Naar inhoud springen

Ryan Giggs

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Ryan Giggs
Ryan Giggs
Persoonlijke informatie
Volledige naam Ryan Joseph Giggs
Bijnaam The Welsh Wizard[1]
Geboortedatum 29 november 1973
Geboorteplaats Cardiff, Vlag van Wales Wales
Lengte 180 cm
Been Links
Positie Linkermiddenvelder
Centrale middenvelder
Clubinformatie
Voetbalcarrière geëindigd in 2014
Jeugd
1985–1987
1987–1990
Vlag van Engeland Manchester City
Vlag van Engeland Manchester United
Senioren
Seizoen Club W (G)
1990–2014 Vlag van Engeland Manchester United 672(114)
Interlands
1989
1989
1991
1991–2007
2012
Vlag van Engeland England Schoolboys
Vlag van Wales Wales –18
Vlag van Wales Wales –21
Vlag van Wales Wales
Vlag van Verenigd Koninkrijk Groot-Brittannië
1(1)
3(0)
1(0)
64(12)
4(1)
Getrainde teams
2013–2014
2014
2014–2016
2018–2022
Vlag van Engeland Manchester United (assistent)
Vlag van Engeland Manchester United (interim)
Vlag van Engeland Manchester United (assistent)
Vlag van Wales Wales
Portaal  Portaalicoon   Voetbal

Ryan Joseph Giggs OBE (Cardiff, 29 november 1973) is een Welsh voormalig voetballer. Hij stroomde in 1990 door vanuit de jeugd van Manchester United en bleef daarvoor tot het einde van zijn spelerscarrière in 2014 actief. Waar hij in de jaren 90 vooral als linksbuiten speelde, speelde hij in zijn laatste jaren voornamelijk als spelmaker centraal op het middenveld.

Nadat Giggs stopte als voetballer, werd hij in 2014 bij Manchester United assistent-trainer van de dan net aangestelde coach Louis van Gaal. Van januari 2018 tot half 2022 was hij officieel bondscoach van het Welsh voetbalelftal.

Clubcarrière

[bewerken | brontekst bewerken]

Giggs' grootvader van vaders kant was een Krio uit Sierra Leone. Hij werd geboren als Ryan Joseph Wilson, maar nam de achternaam van zijn moeder aan. Omdat hij in Engeland op school zat, kwam hij uit voor het Engelse schoolvoetbalteam, maar omdat zijn ouders en drie van zijn grootouders in Wales geboren zijn, verdedigde hij de kleuren van het Welsh voetbalelftal. Hij debuteerde in 1991 als zeventienjarige tegen Duitsland. Daarmee was hij de jongste Welsh international ooit. Giggs had nooit voor het Engels voetbalelftal kunnen uitkomen. Hiervoor had een van zijn ouders of grootouders in Engeland geboren moeten zijn. Giggs wordt, met spelers als Alfredo Di Stéfano, George Best en Jari Litmanen, beschouwd als een van de beste spelers ooit die nooit op een continentale of wereldbeker uitkwam.[2] Hij nam in 2012 wel aan de Olympische Spelen van Londen deel, voor Groot-Brittannië.

Giggs is als oud-speler van Manchester United recordhouder wat betreft het winnen van meeste clubprijzen. Hij werd dertien keer landskampioen (een record). Verder won hij vier keer de FA Cup, twee keer de Champions League, één keer de UEFA Super Cup, één keer de wereldbeker voetbal voor clubteams en één keer het wereldkampioenschap voetbal voor clubteams.

Voor sommigen maakte Giggs zijn mooiste doelpunt in 1999 in de halve finale van de FA Cup tegen Arsenal.[3] In de toegevoegde tijd dribbelde hij, vanaf de middellijn, langs drie verdedigers en maakte toen een doelpunt. Dit was ook het enige doelpunt van de wedstrijd, waardoor Manchester United dat seizoen de finale van de FA Cup mocht spelen (die de club won).

