde ecuadortapakulo, S. robbinsi.[2]

Arten vart oppkalla etter Frank Gary Stilast, ein ornitolog som spelte ei framtredande rolle i forsking på neotropiske fuglar på 1980- og 1990-talet. Arten er klassifisert som livskraftig.[3]

Om tapakuloar generelt

[endre | endre wikiteksten]

Tapakuloar lever i tett vegetasjon på eller nær bakkenivå og finst hovudsakleg i fjellområda i utbreiingsområdet sitt. Dei kan vere særs krevjande å observere ettersom dei spring i underskogen på ein musaktig måte. Artenne er terrestriske, har korte venger og fuglane har derfor dårlege flygeevner. Dei har kraftige bein, godt egna til livet på grassletter og i underskog. Stjerten er oppreist. Dei vert enklast oppdaga og identifisert med hjelp av kjenneteikn i songen.

Referansar
  1. Fjeldså, 2013
  2. Cuervo et al. 2005)
  3. BirdLife International (2015)

Bakgrunnsstoff

[endre | endre wikiteksten]