Naar inhoud springen

Harry Maguire

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Harry Maguire
Maguire in 2018 als speler van Engeland
Maguire in 2018 als speler van Engeland
Persoonlijke informatie
Volledige naam Jacob Harry Maguire
Geboortedatum 5 maart 1993
Geboorteplaats Sheffield, Vlag van Engeland Engeland
Lengte 194 cm
Been Rechts
Positie Centraal verdediger
Clubinformatie
Huidige club Vlag van Engeland Manchester United
Rugnummer 5
Contract tot 30 juni 2025 (optie + 1 jaar)
Senioren *
Seizoen Club W (G)
2011–2014
2014–2017
2015
2017–2019
2019–
Vlag van Engeland Sheffield United
Vlag van Engeland Hull City
Vlag van Engeland Wigan Athletic
Vlag van Engeland Leicester City
Vlag van Engeland Manchester United
139(9)
56(2)
16(1)
69(5)
140(6)
Interlands **
2017– Vlag van Engeland Engeland 63(7)

* Bijgewerkt op 25 mei 2024
** Bijgewerkt op 25 mei 2024
Portaal  Portaalicoon   Voetbal

Jacob Harry Maguire (Sheffield, 5 maart 1993) is een Engels voetballer die doorgaans speelt als centrale verdediger. In augustus 2019 verruilde hij Leicester City voor Manchester United. Maguire maakte in 2017 zijn debuut in het Engels voetbalelftal.

Clubcarrière

[bewerken | brontekst bewerken]

Sheffield United

[bewerken | brontekst bewerken]

Maguire speelde tussen 2004 en 2006 in de jeugdopleiding van Barnsley en verkaste in 2006 op dertienjarige leeftijd naar Sheffield United. Daar speelde hij vijf jaar in de jeugd, alvorens hij op 12 april 2011 zijn debuut mocht maken in de hoofdmacht.[1] Tijdens het seizoen 2010/11 kwam hij vijf keer in actie, maar hij kon Sheffield niet behoeden tegen degradatie naar de League One. Vanaf het seizoen 2011/12 kreeg Maguire een basisplaats en die wist hij ook te behouden. In oktober 2011 verlengde de jonge verdediger tevens zijn verbintenis tot medio 2015.[2] Hij speelde drie jaar met Sheffield United in de League One en kwam in vier seizoenen tot 166 wedstrijden voor Sheffield, waarin hij twaalf doelpunten maakte.

Een jaar voor dit contract afliep, verkaste hij naar Hull City, dat iets meer dan drie miljoen euro voor zijn diensten betaalde en twee divisies hoger uitkwam in de Premier League.[3] In zijn eerste halve seizoen kwam Maguire tot drie wedstrijden en hierop werd hij verhuurd aan Wigan Athletic.[4] Na zijn terugkeer in Hull was de club gedegradeerd en in het Championship kwam hij vaker in actie voor de club. Na één jaar werd promotie terug naar de Premier League behaald. In totaal speelde hij 75 wedstrijden voor Hull, waarin hij drie goals maakte.

Leicester City

[bewerken | brontekst bewerken]

In de zomer van 2017 maakte Maguire de overstap naar Leicester City, waar hij zijn handtekening zette onder een verbintenis voor de duur van vijf seizoenen.[5] Daar moest hij de ouder wordende Robert Huth en Wes Morgan, met wie Leicester twee seizoenen daarvoor landskampioen was geworden, gaan vervangen. Hij miste geen enkele competitiewedstrijd dat seizoen en maakte indruk bij Leicester. Na een jaar werd zijn contract dan ook met één seizoen verlengd tot medio 2023.[6] Ook zijn tweede seizoen speelde hij sterk bij Leicester, dat negende werd dat seizoen.

Manchester United

[bewerken | brontekst bewerken]
Maguire in 2021

Maguire tekende in augustus 2019 een contract tot medio 2025 bij Manchester United, dat zevenentachtig miljoen euro voor hem betaalde. Met dit bedrag werd hij de duurste verdediger in de geschiedenis van het voetbal.[7] Hij begon droeg in zijn eerste seizoen geregeld de aanvoerdersband bij afwezigheid van aanvoerder Ashley Young. Toen deze in januari uitgeleend werd aan Internazionale, werd hij de eerste aanvoerder.[8] Negen dagen later scoorde in de bekerwedstrijd tegen Tranmere Rovers zijn eerste doelpunt voor de club. United werd dat seizoen derde en Maguire speelde alle competitiewedstrijden dat seizoen. Op 25 april 2021 evenaarde Maguire het clubrecord van Gary Pallister van meeste competitiewedstrijden achter elkaar de volledige de negentig minuten spelen (71 keer). Hij kon dit record echter niet voor zichzelf krijgen doordat hij de wedstrijd erop moest worden gewisseld door een enkelblessure. Op 26 mei 2021 miste Maguire de finale van de UEFA Europa League, die United op penalty's verloor van Villarreal door een gemiste penalty van doelman David de Gea.

