Naar inhoud springen

Eurovisiesongfestival 1979

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Eurovisiesongfestival 1979
Eurovision Israel 1979
Gastland Vlag van Israël Israël
Locatie International Convention Center, Jeruzalem
Omroep IBA
Datum 31 maart 1979
Presentator Daniel Peer
Yardena Arazi
Winnaar
Land Vlag van Israël Israël
Lied Hallelujah
Artiest Gali Atari & Milk & Honey
Tekst Shimrit Orr
Componist Kobi Oshrat
Andere gegevens
Stemgegevens Elk land verdeelt 12, 10, 8, 7, 6, 5, 4, 3, 2 en 1 punten
Aantal landen 19
Terugtrekkend Vlag van Turkije Turkije
Nul punten geen
Intervalact Shalom '79
Chronologie
◄ 1978 – 1980 ►

Het Eurovisiesongfestival 1979 was het vierentwintigste Eurovisiesongfestival en vond plaats op 31 maart 1979 in het International Convention Center (ICC) van Jeruzalem, Israël. Het programma werd gepresenteerd door Daniel Pe'er en Yardena Arazi. Van de 19 deelnemende landen won Israël met het nummer Hallelujah, uitgevoerd door Gali Atari & Milk & Honey. Dit lied kreeg 125 punten, 11,3% van het totale aantal punten. Met 116 punten werd Spanje tweede, gevolgd door Frankrijk op de derde plaats met 106 punten.

Het interludium werd verzorgd door Shalom '79.

Puntentelling

[bewerken | brontekst bewerken]

Stemstructuur

[bewerken | brontekst bewerken]

Net als vorig jaar werden in de nationale jury punten toegekend aan elk liedje. Het liedje met het meest aantal stemmen, kreeg twaalf punten. De tweede keus kreeg tien punten en de derde plaats tot en met tiende plaats kregen acht tot en met één punten. Stemmen op het eigen land is niet toegestaan.[1]

Score bijhouden

[bewerken | brontekst bewerken]

De score werd bijgehouden op een scorebord dat in de zaal hing. De deelnemende landen stonden in het Engels op het bord. Achter elk land stond het totaal aantal punten De gegeven punten werden gelijk bij het totaal van het land opgeteld. De presentatoren stonden op het podium. Het land dat de punten aan het doorgeven was, was herkenbaar door een oplichtende bol achter de landnaam. Nadat een land alle punten had gegeven, knipperde de landnaam van de koploper op het scorebord.

De jury's werden in volgorde van optreden opgebeld. Het geven van de punten gebeurde op volgorde van deelname, in plaats van in oplopende volgorde. De vertegenwoordiger van het land noemde het land en het aantal punten in het Engels of Frans. De presentator die 'opbelde' herhaalde het land en de punten in de taal waarin ze gegeven werden. De Engelstalige landen werden te woord gestaan door Pe'er terwijl Arazi de Franstalige jury's voor haar rekening nam. Daarna werden land en punten herhaald in de andere taal en in het Hebreeuws. Daarbij werd zowel in het Engels als het Frans points gebruikt.

Toen Spanje als laatste jury aan de beurt was stond Spanje met 116 punten slechts 1 punt voor op Israël. Spanje gaf zijn eigen voorsprong weg door aan Israël 10 punten te geven.

Falende controle

[bewerken | brontekst bewerken]

Tijdens de puntentelling vanuit Noorwegen ging de EBU-controle niet goed. Vlak voordat Oostenrijk in de uitzending kwam greep Frank Naef in omdat de punten vanuit Oslo niet zouden kloppen. Eerst was er sprake van het dubbel toekennen van de 10 punten. Iets later zei de jury dat het ging om niet toekennen van zeven punten. Uit de zaal klonk geroep dat de 7 punten aan Frankrijk waren gegeven en dat werd bevestigd toen de Noorse juryvoorzitter weer in de uitzending kwam. Dit is een van de zeldzame momenten dat de controle van de EBU niet goed oplette.