In de eerste helft van het seizoen 2004/05 werd verwacht dat hij bij Manchester United zou vertrekken. Onder meer Bolton Wanderers en Newcastle United hadden interesse. De toenmalige voorzitter van Manchester, David Gill, wilde Giggs geen tweejarig contract aanbieden, omdat de club spelers ouder dan dertig doorgaans een verlenging van telkens één seizoen tegelijk aanbiedt. Uiteindelijk tekende Giggs een tweejarige verlenging, waardoor hij tot juli 2008 aan de club verbonden was. De laatste wedstrijd van het seizoen 2007/08 was zijn 758e voor United, waarmee hij het clubrecord van Bobby Charlton evenaarde. Bovendien maakte hij in deze wedstrijd het tweede doelpunt tegen Wigan Athletic. Dit bleek het beslissende doelpunt, waardoor Manchester United de landstitel behaalde.

Een wedstrijd later, de Champions League-finale van dat jaar, tegen Chelsea, werd hij alleenhouder van het record. Op 29 april 2009 had hij 800 officiële wedstrijden gespeeld. Op 16 januari 2011 speelde Giggs tegen Tottenham Hotspur (0-0) zijn zeshonderdste competitiewedstrijd voor Manchester United.

Giggs is de enige speler die in elf achtereenvolgende seizoenen van de UEFA Champions League en van de Engelse Premier League tot scoren kwam. In 2005 werd hij opgenomen in de English Football Hall of Fame en in 2009 werd hij uitgeroepen tot BBC Sports Personality of the Year.

Op 6 maart 2011 verbeterde Giggs op 37-jarige leeftijd het record van het hoogste aantal gespeelde wedstrijden voor Manchester United. Hij stootte daarmee Bobby Charlton (1956-1973) van de troon. Tegen Liverpool speelde hij zijn 607de competitiewedstrijd voor Manchester United.

Op 26 april 2011 werd hij de oudste speler die scoorde in de CL, door het eerste doelpunt te maken in een met 0-2 gewonnen wedstrijd tegen FC Schalke 04. Hij was toen 37 jaar en 148 dagen oud. Hij verbrak dat record op 14 september 2011 opnieuw 1-1 te maken in de eerste wedstrijd van de groepsfase van 'het kampioenenbal', tegen SL Benfica. Hij was op dat moment 37 jaar en 289 dagen oud.

Op 26 februari 2012 speelde hij zijn 900ste wedstrijd voor Manchester United, tegen Norwich City. In de blessuretijd van de tweede helft wist Giggs het winnende doelpunt (2-1) te scoren. Meteen na deze wedstrijd maakte Manchester United bekend Giggs contract met nog een jaar te willen verlengen.

Giggs speelde op 6 mei 2014 zijn 963e en laatste officiële wedstrijd voor Manchester United. Hij was tot en met 25 september 2017 de speler met de meeste wedstrijden in de Premier League met uiteindelijk 632 wedstrijden. Giggs was jarenlang ruim recordhouder geweest. Gareth Barry, uitkomend voor West Bromwich Albion, nam dat record over.[4]

Trainerscarrière

[bewerken | brontekst bewerken]

Manchester United

[bewerken | brontekst bewerken]

Na het ontslag van David Moyes als coach van Manchester United, in april 2014, werd Giggs aangesteld als interim-manager/speler. Onder zijn leiding won United op 26 april met 4-0 van Norwich City. Hij werd op Old Trafford bijgestaan door zijn oud-ploeggenoten Paul Scholes, Nicky Butt en Phil Neville. Giggs maakte op 19 mei van dat jaar bekend dat hij stopte met voetballen. Op diezelfde dag werd Louis van Gaal gepresenteerd als trainer van Manchester United per seizoen 2014/15. Giggs ging als assistent-coach deel uitmaken van zijn staf.[5]

Op 15 januari 2018 stelde de voetbalbond van Wales hem aan als bondscoach van de nationale ploeg[6]. Hij trad aan als opvolger van Chris Coleman. Giggs ondertekende een contract voor vier jaar. In de eerste interland onder zijn leiding, op 22 maart 2018, won Wales in een oefenwedstrijd in Nanning met 6-0 van China. Giggs liet één speler debuteren bij zijn eerste wedstrijd als technisch eindverantwoordelijke: Chris Mepham (Brentford FC) verving Ben Davies (Tottenham Hotspur) in de 70ste minuut.

