Leo Beulen
| L.J.A. (Leo) Beulen | ||
|---|---|---|
| ||
Leo Beulen in 2016
| ||
| Land/zijde |  Nederland
| |
| Onderdeel | Koninklijke Landmacht | |
| Dienstjaren | 1978 - 2019 | |
| Rang |  Luitenant-generaal
| |
| Eenheid | Luchtdoelartillerie | |
| Bevel | 15 Afdpalua (staf) 25 Afdpalua 1 Div (hoofd G3) CoLua Hoofd J3 directie operaties defensiestaf Koninklijke Landmacht | |
| Slagen/oorlogen | ISAF SFOR | |
L.J.A. (Leo) Beulen (Horn, 1960) is een Nederlandse luitenant-generaal buiten dienst van de Koninklijke Landmacht. Van 24 maart 2016 tot 28 augustus 2019 was hij commandant Landstrijdkrachten.[1]
Carrière
[bewerken | brontekst bewerken]Leo Beulen startte zijn militaire loopbaan in 1978 aan de Koninklijke Militaire Academie (KMA) als cadet bestemd voor het Korps Luchtdoelartillerie[noot 1] van het Wapen der Artillerie.
Beulen werd in 1982[3] beëdigd als tweede luitenant bij de Luchtdoelartillerie en geplaatst als pelotonscommandant bij 12 Pantserluchtdoelartillerie-batterij in Nunspeet. Hij vervulde vervolgens tot 1991 diverse commandanten- en staffuncties bij 15 Afdeling Pantserluchtdoelartillerie in 't Harde. Van 1991 tot 1993 volgde hij de cursus stafdienst en de hogere militaire vorming op het Instituut Defensie Leergangen. Vervolgens werd majoor Beulen geplaatst bij de staf 1 Legerkorps als hoofd bureau operaties van de sectie G3. Hier werkte hij vooral aan grote legerkorpsoefeningen, de voorbereiding van eenheden voor uitzendingen en aan de samenvoeging van het Nederlandse en Duitse Legerkorps.
Vanaf 1995 werkte majoor Beulen bij de Defensiestaf als hoofdofficier toegevoegd van de Plaatsvervangend chef Defensiestaf. In 1997 volgde hij de General Staff Course aan het United States Army Command and General Staff College in Leavenworth, Kansas (VS). In 1998 keerde luitenant-kolonel Beulen terug naar Nederland, waar hij docent werd op het Instituut Defensie Leergangen en voorzitter van de NAVO-werkgroep Allied Joint Publication 3 (Operations). In 1999 werd luitenant-kolonel Beulen commandant van 25 Afdeling Pantserluchtdoelartillerie. In 2000 ging hij naar staf 1 Divisie als hoofd sectie G3. Van daaruit werd hij in 2002 uitgezonden naar Bosnië Herzegovina in het voormalig Joegoslavië in de functie van Military Assistant to the Commander Multi National Division (MND) South-West binnen SFOR.
Na terugkeer in Nederland werd luitenant-kolonel Beulen geplaatst bij de Afdeling Algemeen Beleid van de Landmachtstaf. In 2003 werd hij bevorderd tot kolonel en werd hij deelprojectleider Integrale Plannen van de projectgroep Reorganisatie Defensiestaf. In 2005 werd kolonel Beulen commandant van het Commando Luchtdoelartillerie. Hij geeft leiding aan de samenvoeging van de school en de operationele eenheden van de Luchtdoelartillerie en de verhuizing van het Commando Luchtdoelartillerie naar De Peel.[4] In december 2007 werd kolonel Beulen hoofd van de afdeling J3 Operaties van de Directie Operaties van de Defensiestaf.
