Naar inhoud springen

Khalid Boulahrouz

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Khalid Boulahrouz
Khalid Boulahrouz
Persoonlijke informatie
Volledige naam Khalid Boulahrouz
Bijnaam De Kannibaal
Boula de Bulldozer
Geboortedatum 28 december 1981
Geboorteplaats Maassluis, Nederland
Positie Verdediger
Clubinformatie
Voetbalcarrière geëindigd in 2015
Huidige club Vlag van Nederland AZ
Functie Jeugdtrainer
Jeugd
Vlag van Nederland Excelsior Maassluis
Vlag van Nederland DSOV
Vlag van Nederland Ajax
Vlag van Nederland Haarlem
Vlag van Nederland AZ
Senioren
Seizoen Club W (G)
2001–2004
2004–2006
2006–2008
2007–2008
2008–2012
2012–2013
2013–2014
2014–2015
Vlag van Nederland RKC Waalwijk
Vlag van Duitsland Hamburger SV
Vlag van Engeland Chelsea
Vlag van Spanje Sevilla
Vlag van Duitsland Stuttgart
Vlag van Portugal Sporting
Vlag van Denemarken Brøndby
Vlag van Nederland Feyenoord
64(4)
52(1)
13(0)
6(0)
65(2)
11(0)
10(0)
12(0)
Interlands
2004–2012 Vlag van Nederland Nederland 35(0)
Getrainde teams
2021–2022 Vlag van Nederland AZ (jeugdtrainer)
Portaal  Portaalicoon   Voetbal

Khalid Boulahrouz (Maassluis, 28 december 1981) is een Nederlands-Marokkaans[1] voormalig profvoetballer die speelde voor RKC Waalwijk, Hamburger SV, Chelsea, Sevilla, VfB Stuttgart, Sporting CP, Brøndby IF en Feyenoord. Hij speelde doorgaans als centrumverdediger of rechtsback. Tussen 2004 en 2012 speelde hij vijfendertig interlands in het Nederlands elftal. Hij vertegenwoordigde Nederland op twee wereldkampioenschappen (2006 en 2010) en twee Europees kampioenschappen (2008 en 2012).

Boulahrouz speelde in zijn jeugd bij achtereenvolgens Excelsior Maassluis, DSOV, Ajax, Haarlem en AZ. In het seizoen 2001/02 maakte hij op 9 maart 2002 zijn profdebuut bij RKC Waalwijk. Op 13 september 2003 scoorde in een 4-1 nederlaag tegen AFC Ajax zijn eerste goal in het profvoetbal en voor RKC. Hij scoorde vier goals dat seizoen. Hij speelde bij RKC twee volledige seizoenen. Daarin kwam hij tot 64 wedstrijden.

Aan het begin van seizoen 2004/05 maakte Boulahrouz de overstap naar het Duitse Hamburger SV. Op 11 september 2004 maakte hij tegen VfB Stuttgart zijn debuut voor de club en op 12 maart 2005 maakte hij tegen DSC Arminia Bielefeld zijn eerste doelpunt voor HSV. Vanwege zijn agressieve speelwijze werd hij in Duitsland der Kannibale genoemd. In augustus 2005 won HSV de finale van de UEFA Intertoto Cup van Valencia CF, waarna het mocht meedoen aan de UEFA Cup. Boulahrouz vormde in twee seizoenen een vast koppel centraal achterin met Daniel Van Buyten en kwam tot 66 wedstrijden voor Hamburger SV.

Vanaf 21 augustus 2006 tot en met juni 2008 stond Boulahrouz onder contract bij Chelsea, waar ook landgenoot Arjen Robben op dat moment speelde. Op 27 augustus maakte hij zijn debuut voor Chelsea in de Premier League-wedstrijd tegen Blackburn Rovers FC, die met 2-0 gewonnen werd. Op 12 september maakte Boulahrouz tegen Werder Bremen zijn debuut in de UEFA Champions League. In alle competities speelde hij 23 wedstrijden voor Chelsea.

Het seizoen erop werd Boulahrouz door Chelsea verhuurd aan Sevilla. Daar maakte hij op 15 augustus in de CL-kwalificatiewedstrijd tegen AEK Athene zijn debuut voor Sevilla. Bij Sevilla speelde Boulahrouz slechts zeven wedstrijden. Eind oktober 2007 raakte hij geblesseerd, een blessure die hem de rest van het jaar aan de kant zou houden.