Met Giggs kwalificeerde Wales zich op 19 november 2019 voor Euro 2020. Het was pas de tweede keer dat Wales aan dit kampioenschap mocht meedoen.[7]

In november 2020 ging Giggs als coach met verlof na aantijgingen van huiselijk geweld die door hem op 2 november dat jaar zou zijn gepleegd op zijn vriendin en haar jongere zus. Hij keerde door deze affaire niet meer terug als bondscoach van Wales en stopte definitief op 20 juni 2022.[8][9]

Clubstatistieken

[bewerken | brontekst bewerken]
Seizoen Club Competitie Competitie Beker League Cup Europees[noot 1] Overig[noot 2] Totaal
Wed. Dlp. Wed. Dlp. Wed. Dlp. Wed. Dlp. Wed. Dlp. Wed. Dlp.
1990/91 Vlag van Engeland Manchester United First Division 2 1 0 0 0 0 0 0 0 0 2 1
1991/92 38 4 7 0 8 3 2 0 0 0 51 7
1992/93 Premier League 41 9 2 2 2 0 1 0 46 11
1993/94 38 13 7 1 8 3 4 0 1 0 58 17
1994/95 29 1 7 1 0 0 3 2 1 0 40 4
1995/96 33 11 7 1 2 0 2 0 44 12
1996/97 26 3 3 0 0 0 7 2 1 0 37 5
1997/98 29 8 2 0 0 0 5 1 1 0 37 9
1998/99 24 3 6 2 1 0 9 5 1 0 41 10
1999/00 30 6 [noot 3] 0 0 11 1 3 0 44 7
2000/01 31 5 2 0 0 0 11 2 1 0 45 7
2001/02 25 7 1 0 0 0 13 2 1 0 40 9
2002/03 36 8 3 2 5 0 15 4 59 14
2003/04 33 7 5 0 0 0 8 1 1 0 47 8
2004/05 32 5 4 0 1 1 6 2 1 0 44 8
2005/06 27 3 2 1 3 0 5 1 37 5
2006/07 30 4 6 0 0 0 8 2 44 6
2007/08 31 3 2 0 0 0 9 0 1 1 43 4
2008/09 28 2 2 0 4 1 11 1 2 0 47 4
2009/10 25 5 1 0 2 1 3 1 1 0 32 7
2010/11 25 2 3 1 1 0 8 1 1 0 38 4
2011/12 25 2 2 0 1 1 5 1 0 0 33 4
2012/13 22 2 4 1 1 2 5 0 32 5
2013/14 12 0 0 0 2 0 7 0 1 0 22 0
Club totaal[10] 672 114 74 12 41 12 158 29 18 1 963 168
Carrière totaal 672 114 74 12 41 12 157 29 19 1 963 168

Interlandcarrière

[bewerken | brontekst bewerken]

Giggs kwam 64 keer uit voor Wales en scoorde in die wedstrijden twaalfmaal. Hij maakte op woensdag 16 oktober 1991 zijn debuut in de nationale ploeg, in een EK-kwalificatiewedstrijd tegen Duitsland in Neurenberg (5-1). Giggs viel in dat duel na 84 minuten in voor Eric Young. Hij nam op 2 juni 2007 afscheid van de nationale ploeg, in een EK-kwalificatiewedstrijd tegen Tsjechië. Het duel eindigde in 0-0 en hij werd gekozen tot Man of the Match.