In oktober 2009 werd hij bevorderd tot brigade-generaal en geplaatst bij het NATO Forces hoofdkwartier in Heidelberg als Director Joint Coördination Centre.[5] In deze functie werd hij een jaar uitgezonden als Hoofd J3 van het Hoofdkwartier ISAF in Kabul, Afghanistan.[6] In mei 2012 keerde Beulen terug naar de Defensiestaf als Directeur Operaties, onder gelijktijdige bevordering tot generaal-majoor.[7] In oktober 2014 werd generaal-majoor Beulen plaatsvervangend commandant van 1 (GE/NL) Corps in Münster, Duitsland.
Op 24 maart 2016 werd hij commandant Landstrijdkrachten in de rang van luitenant-generaal.[8][9]
Leo Beulen ging op 28 augustus 2019 met leeftijdsontslag.[10]
Onderscheidingen
[bewerken | brontekst bewerken]
In 2019 ontving Beulen Frankrijks hoogste onderscheiding, officier in het Légion d'honneur voor zijn bijzondere inspanningen voor de Frans-Nederlandse samenwerking.[11]
Officier in de Orde van Oranje-Nassau met de zwaarden
Herinneringsmedaille Vredesoperaties "ISAF" en "SFOR"
Onderscheidingsteken voor Langdurige Dienst als officier met jaarteken "XXXV"[12][noot 2]
Landmachtmedaille
Kruis voor betoonde marsvaardigheid
Vaardigheidsmedaille van de Nederlandse Sport Federatie
Kruis van de Koninklijke Vereniging van Nederlandse Reserve-Officieren voor de Militaire Prestatietocht
NAVO-medaille (SFOR)
NAVO-medaille (ISAF)
Großes Verdienstkreuz mit Stern (Groot Kruis van Verdienste met Ster) (Duitsland)
Ereteken van de Bundeswehr in goud (Duitsland)
Meritorious Service Medal (Verenigde Staten)
Officier in de Nationale orde van het Legioen van Eer (Frankrijk)
.svg){kind=small}
Verder is Beulen gerechtigd tot het dragen van:
United States Army Command and General Staff College (USACGSC) (VS)
Hogere Militaire Vorming (Hogere Krijgsschool) ('Gouden zon‘)
Vaardigheidsembleem ZMV (Zware Militaire Vaardigheden)[noot 3][18]
Vaardigheidsembleem MLV blauw[noot 4] (Militaire Lichamelijke Vaardigheden[22][noot 5])[18]
Persoonlijk
[bewerken | brontekst bewerken]Leo Beulen is getrouwd en heeft drie kinderen. Hij woont in zijn geboorteplaats Horn. Hij is liefhebber van hardlopen.[24]
Voetnoten, bronnen en referenties
[bewerken | brontekst bewerken]- Bronvermeldingen
- CV Leo Beulen op de site van het ministerie van Defensie.
- Referenties
- ↑ Interview met landmachtcommandant: 'Feitelijk is oorlog al aan de gang' nu.nl, 28 augustus 2019. Gearchiveerd op 23 maart 2023.
- ↑ Klinkert, W., Otten, R.U.M.M., Plasmans, J.F., 75 jaar Luchtdoelartillerie 1917 - 1992 (1992), uitg. Sectie Militaire Geschiedenis Koninklijke Landmacht, ISBN 9789070677305:p203
- ↑ Grondgebondenluchhtverdediging, fotoalbums, Geslaagden SMO-KMA-OCOSD 1982, (vrnl: Cdt Ton Heeren, Haitjema, Van Maaswaal, Beulen, Van Broekhoven, Bogers, Stokreef, Nijkamp, Klaassen, Owi toeg. Baaijen). Gearchiveerd op 23 maart 2023.
- ↑ Korps Luchtdoelartillerie 85 jaar, nieuwsbericht van het Ministerie van Defensie, 31-05-2007.
- ↑ Defensiekrant 36, 15 oktober 2009 via de website van het Ministerie van Defensie.
- ↑ Vaste Kamercommissie bezoekt militairen in Afghanistan, nieuwsbericht van het Ministerie van Defensie, 21-10-2010.
- ↑ Benoeming tot Directie Operaties binnen de Defensiestaf, nieuwsbericht van het Ministerie van Defensie, 22-02-2012.