VfB Stuttgart

[bewerken | brontekst bewerken]

In juli 2008 tekende Boulahrouz een vierjarig contract bij VfB Stuttgart dat hem voor om en bij de vijf miljoen euro overnam van Chelsea. Hij maakte op 31 augustus tegen Hannover 96 zijn debuut voor Stuttgart. Zijn eerste drie seizoenen verkeerde hij tussen bank en basis. Pas in het seizoen 2011/12 veroverde Boulahrouz een vaste basispositie. Op 17 september 2011 speelde hij zijn honderdste wedstrijd in de Bundesliga tegen SC Freiburg. Twee weken later maakte hij zijn eerste doelpunt voor Stuttgart in de thuiswedstrijd tegen 1. FC Kaiserslautern. Hoewel hij een basisspeler geworden was, werd in mei 2012 bekend dat zijn aflopend contract bij Stuttgart niet verlengd zou worden.

Vervolgens werd op 18 juli 2012 bekend dat Boulahrouz een tweejarig contract had ondertekend bij Sporting CP, waar hij collega-internationals Stijn Schaars en Ricky van Wolfswinkel aantrof. Hij speelde zeventien wedstrijden in zijn eerste seizoen, waarin hij twee keer een rode kaart pakte. Op 3 september 2013 liet hij zijn contract bij Sporting ontbinden en een maand later tekende hij een contract bij het Deense Brøndby IF. In zijn eerste vier wedstrijden incasseerde de club geen enkel doelpunt, maar uiteindelijk speelde hij er maar dertien wedstrijden.

In 2014 maakte hij de overstap naar Feyenoord, waar Fred Rutten zijn trainer werd. Hij tekende er een contract voor een seizoen, met een optie voor een tweede seizoen.[2] Hoewel de club en Boulahrouz hoge verwachtingen hadden, liep het verblijf uit op een teleurstelling.[3] Mede door blessures kwam hij weinig toe aan spelen en werd vervolgens voorbij gestreefd door Sven van Beek. De meeste wedstrijden die hij speelde, was hij stand-in voor rechtsback Luke Wilkshire. In maart maakte de club bekend de optie in zijn contract niet te lichten, waardoor hij in de zomer van 2015, na slechts twaalf wedstrijden, de club alweer verliet.[4]

Nadat het hem niet lukte om een nieuwe club te vinden, zette hij op 11 februari 2016 een punt achter zijn carrière.[5] Hij gaf in april 2017 echter wel aan nog open te staan voor een avontuur in een Oost-Aziatisch land.[6]

Seizoen Club Competitie Competitie Beker Overig Totaal
Wed. Dlp. Wed. Dlp. Wed. Dlp. Wed. Dlp.
2001/02 Vlag van Nederland RKC Waalwijk Eredivisie 1 0 0 0 0 0 1 0
2002/03 31 0 5 0 0 0 36 0
2003/04 29 4 4 0 0 0 33 4
2004/05 3 0 1 0 0 0 4 0
Vlag van Duitsland Hamburger SV Bundesliga 24 1 0 0 0 0 24 1
2005/06 28 0 2 0 12 0 42 0
2006/07 Vlag van Engeland Chelsea Premier League 13 0 5 0 5 0 23 0
2007/08 Vlag van Spanje Sevilla Primera División 6 0 2 0 2 0 10 0
2008/09 Vlag van Duitsland VfB Stuttgart Bundesliga 21 0 1 0 7 0 29 0
2009/10 6 0 0 0 2 0 8 0
2010/11 16 0 2 0 6 0 24 0
2011/12 21 2 2 0 0 0 23 2
2012/13 Vlag van Portugal Sporting CP Primeira Liga 11 0 3 0 3 0 17 0
2013/14 Vlag van Denemarken Brøndby IF Superligaen 13 0 0 0 0 0 13 0
2014/15 Vlag van Nederland Feyenoord Eredivisie 12 0 0 0 6 0 18 0
Totaal 235 7 27 0 45 0 307 7

Interlandcarrière

[bewerken | brontekst bewerken]
Boulahrouz met Marco van Basten.

Onder leiding van bondscoach Marco van Basten maakte Boulahrouz op 3 september 2004 zijn debuut in het Nederlands elftal, in de met 3–0 gewonnen thuiswedstrijd tegen Liechtenstein, net als Maarten Stekelenburg (Ajax), Romano Denneboom (N.E.C.) en Dirk Kuijt (Feyenoord). Hij had toentertijd ook voor het Marokkaanse elftal kunnen kiezen.

