mute

Nederlands

Uitspraak

• Geluid:  mute    (hulp, bestand)

Woordafbreking

• mute

Werkwoord

vervoeging van
muten

mute

1. eerste persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van muten
   

   • Ik mute. 

2. gebiedende wijs van muten
   

   • Mute! 

3. (bij inversie) tweede persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van muten
   

   • Mute je? 

Gangbaarheid

• Het woord mute staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

Meer informatie

• Zie Wikipedia voor meer informatie.

Engels

Uitspraak

• Geluid:  mute (VS)    (hulp, bestand)
• IPA: /mjuːt/

Woordherkomst en -opbouw

• van Middelengels muet, dat via Anglo-Normandisch muet / moet teruggaat op Middelfrans muet

stellend	vergrotend	overtreffend
mute	muter	mutest

Bijvoeglijk naamwoord

mute

1. stom [2], niet in staat tot spreken
2. geluidloos

Afgeleide begrippen

• mutely
• muteness

enkelvoud	meervoud
mute	mutes

Zelfstandig naamwoord

mute

1. stomme, iemand zonder spraakvermogen
2. demper voor muziekinstrumenten
3. instelling waarmee muziek, spraak of ander geluid dat een apparaat laat horen tijdelijk wordt onderdrukt

vervoeging
onbepaalde wijs	to  mute
he/she/it	mutes
verleden tijd	muted
voltooid deelwoord	muted
onvoltooid deelwoord	muting
gebiedende wijs	mute

Werkwoord

mute

1. overgankelijk laten zwijgen, zorgen dat iets niet langer geluid maakt

Toki Pona

mute in Sitelen Pona

Uitspraak

• Geluid:  mute    (hulp, bestand)
• IPA: /ˈmute/

Woordafbreking

• mu·te

Woordherkomst en -opbouw

• van Esperanto multe "veel"

Zelfstandig naamwoord

mute

1. hoeveelheid, aantal

Bijvoeglijk naamwoord

mute

1. veel, meerdere

Hoofdtelwoord

mute

1. drie of meer
2. (in samengestelde getallen) twintig