Naar inhoud springen

Caroline Gennez

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Caroline Gennez
Caroline Gennez op 17 januari 2024
Caroline Gennez op 17 januari 2024
Volledige naam Caroline Paulette H.J. Gennez
Geboren Sint-Truiden, 21 augustus 1975
Kieskring Antwerpen
Regio Vlag Vlaanderen Vlaanderen
Land Vlag van België België
Partij SP / sp.a / Vooruit
Vlaams minister van Welzijn, Armoedebestrijding, Cultuur en Gelijke Kansen
Aangetreden 30 september 2024
Regering Diependaele
Voorganger Hilde Crevits (Welzijn)
Benjamin Dalle (Armoedebestrijding)
Jan Jambon (Cultuur)
Lydia Peeters (Gelijke Kansen)
Federaal minister van Ontwikkelingssamenwerking en Grootstedelijk Beleid
Aangetreden 17 december 2022
Einde termijn 30 september 2024
Regering De Croo
Voorganger Meryame Kitir
Opvolger Frank Vandenbroucke
Andere functies
1998-2001 Voorzitster JongSocialisten
2001-2003 Voorzitster Animo
1999-2003 Kabinetsattaché Johan Vande Lanotte
2001-2012 Bestuurder Ancienne Belgique
2001-2003 Gemeenteraadslid Sint-Truiden
2003 Schepen Sint-Truiden
2003-2004 Gecoöpteerd senator[1]
2003-2007 Ondervoorzitster sp.a
2004-2007 Vlaams Parlementslid
2004-2007 Fractievoorzitster Vlaams Parlement
2005 Partijvoorzitster sp.a (ad interim)[2]
2007-2019 Gemeenteraadslid Mechelen
2007-2012 Schepen Mechelen
2007-2011 Partijvoorzitster sp.a
2009-2010 Vlaams Parlementslid
2010-2014 Volksvertegenwoordiger[3]
2014-2022 Vlaams Parlementslid[4]
2014-2022 Ondervoorzitster Vlaams Parlement
2022-2024 Minister van ontwikkelingssamenwerking en grootstedenbeleid
2024 Vlaams Parlementslid
Officiële website
Portaal  Portaalicoon   België
Politiek

Caroline Paulette H.J. Gennez[5] (Sint-Truiden, 21 augustus 1975) is een Belgisch politica voor Vooruit, voorheen de sp.a, waarvan ze van 2007 tot 2011 partijvoorzitter was.

Caroline Gennez was in haar jeugd fervent tennisster. Ze begon op haar zesde met tennis in de club van haar ouders, waarna ze werd toegelaten op de Vlaamse Tennisschool. Een hernia maakte op veertienjarige leeftijd een einde aan een mogelijke tenniscarrière.[6]

In haar middelbareschooltijd studeerde ze Latijn-Grieks. Gennez behaalde een licentiaatsdiploma in de politieke en sociale wetenschappen aan de Katholieke Universiteit Leuven.

Ze deed vrijwilligerswerk in tehuizen voor vluchtelingen en mishandelde vrouwen, wat haar naar eigen zeggen de stap naar de politiek deed zetten.[6]

Van 1998 tot 2003 was ze voorzitster van de Jongsocialisten, vanaf 2001 Animo geheten. Ook was ze in 1999 korte tijd kabinetsattaché van viceminister-president Steve Stevaert en van 1999 tot 2003 kabinetsattaché en daarna adviseur van vice-eersteminister Johan Vande Lanotte. Tevens was ze van 2001 tot 2003 gemeenteraadslid van Sint-Truiden, waar ze in 2003 korte tijd schepen was.

In het begin van haar politieke carrière was Gennez een protegee van Steve Stevaert, op wiens verzoek ze zich rond 2003/2004 in Mechelen vestigde.[7] Onder Stevaert werd ze in 2003 ondervoorzitster van de sp.a, wat ze zou blijven tot 2007. In 2005 volgde ze hem ad interim op als partijvoorzitter van de sp.a, toen hij gouverneur van Limburg werd.[2]

Inmiddels begon Gennez ook aan een parlementaire loopbaan. Van 2003 tot 2004 zetelde ze als gecoöpteerd senator in de Senaat. Begin juli 2004 kwam ze na de derde rechtstreekse Vlaamse verkiezingen van 13 juni 2004 voor de kieskring Antwerpen in het Vlaams Parlement terecht als opvolger van Maya Detiège, die aan haar mandaat verzaakte. Ze bleef Vlaams volksvertegenwoordiger tot eind 2007. Van midden juli 2004 tot begin november 2007 zat ze er de sp.a-spirit-fractie voor.