Plaats Land Artiest Titel Punten
1 Vlag van Israël Israël Gali Atari & Milk and Honey Hallelujah 125
2 Vlag van Spanje (21 jan. 1977 - 18 dec. 1981) Spanje Betty Missiego Su canción 116
3 Vlag van Frankrijk Frankrijk Anne-Marie David Je suis l'enfant-soleil 106
4 Vlag van Duitsland Duitsland Dschinghis Khan Dschinghis Khan 86
5 Vlag van Ierland Ierland Cathal Dunne Happy man 80
6 Vlag van Denemarken Denemarken Tommy Seebach Disco tango 76
7 Vlag van Verenigd Koninkrijk Verenigd Koninkrijk Black Lace Mary Ann 73
8 Vlag van Griekenland Griekenland Elpida Socrates 69
9 Vlag van Portugal Portugal Manuela Bravo Sobe, sobe, balão sobe 64
10 Vlag van Zwitserland Zwitserland Peter, Sue & Marc & Pfuri, Gorps & Kniri Trödler & Co. 60
11 Vlag van Noorwegen Noorwegen Anita Skorgan Oliver 57
12 Vlag van Nederland Nederland Xandra Colorado 51
13 Vlag van Luxemburg Luxemburg Jeane Manson J'ai déjà vu ça dans tes yeux 44
14 Vlag van Finland Finland Katri Helena Katson sineen taivaan 38
15 Vlag van Italië Italië Matia Bazar Raggio di luna 27
16 Vlag van Monaco Monaco Laurent Vaguener Notre vie c'est la musique 12
17 Vlag van Zweden Zweden Ted Gärdestad Satellit 8
18 Vlag van België België Micha Marah Hey nana 5
Vlag van Oostenrijk Oostenrijk Christina Simon Heute in Jerusalem 5

Voor België trad Micha Marah aan. De verkiezing duurde 5 weken, ze zong eerst 6 liedjes en elke week werd er één liedje geëlimineerd, Comment ça va won alle 4 de halve finales, maar in de finale werd toch voor Hey nana gekozen, een lied dat Micha Marah haatte, ze wilde het laten diskwalificeren[bron?] en achtergrondzangeres Nancy Dee zou haar plaats innemen als ze niet wilde zingen, maar ze deed het toch en werd laatste.

Terugkerende artiesten

[bewerken | brontekst bewerken]
Land Artiest Eerdere deelname
Vlag van Frankrijk Frankrijk Anne-Marie David Vlag van Luxemburg Luxemburg 1973
Vlag van Nederland Nederland Xandra Vlag van Nederland Nederland 1972 (samen met Andres) en 1976
Vlag van Noorwegen Noorwegen Anita Skorgan Vlag van Noorwegen Noorwegen 1977
Vlag van Zwitserland Zwitserland Peter, Sue & Marc Vlag van Zwitserland Zwitserland 1971 en 1976

Nationale keuzes

[bewerken | brontekst bewerken]

Katri Helena, de Finse deelnemer werd al 3 keer 2de in de preselectie, maar nu kon ze gelukkig winnen. Tozé Brito van de groep Gemini, die het jaar ervoor voor Portugal aantrad, probeerde het nu solo, maar werd slechts 4de in de voorronde. In Denemarken was oud-winnares Grethe Ingmann er net als vorig jaar bij. Ze werd gedeeld 1ste maar Tommy Seebach kreeg de voorkeur, ook Mabel die vorig jaar nog op het songfestival zong was er bij. In Ierland bundelden Tina Reynolds (Eurovisiesongfestival 1974) en Red Hurley (ESF '76) hun krachten maar ze werden laatste. Markku Aro (ESF '71) probeerde het opnieuw in Finland. In Griekenland nam Bessy Argyraki (ESF '77) opnieuw deel. In Zwitserland deed Biggi Bachmann mee, hij zou vorig jaar voor Liechtenstein meegedaan hebben, maar het land mocht niet meedoen omdat ze geen tv-zender hebben. Paola die Zwitserland in 1969 nog vertegenwoordigde werd nu 3de in de Duitse preselectie. Hanne Krogh (ESF '71) werd laatste in de Noorse preselectie.

Terugtrekkende landen

[bewerken | brontekst bewerken]
 Deelnemende landen
 Landen die al meegedaan hebben maar niet meedoen