Naar inhoud springen

Wereldkampioenschap snooker 1999

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Stephen Hendry, de winnaar

Het Embassy World Snooker Championship 1999 vond plaats van 17 april tot en met 3 mei 1999 in het Crucible Theatre in Sheffield, Engeland. John Higgins was de titelverdediger. Stephen Hendry won zijn zevende 'Crucible' wereldtitel en werd daarmee alleenrecordhouder, voor Steve Davis en Ray Reardon (allebei zes keer winnaar).

  • Winnaar: £ 230.000,-
  • Finalist: £ 135.000,-
  • Halvefinalist: £ 68.000,-
  • Kwartfinalist: £ 34.000,-
  • Laatste 16: £ 18.350,-
  • Laatste 32: £ 12.500,-
  • Hoogste break: £ 20.000,-
  • Maximumbreak: £ 147.000,-

Hoofdtoernooi

[bewerken | brontekst bewerken]
  eerste ronde
best of 19 frames
tweede ronde
best of 25 frames
kwartfinale
best of 25 frames
halve finale
best of 33 frames
finale
best of 35 frames
                                               
 Vlag van Schotland John Higgins (1) 10  
 Vlag van Noord-Ierland Gerard Greene 2  
   Vlag van Schotland John Higgins (1) 13  
   Vlag van Engeland Mark King (16) 4  
 Vlag van Engeland Mark King (16) 10
 Vlag van Wales Darren Morgan 8  
   Vlag van Schotland John Higgins (1) 13  
   Vlag van Engeland Stephen Lee (9) 6  
 Vlag van Engeland Stephen Lee (9) 10  
 Vlag van Schotland John Lardner 7  
   Vlag van Engeland Stephen Lee (9) 13
   Vlag van Schotland Alan McManus (8) 7  
 Vlag van Schotland Alan McManus (8) 10
 Vlag van Engeland Jimmy White 7  
   Vlag van Schotland John Higgins (1) 10  
   Vlag van Wales Mark Williams (5) 17  
 Vlag van Wales Mark Williams (5) 10  
 Vlag van Engeland Ian McCulloch 4  
   Vlag van Wales Mark Williams (5) 13
   Vlag van Engeland Nick Walker 7  
 Vlag van Canada Alain Robidoux (12) 6
 Vlag van Engeland Nick Walker 10  
   Vlag van Wales Mark Williams (5) 13
   Vlag van Ierland Ken Doherty (4) 9  
 Vlag van Engeland Nigel Bond (13) 10  
 Vlag van Wales Dominic Dale 6  
   Vlag van Engeland Nigel Bond (13) 11
   Vlag van Ierland Ken Doherty (4) 13  
 Vlag van Ierland Ken Doherty (4) 10
 Vlag van Engeland Steve James 3  
 Vlag van Wales Mark Williams (5) 11
 Vlag van Schotland Stephen Hendry (2) 18
 Vlag van Engeland Ronnie O'Sullivan (3) 10  
 Vlag van Ierland Leo Fernandez 3  
   Vlag van Engeland Ronnie O'Sullivan (3) 13  
   Vlag van Engeland Joe Perry 8  
 Vlag van Engeland Steve Davis (14) 9
 Vlag van Engeland Joe Perry 10  
   Vlag van Engeland Ronnie O'Sullivan (3) 13  
   Vlag van Engeland John Parrott (6) 9  
 Vlag van Engeland Anthony Hamilton (11) 9  
 Vlag van Schotland Chris Small 10  
   Vlag van Schotland Chris Small 12
   Vlag van Engeland John Parrott (6) 13  
 Vlag van Engeland John Parrott (6) 10
 Vlag van Noord-Ierland Terry Murphy 8  
   Vlag van Engeland Ronnie O'Sullivan (3) 13
   Vlag van Schotland Stephen Hendry (2) 17  
 Vlag van Engeland Peter Ebdon (7) 7  
 Vlag van Wales Matthew Stevens 10  
   Vlag van Wales Matthew Stevens 13
   Vlag van Malta Tony Drago (10) 8  
 Vlag van Malta Tony Drago (10) 10
 Vlag van Ierland Fergal O'Brien 4  
   Vlag van Wales Matthew Stevens 5
   Vlag van Schotland Stephen Hendry (2) 13  
 Vlag van Thailand James Wattana (15) 10  
 Vlag van Hongkong Marco Fu 8  
   Vlag van Thailand James Wattana (15) 7
   Vlag van Schotland Stephen Hendry (2) 13  
 Vlag van Schotland Stephen Hendry (2) 10
 Vlag van Engeland Paul Hunter 8  

Century breaks

[bewerken | brontekst bewerken]

Opvallendheden

[bewerken | brontekst bewerken]
  • Ronnie O'Sullivan en Stephen Hendry vestigden in hun halve finale een WK-record door samen acht 'century breaks' (100+ punten in één beurt) te maken tijdens één wedstrijd.
  • Dominic Dale eindigde in zijn wedstrijd tegen Nigel Bond een frame met 167 punten, meer dan ooit eerder behaald in een frame tijdens een rankingtoernooi. Hij incasseerde 44 bonuspunten door (afgedwongen) fouten van Bond en maakte daarna een break van 123.[1]
  • Verliezend finalist Mark Williams bereikte een jaar later opnieuw de finale en won toen wel zijn eerste wereldtitel.