In 2007 volgde ze Johan Vande Lanotte, die na een verkiezingsnederlaag ontslag nam, op als partijvoorzitster van de sp.a. De partij zakte onder haar leiding echter nog dieper weg en Gennez kreeg geregeld kritiek op haar werk van binnen de partij zelf. Eind 2011 liep haar mandaat af. Ze was geen kandidaat voor een tweede termijn.[8] Bij de voorzittersverkiezingen in september 2011 werd ze opgevolgd door enig kandidaat Bruno Tobback. Ze drukte de hoop uit op het verwerven van een "toffe ministerpost",[9] maar werd door Tobback niet gekozen als minister in de regering-Di Rupo.[10]

Ondertussen was ze na de volgende Vlaamse verkiezingen van 7 juni 2009 teruggekeerd naar het Vlaams Parlement. Ze bleef Vlaams volksvertegenwoordiger tot begin juli 2010, waarna ze de overstap maakte naar de Kamer van volksvertegenwoordigers. Daar zetelde ze tot in 2014.

In 2006 werd Gennez verkozen als gemeenteraadslid van Mechelen. Van 2007 tot 2012 was ze schepen van de stad. Bij de gemeenteraadsverkiezingen in 2012 trok Gennez de sp.a-lijst te Mechelen.[11] Gennez werd verkozen, maar de sp.a werd naar de oppositie verwezen. Ook na de gemeenteraadsverkiezingen van 2018 bleef sp.a in de Mechelse oppositie. In september 2019 nam ze ontslag als gemeenteraadslid van Mechelen en verliet ze de lokale politiek.[12]

In 2013 schreef ze op vraag van de Partij van de Europese Sociaaldemocraten een sociaal manifest.[13]

In januari 2014 bracht ze een boek uit, De Verschilligen','[14] waarin ze een toekomstvisie neerschreef over onderwijs, economie en politiek. Centraal in haar betoog stond het 'stakeholdersmodel' van de burger, waarbij ze pleitte om de burger opnieuw deelgenoot te maken van de politieke besluitvorming. Tevens bevatte het boek een pleidooi om de virtuele economie terug te brengen op mensenmaat.[15] Later dat jaar volgde ook een magazine met dezelfde naam.

Na de verkiezingen van 25 mei 2014 keerde Gennez opnieuw terug naar het Vlaams Parlement. Ze werd als lijsttrekker verkozen in de provincie Antwerpen. Van eind september 2014 tot eind mei 2019 maakte ze als vierde ondervoorzitter deel uit van het Bureau (dagelijks bestuur) van het Vlaams Parlement. Bij de Vlaamse verkiezingen van 26 mei 2019 werd ze herkozen. Vanaf midden juni 2019 maakte ze als secretaris opnieuw deel uit van het Bureau (dagelijks bestuur) van het Vlaams Parlement. Ze bleef Vlaams Parlementslid en secretaris van het Vlaams Parlement tot in december 2022, naar aanleiding van haar benoeming tot federaal minister.

Op 17 december 2022 volgde Gennez Meryame Kitir op als minister van Ontwikkelingssamenwerking en Grootstedelijk Beleid in de Regering-De Croo. Kitir had twee maanden eerder haar functies tijdelijk neergelegd vanwege mentale problemen en strubbelingen op haar kabinet, maar trad uiteindelijk definitief terug.[16] Gennez bleef deze functie uitoefenen tot in september 2024.

Bij de Vlaamse verkiezingen van 9 juni 2024 was Gennez opnieuw lijsttrekker voor Vooruit in de kieskring Antwerpen[17] en werd ze zodoende opnieuw verkozen in het Vlaams Parlement. Gennez legde de eed af, maar diende zich als ontslagnemend federaal minister te laten vervangen door eerste opvolger Thijs Verbeurgt.[18] Op 30 september 2024 trad ze als Vlaams minister toe tot de regering-Diependaele en kreeg ze bevoegdheden Welzijn, Armoedebestrijding, Cultuur en Gelijke Kansen.

Overige functies

[bewerken | brontekst bewerken]

Gennez was van 2001 tot 2012 lid van de raad van bestuur van de Ancienne Belgique.

In december 2013 volgde ze Bart De Schutter op als voorzitster van de Universitaire Associatie Brussel, het overkoepelend orgaan van de Vrije Universiteit Brussel en de Erasmushogeschool Brussel.[19] Ze bleef de functie uitoefenen tot in mei 2023.

Zie de categorie Caroline Gennez van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.
Voorganger:
Dylan Casaer
Voorzitster JongSocialisten / Animo
1998 - 2003
Opvolger:
Laurent Winnock
Voorganger:
?
Ondervoorzitster sp.a
2003 - 2007
Opvolger:
Dirk Van der Maelen
Voorganger:
Steve Stevaert
Partijvoorzitster van de sp.a
2005
Opvolger:
Johan Vande Lanotte
Voorganger:
Johan Vande Lanotte
Partijvoorzitster van de sp.a
2007 - 2011
Opvolger:
Bruno Tobback
Voorganger:
Meryame Kitir
Minister van Ontwikkelingssamenwerking
2022 - 2024
Opvolger:
Frank Vandenbroucke