- ↑ Beulen nieuwe landmachtcommandant, nieuwsbericht van het Ministerie van Defensie, 9-2-2016.
- ↑ Nieuwe commandant voor koninklijke landmacht, nieuwsbericht van het Ministerie van Defensie, 24-3-2016.
- ↑ Defensie, 2 april 2019, Wisselingen in militaire top
- ↑ Hoogste Franse onderscheiding voor landmachtcommandant. nieuwsbericht van het Ministerie van Defensie, 24-04-2019
- ↑ Sinte Barbara, uitrgave van de Vereniging Officieren Artillerie, 70e jaargang 2018, No. 01, p68, Uitreiking officierskruisen 2017 op 6 december 2017 en de cijferwisseling[dode link], “Cijferwisseling 35-Jarige Dienst als Officier: Lgen Luchtdoelartillerie L.J.A. Beulen” (bezocht 18 aug 2020)
- ↑ Sportonderscheidingen.nl, geschiedenis van de vijfkamp. Gearchiveerd op 5 april 2023.
- ↑ Militaria-online, Zware Militaire Vaardigheid. Gearchiveerd op 23 maart 2023.
- ↑ a b Sportonderscheidingen.nl, Uitfasering Nationale Vijfkamp met werpen. Gearchiveerd op 23 maart 2023.
- ↑ a b SUB PVE 28/00, SUB PVE 13/00, onderdeel van generiek PvE PVE 105133, Specificatie vaardigheidsemblemen t.b.v. vijfkamp, zware militaire vaardigheid, militaire lichamelijke vaardigheid
- ↑ a b SUB PVE 28/00, onderdeel van generiek PvE PVE 105133, Nummering draagspeldjes t.b.v. de spelden
- ↑ a b GGLV.nl, 2000-08-31 Co-overdracht 25 Afdpalua door Lkol Beulen, Afbeelding van Beulen als luitenant-kolonel met MLV en ZMV. Gearchiveerd op 23 maart 2023.
- ↑ NMM.nl, Vaardigheidsembleem Militaire Lichamelijke Vaardigheid
- ↑ AVRM, MLV regeling 2018. Gearchiveerd op 9 september 2023.
- ↑ Onderscheidingen.nl, Ministeriële Beschikking van 15 November 1950, Kabinet, Nr 861 Omschrijving onderscheidingsteken militaire lichamelijke vaardigheidsproeven
- ↑ De blauwe kleur van het MLV-embleem geeft aan dat de drager ook heeft voldaan aan de eisen voor "Geoefend Militair Zwemmer"(GMZ)
- ↑ AVRM, Reglement Geoefend Militair Zwemmen
- ↑ Interview in Dagblad de Limburger.