Op de Olympische Zomerspelen 2012 was Giggs aanvoerder van het gezamenlijke Britse elftal.

Interlanddoelpunten
# Datum Locatie Wedstrijd Doelpunt(en) Score Uitslag Wedstrijd
1 31/03/1993 Cardiff Vlag van Wales WalesBelgië Vlag van België Goal 18' 1 – 0 2 – 0 WK-kwalificatie
2 08/09/1993 Cardiff Vlag van Wales WalesTsjecho-Slowakije Vlag van Tsjecho-Slowakije Goal 21' 1 – 1 2 – 2 WK-kwalificatie
3 07/09/1994 Cardiff Vlag van Wales WalesAlbanië Vlag van Albanië Goal 67' 2 – 0 2 – 0 EK-kwalificatie
4 02/06/1996 Serravalle Vlag van San Marino San MarinoWales Vlag van Wales Goal 50' 0 – 4 0 – 5 WK-kwalificatie
5 11/10/1997 Brussel Vlag van België BelgiëWales Vlag van Wales Goal 62' 3 – 2 3 – 2 WK-kwalificatie
6 04/09/1999 Minsk Vlag van Wit-Rusland Wit-RuslandWales Vlag van Wales Goal 86' 1 – 2 1 – 2 EK-kwalificatie
7 29/03/2000 Cardiff Vlag van Wales WalesFinland Vlag van Finland Goal 60' 1 – 2 1 – 2 Oefeninterland
8 29/03/2003 Cardiff Vlag van Wales WalesAzerbeidzjan Vlag van Azerbeidzjan Goal 53' 4 – 0 4 – 0 EK-kwalificatie
9 08/10/2005 Belfast Vlag van Noord-Ierland Noord-IerlandWales Vlag van Wales Goal 62' 2 – 3 2 – 3 WK-kwalificatie
10 12/10/2005 Cardiff Vlag van Wales WalesAzerbeidzjan Vlag van Azerbeidzjan Goal 3' 1 – 0 2 – 0 WK-kwalificatie
11 12/10/2005 Cardiff Vlag van Wales WalesAzerbeidzjan Vlag van Azerbeidzjan Goal 51' 2 – 0 2 – 0 WK-kwalificatie
12 28/03/2007 Cardiff Vlag van Wales WalesSan Marino Vlag van San Marino Goal 3' 1 – 0 3 – 0 EK-kwalificatie
Competitie
Aantal Jaren
Vlag van Engeland Manchester United
Mondiaal
FIFA Club World Cup 1x 2008
Intercontinental Cup 1x 1999
Internationaal
UEFA Champions League 2x 1998/99, 2007/08
UEFA Super Cup 1x 1991
Nationaal
Premier League 13x 1992/93, 1993/94, 1995/96, 1996/97, 1998/99, 1999/00, 2000/01, 2002/03, 2006/07, 2007/08, 2008/09, 2010/11, 2012/13
FA Cup 4x 1993/94, 1995/96, 1998/99, 2003/04
Football League Cup 4x 1991/92, 2005/06, 2008/09, 2009/10
FA Community Shield 9x 1993, 1994, 1996, 1997, 2003, 2007, 2008, 2010, 2013

Persoonlijk leven

[bewerken | brontekst bewerken]

Giggs trouwde op 7 september 2007 met Stacey Cooke. Ze hebben samen een dochter en een zoon. Gedurende zijn carrière stond hij lang bekend als 'familieman', maar na 2011 kwam er een smet op dat imago na affaires met zijn schoonzus en Imogen Thomas.[11][12] In 2021 werd hij in staat van beschuldiging gesteld na aanklachten wegens de vermeende mishandeling van twee vrouwen.[13] Daarop werd hij door de Welshe voetbalbond op non-actief gesteld als bondscoach.[14]

Giggs is tevens mede-eigenaar van het Engelse Salford City FC, dat uitkomt in de League Two.

Commons heeft media­bestanden in de categorie Ryan Giggs.