Naar inhoud springen

Damiano Cunego

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Damiano Cunego
Cunego tijdens de Ronde van Italië 2006
Cunego tijdens de Ronde van Italië 2006
Persoonlijke informatie
Bijnaam Il Piccolo Principe (De kleine prins)
Geboortedatum 19 september 1981
Geboorteplaats Verona, Italië
Lengte 169 cm
Sportieve informatie
Discipline(s) Weg
Specialisatie(s) Klimmer, klassementsrenner
Ploegen
2002–2004
2005–2014
2015–2018
Saeco
Lampre
Nippo-Vini Fantini
Beste prestaties
Amstel Gold Race 1e (2008)
Luik-Bastenaken-Luik 3e (2006)
Ronde van Lombardije 1e (2004, 2007, 2008)
Ronde van Italië 1e (2004)
4 etappezeges
Ronde van Frankrijk 7e (2011)
Ronde van Spanje 16e (2004)
2 etappezeges
WK op de weg 2e (2008)
Portaal  Portaalicoon   Wielersport

Damiano Cunego (Verona, 19 september 1981) is een Italiaans voormalig beroepswielrenner van 2002 tot 2018. Cunego was een gepatenteerde klimmer. In 2004 won hij de wielerronde van zijn land op 22-jarige leeftijd. Daarnaast won hij driemaal de Ronde van Lombardije; 2004, 2007, 2008. Zowel bij lange beklimmingen in grote rondes als bij de kortere steile beklimmingen in klassiekers behoorde hij tot de wereldtop. In 2008 won hij de Amstel Gold Race.

Cunego werd in 1999 wereldkampioen op de weg bij de junioren in zijn geboorte- en woonplaats Verona. Hij is prof vanaf 2001. In 2004 werd hij op bijna hetzelfde parcours negende in het wereldkampioenschap voor profs.

Cunego's grote doorbraak vond plaats in het voorjaar van 2004. In een maand tijd won hij het eindklassement van de Ronde van Trentino nadat hij al twee etappes op zijn naam schreef, de Ronde van de Apennijnen en de Ronde van Italië, met vier etappes. Aan het eind van 2004 won hij ook nog de laatste wereldbekerwedstrijd, de Ronde van Lombardije. Hij eindigde 2004 als aanvoerder van de UCI-ranglijst.

In 2005 begon hij als een van de favorieten aan de Ronde van Italië, maar hij stelde teleur met een achttiende plaats in het eindklassement. Later werd bekend dat hij aan een lichte vorm van klierkoorts leed. Door een lange herstelperiode was het seizoen voor hem zo goed als voorbij.

In 2006 startte hij als een van de topfavorieten in de Ronde van Italië, na winst in de Ronde van Trentino en een derde plaats in Luik-Bastenaken-Luik. Maar hij stelde teleur met een vierde plaats op meer dan 18 minuten van winnaar Ivan Basso. Stilaan werd zijn Giro-winst in 2004 als een toevalstreffer beschouwd. Maar in zijn Tourdebuut bewees hij het tegendeel. Oorspronkelijk kwam hij naar Frankrijk om ervaring op te doen, maar toch verteerde hij de zware bergen goed. In de Alpen behoorde hij zelfs tot de beteren. Hij werd tweede in de rit naar Alpe d'Huez. En in de afsluitende tijdrit werd hij tiende, waardoor hij zich verzekerde van de jongerentrui.

In 2007 speelde Cunego niet zo'n grote rol in de Giro, waarin hij vijfde werd. Hij reed een knap najaar met een ritoverwinning in de Ronde van Duitsland en winst in de Ronde van Lombardije.

In april 2008 won hij een etappe in de Ronde van het Baskenland, de Baskische klimkoers Klasika Primavera én de Amstel Gold Race waarin hij debuteerde. De Giro d'Italia liet hij schieten om een goed klassement te kunnen rijden in de Ronde van Frankrijk, maar in de Tour kon hij geen potten breken. Na een val in de achttiende etappe kwam hij op grote achterstand binnen. Hij besloot 's avonds op te geven. Voorafgaand aan de rit stond hij veertiende in het klassement. In het najaar presteerde hij wel weer zeer goed. Hij behaalde zilver op het wereldkampioenschap wielrennen op de weg in Varese, en won drie weken later voor de derde maal in zijn loopbaan de Ronde van Lombardije.

In 2009 stelde Cunego opnieuw teleur bij zijn deelname aan de ronde van Italië. Wel won hij aan het begin van dit seizoen de 3de en 4de etappe in de internationale wielerweek en tevens het eindklassement. De Tour sloeg hij over, maar in de ronde van Spanje had hij weer een serieuze opleving. Hij won 2 bergritten. De achtste etappe naar de Alto de Aitanan zegevierde hij voor Robert Gesink en hij won de veertiende etappe naar de Pandera.