- Voetnoten
- ↑ Tot 1973 werden cadetten bestemd voor het wapen der artillerie aan de KMA in een “all-round” artillerieopleiding zowel voor functies bij het Korps Veldartillerie als voor functies bij het Korps Luchtdoelartillerie opgeleid. Omdat de nadruk daarbij sterk op de velartillerie lag, was voor functies bij de luchtdoelartillerie een bijscholing nodig. Vanaf 1973 werden de cadetten bestemd voor de verschillende korpsen gescheiden opgeleid.[2]
- ↑ Officieren van “promotie 1982” ontvingen het cijfer XXX in 2012 en het cijfer XXXV in 2017 De onderscheidingstekens voor langdurige dienst worden in het algemeen in december uitgereikt
- ↑ De Zware Militaire Vaardigheidsproeven waren fysieke vaardigheidsproeven bij het Nederlandse leger die vanaf 1965 een voortzetting waren van de Nationale Militaire Vijfkamp. Vanaf 1976 werd er een vaardigheidsembleem voor ingesteld, de bronskleurige ZMV-draagspeld.[13][14]
De ZMV-proeven bestonden uit: 8 km veldloop (zonder hindernissen), zwemmen (met hindernissen), schieten (geweer of pistool), hindernisbaan en handgranaat-werpen.[15] Voor iedere proef moest aan de minimale eisen worden voldaan, en daarnaast moest een minimaal puntentotaal behaald worden, dat hoger was dan alle minimum scores opgeteld. In 2005 gingen de Stichting Sportonderscheidingen en Defensie een hernieuwde samenwerking aan, op basis waarvan het Nationale Vijfkampkruis NOC*NSF onder de naam Militaire Vijfkamp wordt verleend voor het behalen van de door Defensie georganiseerde voormalige zware militaire vaardigheidsproeven (ZMV), waarna de ZMV werd uitgefaseerd.[15] Bij het voldoen aan de eisen ontvangt men een oorkonde, die recht geeft op het dragen van de draagspeld. Deze bronskleurige ZMV-draagspeld bestaat uit een insigne met een monogram van karmozijnrood geëmailleerde letters ‘ZMV’ geplaatst op twee gekruiste zwaarden op een bladerkrans.[16] Op de ZMV-draagspeld wordt de tweede t/m negende maal dat de proeven succesvol zijn afgelegd weergegeven middels cijfers 2 t/m 9. Slaagt men voor de 10e maal, dan geeft dit recht op het dragen van een zilverkleurig kroontje op het insigne. Daarbij kan het cijfer 1 t/m 9 worden aangebracht voor de 11e t/m 19e maal. 11x dus het kroontje in combinatie met een ‘1’, 13x dus het kroontje in combinatie met een ‘3’, etc.[17] - ↑ De Militaire Lichamelijke Vaardigheidsproeven (MLV) zijn fysieke vaardigheidsproeven bij het Nederlandse leger.
De vaardigheidsproeven bestonden oorspronkelijk uit:- Sprint over 100 meter binnen 16 seconden.
- Tempoloop over 1000 (overall en hoge schoenen)
- Duurloop over 5000 meter (sporttenue met sportschoenen) binnen 24 minuten
- verspringen
- Touwklimmen, 7 meter (overall en hoge schoenen)
- Sinds de jaren 90 zijn de proeven
- Tempoloop over 1000 meter (GVT-1 (jas basis + broek basis c.q. overall met helm), sokken en laarzen GVT) met dummy-wapen)
- Duurloop over 5000 meter (sporttenue met sportschoenen),
- Catcrawl over touw 10, 15, 20 of 23 meter, vanuit apenhang (GVT-1 zonder helm)
- Hindernisbaan, standaard of internationaal (GVT-1 zonder helm)
- Ver- of juistheidswerpen, met werpgewichten (heren 550 gram, dames 350 gram) ( GVT-1 zonder helm)
- Touwklimmen, 3 tot 7½ meter ( GVT-1 zonder helm)
- Zwemmen over 200 meter (zwemtenue) (facultatief)
- ↑ De vaardigheidsproeven Geoefend Militair Zwemmer (GMZ) zijn fysieke vaardigheidsproeven bij het Nederlandse leger. De GMZ-proef wordt afgenomen door het LO/Sportpersoneel. De proef dient in principe op 1 dag te worden afgelegd, maar in ieder geval binnen 1 maand, waarbij de aangegeven volgorde zoveel mogelijk gevolgd wordt.
- Proeven
- zwemmen met borstslag en rugslag: 100m borstslag, onmiddellijk gevolgd door 50m rugslag;
- onder water zwemmen: 15m onder water zwemmen;
- bordjes opduiken: met hurksprong te water gaan en vervolgens 2 bordjes/ringen opduiken;
- geweerzwemmen; 50 m zwemmen met (dummy) geweer;
- reddend zwemmen; met hurksprong te water gaan en vervolgens een "drenkeling" vervoeren over een afstand van 10 m.
| Voorganger: Mart de Kruif |
Commandant Landstrijdkrachten 2016-2019 |
Opvolger: Martin Wijnen |