Naar inhoud springen

Lockheed P-80 Shooting Star

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Lockheed P-80 Shooting Star
Lockheed P-80 Shooting Star
Algemeen
Rol Jachtvliegtuig
Bemanning 1 (2 voor de T.33)
Varianten XP-80, XP-80A, YP-80A, P-80A, F-80A, XP-80B, P-80B, F-80B, P-80C, F-80C, XFP-80A, XF-14, ERF-80A, F-14A, FP-80A, RF-80A, RF-80C, DF-80A, QF-80A, QF-80C, QF-80F, TP-80C, TF-80C, TO-1, TV-1
Status
Gebruik Verenigde Staten
Afmetingen
Lengte 10,49 m
Hoogte 3,43 m
Spanwijdte 11,32 m
Vleugeloppervlak 22,07 m²
Gewicht
Leeggewicht 3819 kg
Startgewicht 5738 kg
Max. gewicht 7646 kg
Krachtbron
Motor(en) 1× Allison J33-A-35 centrifugale compressor turbojet
Stuwkracht 24,0 kN
Prestaties
Topsnelheid 965 km/u
Klimsnelheid 23,3 m/s
Actieradius 1930 km
Dienstplafond 14000 m
Bewapening
Boordgeschut 6x 12,7 mm machinegeweren elk 300 patronen
Bommen 2x 454
Raketten 10-16 ongeleide raketten
Portaal  Portaalicoon   Luchtvaart

De Lockheed P-80 Shooting Star was de eerste operationele straaljager bij de United States Army Air Forces. De Bell P-59A Airacomet bestond reeds voor de P-80, maar daarvan werden er ca. 30 van gebouwd en deze zijn nooit operationeel geweest. De P-80 was een van de eerste operationele straaljagers met een motor in de romp (de eerste straaljagers hadden hun straalmotoren buiten de romp, wat de reparatie vergemakkelijkte), een configuratie afgeleid van de De Havilland DH.100 Vampire.

Ontwerpvolgorde : XP-77-XP-78-XP-79-Lockheed P-80 Shooting Star-XP-81-P-82-XP-83

[bewerken | brontekst bewerken]