In 2010 kon Cunego weer geen potten breken en was de elfde plaats in de Giro het maximaal haalbare. In 2011 besloot Cunego zich nog een keer volledig op de Tour te richten. Zonder echt op te vallen reed hij naar een verdienstelijke zesde plaats in het eindklassement. Dit was tevens zijn laatste grote resultaat. In 2015 tekende Cunego een contract bij Nippo-Vini Fantini.

In de Ronde van Italië 2016 was Cunego lange tijd drager van de blauwe trui, als leider in het bergklassement. In de laatste bergetappe, één dag voor het einde van de Giro, verloor hij de trui echter aan Mikel Nieve.

Na zijn loopbaan werd Cunego in 2020 ziek door een hersenvliesontsteking. Hiervoor werd hij in juni 2020 opgenomen in een ziekenhuis waar hij bijna twee maanden zou verblijven.

Overwinningen

[bewerken | brontekst bewerken]
Cunego tijdens de Ronde van Italië 2010
1998
Eindklassement Ronde van Lunigiana
1999
Regenboogtrui Wereldkampioen op de weg, Junioren
2002
Giro d'Oro
Giro del Medio Brenta
2003
7e etappe Ronde van het Qinghaimeer
Eindklassement Ronde van het Qinghaimeer
2004
1e en 2e etappe Ronde van Trentino
Eindklassement Ronde van Trentino
Ronde van de Apennijnen
GP Industria & Artigianato-Larciano
2e, 7e, 16e en 18e etappe Ronde van Italië
Roze trui Eindklassement Ronde van Italië
GP Fred Mengoni
GP Nobili Rubinetterie
Ronde van Lombardije
Memorial Marco Pantani
2005
3e etappe Ronde van Romandië
GP Nobili Rubinetterie
Trofeo Melinda
Japan Cup
2006
3e etappe Internationale Wielerweek
Eindklassement Internationale Wielerweek
Giro d'Oro
2e etappe Ronde van Trentino
Eindklassement Ronde van Trentino
GP Industria & Artigianato-Larciano
Witte trui Jongerenklassement Ronde van Frankrijk
2007
1e en 2e etappe Ronde van Trentino
Eindklassement Ronde van Trentino
4e etappe Ronde van Duitsland
GP Beghelli
Ronde van Lombardije
2008
5e etappe Ronde van het Baskenland
Klasika Primavera
Amstel Gold Race
Ronde van Lombardije
Japan Cup
2009
3e en 4e etappe Internationale Wielerweek
Eindklassement Internationale Wielerweek
8e en 14e etappe Ronde van Spanje
2011
2e etappe Ronde van Sardinië
Ronde van de Apennijnen
2e etappe Ronde van Romandië
2012
2e etappe Ronde van Trentino
2013
Bergklassement Tirreno-Adriatico
3e etappe Internationale Wielerweek
2017
6e etappe Ronde van het Qinghaimeer

Resultaten in voornaamste wedstrijden

[bewerken | brontekst bewerken]
Jaar Ronde van
Italië
Ronde van
Frankrijk
Ronde van
Spanje
2002
2003 34e  
2004  ↑ (4)  16e  
2005 18e  
2006 4e   11e   
2007 5e   opgave  
2008 opgave   opgave  
2009 16e   opgave (2) 
2010 11e   28e  
2011 6e  
2012 6e   33e  
2013 55e  
2014 19e   76e  
2015 opgave  
2016 44e  
2017
2018
(*) tussen haakjes aantal individuele etappe-overwinningen
Jaar Milaan-San Remo Amstel Gold Race Luik-Bast.‑Luik Ronde van Lombardije Waalse Pijl Clásica San Sebastián WK op de weg Wereld­ranglijsten
2002 124e 122e
2003
2004 Goud ↑ 21e 9e
2005 9e 29e 14e 16e 39e (UPT)
2006 62e Brons ↑ 93e 21e (UPT)
2007 7e Goud ↑ 51e 50e 7e (UPT)
2008 Goud ↑ 30e Goud ↑ Brons ↑ 36e Zilver ↑ Zilver (UPT)
2009 5e 7e 14e Brons ↑ 21e 8e 12e (UWK)
2010 34e 6e 20e 5e 24e 50e (UWK)
2011 15e 16e 27e 60e 44e 19e (UWT)
2012 43e 31e 35e 13e 21e (UWT)
2013 43e 30e opgave 28e 73e
2014 50e 13e 69e 133e (UWT)
2015 40e 23e
2016 opgave 33e
2017 93e
2018 opgave
[bewerken | brontekst bewerken]
Commons heeft media­bestanden in de categorie Damiano Cunego.
Voorganger:
Vlag van Italië Gilberto Simoni
2003
Winnaar Ronde van Italië
2004
Opvolger:
Vlag van Italië Paolo Savoldelli
2005
Voorganger:
Vlag van Oekraïne Jaroslav Popovytsj
2005
Winnaar van het jongerenklassement van de Ronde van Frankrijk
2006
Opvolger:
Vlag van Spanje Alberto Contador
2007