Naar inhoud springen

Alfred Hettner

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Alfred Hettner
Hettner in 1897
Hettner in 1897
Persoonlijke gegevens
Geboortedatum 6 augustus 1859Bewerken op Wikidata
Geboorteplaats Dresden[1]Bewerken op Wikidata
Overlijdensdatum 31 augustus 1941Bewerken op Wikidata
Overlijdensplaats Heidelberg[2]Bewerken op Wikidata
Academische achtergrond
Alma mater University of Strasbourg
Universiteit van StraatsburgBewerken op Wikidata
Wetenschappelijk werk
Vakgebied aardrijkskunde, geomorfologie, klimatologie, cartografie, menselijke geografieBewerken op Wikidata

Alfred Hettner (Dresden, 1859Heidelberg, 1941) was een Duitse geograaf.

Alfred Hettners leven

[bewerken | brontekst bewerken]

Alfred Hettner was de zoon van Hermann Hettner, een kunst- en literatuurhistoricus. Hij studeerde geografie aan de Universiteit van Halle bij Alfred Kirchhoff. Vervolgens studeerde hij nog aan de universiteiten van Bonn en Straatsburg en hij promoveerde op een fysisch-geografisch onderwerp in 1881.

In 1882 vertrok hij naar Colombia. Hij was daar huisleraar en deed ook wetenschappelijk onderzoek. In 1884 keerde hij terug naar Duitsland om zijn studies voort te zetten bij Von Richthofen en Ratzel. Deze periode werd gevolgd door weer een reis naar Zuid-Amerika. Hij bereisde tot 1890 verschillende staten van dit werelddeel. Tussen 1890 en 1897 doceerde hij aan de universiteit van Leipzig en vanaf 1899 doceerde hij tot zijn emeritaat in 1928 aan de universiteit van Heidelberg.

Alfred Hettner als geograaf

[bewerken | brontekst bewerken]

Hettner wordt beschouwd als een van de belangrijkste geografen uit de eerste helft van de 20e eeuw. Zijn theoretische en methodische geschriften hebben grote invloed gehad op de geografieboefening. In het door hem in 1895 opgerichte ‘Geographische Zeitschrift’ konden zijn ideeën hun weg vinden in de Duitse geografie. Hij kan worden beschouwd als dé geograaf van de chorologische opvatting en verder is hij bekend om zijn poging de geografie een zelfstandige positie te geven in het geheel van de wetenschappen (zie Chorologische geografie). Voor de systematische beschrijving van landen stelde hij het ‘Länderkundliche Schema’ voor, een min of meer vaste volgorde van te behandelen onderwerpen.

Tot zijn belangrijkste werken behoren:

  • Das Europäische Russland. Eine Studie zur geographie des Menschen, Leipzig/Berlin, 1905
  • Die Geographie, ihre Geschichte, ihr Wesen und ihre Methoden, Breslau, 1927
  • Vergleichende Länderkunde, Leipzig/Berlin, Bd. I (1933), Bd II (1934), Bd. III (1934), Bd. IV (1935)