Onder Van Basten was Boulahrouz een vaste waarde in Oranje tijdens de kwalificatie voor het WK 2006 in Duitsland. Hij ging mee naar het WK, maar moest zijn plek afstaan aan André Ooijer. Na een invalbeurt in de tweede poulewedstrijd tegen Ivoorkust had Boulahrouz in de twee daaropvolgende wedstrijden, tegen Argentinië en Portugal, een basisplaats. Tegen Portugal in de achtste finales kreeg hij twee keer geel en moest na ruim een uur spelen van het veld. Oranje verloor met 0–1 en werd uitgeschakeld voor de kwartfinale op het WK.

Ook in het begin van de kwalificatiereeks voor het EK 2008 maakte hij deel uit van de selectie, maar in oktober 2007 liep hij een blessure op die hem de rest van het seizoen aan de kant zou houden. In mei 2008 maakte Boulahrouz zijn rentree in de voorlopige selectie van het Nederlands elftal voor het EK 2008 in Oostenrijk en Zwitserland. Hij werd echter in eerste instantie niet meegenomen naar dit EK, omdat bondscoach Van Basten Mario Melchiot boven hem verkoos. In de laatste week van de voorbereiding van het EK scheurde Ryan Babel zijn enkelbanden en werd Boulahrouz alsnog opgenomen in de definitieve selectie. In alle wedstrijden (tegen Italië, Frankrijk, Roemenië en Rusland) stond Boulahrouz in de basis. Hij kreeg voor zijn overtuigende spel complimenten van o.a. Van Basten.

In de kwalificatiefase voor het WK 2010 speelde hij, mede door blessures, weinig wedstrijden. Op het toernooi zelf was hij geen basisspeler maar in de laatste poulewedstrijd tegen Kameroen stond hij, bij afwezigheid van Gregory van der Wiel in de basis. Boulahrouz maakte een sterke indruk en maakte bijna geen fouten. In de halve finale van het toernooi tegen Uruguay speelde hij weer, omdat Van der Wiel was geschorst.

Interlands van Khalid Boulahrouz voor Vlag van Nederland Nederland
Datum Wedstrijd Uitslag Competitie Goals
Als speler van Vlag van Duitsland Hamburger SV
1 3 september 2004 Vlag van Nederland NederlandLiechtenstein Vlag van Liechtenstein 3 – 0 Vriendschappelijk 0
2 8 september 2004 Vlag van Nederland NederlandTsjechië Vlag van Tsjechië 2 – 0 WK-kwalificatie 0
3 9 oktober 2004 Vlag van Macedonië MacedoniëNederland Vlag van Nederland 2 – 2 WK-kwalificatie 0
4 9 februari 2005 Vlag van Engeland EngelandNederland Vlag van Nederland 0 – 0 Vriendschappelijk 0
5 26 maart 2005 Vlag van Roemenië RoemeniëNederland Vlag van Nederland 0 – 2 WK-kwalificatie 0
6 17 augustus 2005 Vlag van Nederland NederlandDuitsland Vlag van Duitsland 2 – 2 Vriendschappelijk 0
7 3 september 2005 Vlag van Armenië ArmeniëNederland Vlag van Nederland 0 – 1 WK-kwalificatie 0
8 7 september 2005 Vlag van Nederland NederlandAndorra Vlag van Andorra 4 – 0 WK-kwalificatie 0
9 8 oktober 2005 Vlag van Tsjechië TsjechiëNederland Vlag van Nederland 0 – 2 WK-kwalificatie 0
10 12 oktober 2005 Vlag van Nederland NederlandMacedonië Vlag van Macedonië 3 – 0 WK-kwalificatie 0
11 1 juni 2006 Vlag van Nederland NederlandMexico Vlag van Mexico 2 – 1 Vriendschappelijk 0
12 11 juni 2006 Vlag van Servië en Montenegro Servië en MontenegroNederland Vlag van Nederland 0 – 1 WK-eindronde 0
13 16 juni 2006 Vlag van Ivoorkust IvoorkustNederland Vlag van Nederland 1 – 2 WK-eindronde 0
14 21 juni 2006 Vlag van Argentinië ArgentiniëNederland Vlag van Nederland 0 – 0 WK-eindronde 0
15 25 juni 2006 Vlag van Nederland NederlandPortugal Vlag van Portugal 0 – 1 WK-eindronde 0
Als speler van Vlag van Engeland Chelsea
16 6 september 2006 Vlag van Nederland NederlandWit-Rusland Vlag van Wit-Rusland 3 – 0 EK-kwalificatie 0
17 7 oktober 2006 Vlag van Bulgarije BulgarijeNederland Vlag van Nederland 1 – 1 EK-kwalificatie 0
18 11 oktober 2006 Vlag van Nederland NederlandAlbanië Vlag van Albanië 2 – 1 EK-kwalificatie 0
19 15 november 2006 Vlag van Nederland NederlandEngeland Vlag van Engeland 1 – 1 Vriendschappelijk 0
Als speler van Vlag van Spanje Sevilla
20 22 augustus 2007 Vlag van Zwitserland ZwitserlandNederland Vlag van Nederland 2 – 1 Vriendschappelijk 0
21 8 september 2007 Vlag van Nederland NederlandBulgarije Vlag van Bulgarije 2 – 0 EK-kwalificatie 0
22 24 mei 2008 Vlag van Nederland NederlandOekraïne Vlag van Oekraïne 3 – 0 Vriendschappelijk 0
23 9 juni 2008 Vlag van Italië ItaliëNederland Vlag van Nederland 0 – 3 EK-eindronde 0
24 13 juni 2008 Vlag van Frankrijk FrankrijkNederland Vlag van Nederland 1 – 4 EK-eindronde 0
25 17 juni 2008 Vlag van Nederland NederlandRoemenië Vlag van Roemenië 2 – 0 EK-eindronde 0
26 21 juni 2008 Vlag van Nederland NederlandRusland Vlag van Rusland 1 – 3 EK-eindronde 0
Als speler van Vlag van Duitsland VfB Stuttgart
27 10 september 2008 Vlag van Macedonië MacedoniëNederland Vlag van Nederland 1 – 2 WK-kwalificatie 0
28 10 oktober 2009 Vlag van Australië AustraliëNederland Vlag van Nederland 0 – 0 Vriendschappelijk 0
29 26 mei 2010 Vlag van Mexico MexicoNederland Vlag van Nederland 1 – 2 Vriendschappelijk 0
30 24 juni 2010 Vlag van Kameroen KameroenNederland Vlag van Nederland 1 – 2 WK-eindronde 0
31 6 juli 2010 Vlag van Uruguay UruguayNederland Vlag van Nederland 2 – 3 WK-eindronde 0
32 4 juni 2011 Vlag van Brazilië BraziliëNederland Vlag van Nederland 0 – 0 Vriendschappelijk 0
33 8 juni 2011 Vlag van Uruguay UruguayNederland Vlag van Nederland 1 – 1 Vriendschappelijk 0
34 11 november 2011 Vlag van Nederland NederlandZwitserland Vlag van Zwitserland 0 – 0 Vriendschappelijk 0
35 29 februari 2012 Vlag van Engeland EngelandNederland Vlag van Nederland 2 – 3 Vriendschappelijk 0
Competitie
Aantal Jaren
Vlag van Duitsland Hamburger SV
UEFA Intertoto Cup 1x 2005
Vlag van Duitsland VfB Stuttgart
UEFA Intertoto Cup 1x 2008
Vlag van Engeland Chelsea
FA Cup 1x 2006/07
Football League Cup 1x 2006/07
Vlag van Spanje Sevilla
Supercopa de España 1x 2007

Boulahrouz trouwde in 2005 met Sabia Engizek. Tijdens het EK 2008 in Oostenrijk en Zwitserland was zijn vrouw zwanger. Op 18 juni 2008 werd zij met spoed in een ziekenhuis in Lausanne met zwangerschapscomplicaties opgenomen. Hun dochtertje Anissa werd die dag, drie maanden te vroeg, geboren. Kort na de geboorte overleed het meisje. Boulahrouz bleef bij de selectie en speelde drie dagen later mee in de kwartfinale tegen Rusland, die door Nederland verloren werd. Het Nederlands elftal speelde die wedstrijd met een zwarte rouwband om de arm.[7][8] In maart 2010 werd hun tweede dochter geboren. Hun zoon werd in januari 2011 geboren. Inmiddels is het huwelijk ontbonden.

In de aanloop naar de Tweede Kamerverkiezingen van 2006 was Boulahrouz een van de ondertekenaars van een door GroenLinks geïnitieerd manifest waarin goed verdienende Nederlanders premier Jan-Peter Balkenende opriepen hen minder financiële voordelen te gunnen en in plaats daarvan meer te doen aan armoedebestrijding.

Na zijn carrière als voetballer verscheen Boulahrouz als analist bij Ziggo Sport. Daarnaast liep hij sinds april 2021 mee bij zijn oude club AZ om te kijken of het trainersvak iets voor hem zou zijn.[9]

Zie de categorie Khalid Boulahrouz van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.