In zijn derde seizoen kreeg Maguire veel kritiek over zich heen, omdat Manchester United zesde werd met een laagste puntenaantal sinds de oprichting van de Premier League en de meeste tegengoals sinds het seizoen 1978/19. Die zomer begon Erik ten Hag als coach van Manchester United en de Nederlander koos al gauw voor nieuwe aankoop Lisandro Martínez als partner van Raphaël Varane. Dat seizoen startte Maguire in slechts acht competitiewedstrijden. Op 7 oktober 2023 gaf Maguire in blessuretijd een assist op Scott McTominay die daarmee zijn tweede goal van de wedstrijd maakte en zorgde voor een 2–1 overwinning op Brentford. Op 24 oktober maakte hij het enige doelpunt in de UEFA Champions League-wedstrijd tegen FC Kopenhagen voor Manchester United, dat op dat moment nog puntloos was in de competitie na twee nederlagen in de groepsfase.

Clubstatistieken

[bewerken | brontekst bewerken]
Seizoen Club Competitie Competitie Beker Internationaal Totaal
Wed. Dlp. Wed. Dlp. Wed. Dlp. Wed. Dlp.
2010/11 Vlag van Engeland Sheffield United Championship 5 0 0 0 5 0
2011/12 League One 47 1 9 0 56 1
2012/13 46 3 7 2 53 5
2013/14 41 5 11 1 52 6
2014/15 Vlag van Engeland Hull City Premier League 3 0 2 0 1 0 6 0
Vlag van Engeland Wigan Athletic Championship 16 1 0 0 16 1
2015/16 Vlag van Engeland Hull City 24 0 9 0 33 0
2016/17 Premier League 29 2 7 1 36 3
2017/18 Vlag van Engeland Leicester City 38 2 6 0 44 2
2018/19 31 3 1 0 32 3
2019/20 Vlag van Engeland Manchester United 38 1 8 2 9 0 55 3
2020/21 34 2 7 0 11 1 52 3
2021/22 30 1 1 0 6 1 37 2
2022/23 16 0 8 0 7 0 31 0
2023/24 22 2 5 1 4 1 31 4
Totaal 420 23 81 7 38 3 539 33

Bijgewerkt op 25 mei 2024.[9]

Interlandcarrière

[bewerken | brontekst bewerken]

Maguire maakte zijn debuut in het Engels voetbalelftal op 8 oktober 2017, toen met 0–1 gewonnen werd van Litouwen door een benutte strafschop van Harry Kane. De verdediger mocht van bondscoach Gareth Southgate in de basis beginnen en hij speelde de volledige negentig minuten mee.[10] Maguire werd in mei 2018 door Southgate opgenomen in de selectie van Engeland voor het wereldkampioenschap in Rusland.[11] Engeland werd uiteindelijk vierde op het toernooi, nadat in de wedstrijd om de derde plaats met 2–0 verloren werd van België. Maguire speelde op het WK in alle zeven wedstrijden mee van Engeland. In de kwartfinale, tegen Zweden, kwam hij ook voor het eerst tot scoren in het nationale elftal. Na dertig minuten zette hij de Engelsen op voorsprong, waarna Dele Alli de wedstrijd besliste op 0–2.[12] Maguire werd in juni 2021 door Southgate opgenomen in de selectie van Engeland voor het uitgestelde EK 2020.[13] Tijdens het toernooi haalde Engeland de finale, waarin verloren werd van Italië (1–1, 3–2 na strafschoppen). In de groepsfase werd gewonnen van Kroatië (1–0) en Tsjechië (0–1) en gelijkgespeeld tegen Schotland (0–0). Daarna werd achtereenvolgens afgerekend met Duitsland (2–0), Oekraïne (0–4) en Denemarken (2–1 na verlenging). Maguire miste de wedstrijden tegen Kroatië en Schotland en speelde in de andere vijf wedstrijden mee. Zijn toenmalige teamgenoten Daniel James (Wales), Luke Shaw, Marcus Rashford, Dean Henderson (allen eveneens Engeland), Scott McTominay (Schotland), David de Gea (Spanje), Victor Lindelöf (Zweden), Paul Pogba (Frankrijk) en Bruno Fernandes (Portugal) waren ook actief op het EK.

In november 2022 werd Maguire door Southgate opgenomen in de selectie voor het WK 2022.[14] Tijdens dit WK werd Engeland door Frankrijk uitgeschakeld in de kwartfinales nadat in de groepsfase gewonnen was van Iran en Wales en gelijkgespeeld tegen de Verenigde Staten en in de achtste finales Senegal was uitgeschakeld. Maguire kwam in alle vijf duels in actie. Zijn toenmalige clubgenoten Tyrell Malacia (Nederland), Luke Shaw, Marcus Rashford (beiden eveneens Engeland), Lisandro Martínez (Argentinië), Christian Eriksen (Denemarken), Raphaël Varane (Frankrijk), Casemiro, Fred, Antony (allen Brazilië), Diogo Dalot, Cristiano Ronaldo, Bruno Fernandes (allen Portugal) en Facundo Pellistri (Uruguay) waren ook actief op het toernooi.

In mei 2024 werd Maguire door Southgate opgenomen in de voorselectie voor het EK 2024 in Duitsland, maar door blessureleed haakte hij af voor de definitieve selectie.[15][16]

Interlands van Harry Maguire voor Vlag van Engeland Engeland
Datum Wedstrijd Uitslag Competitie Goals
Als speler bij Vlag van Engeland Leicester City
1 8 oktober 2017 Vlag van Litouwen LitouwenEngeland Vlag van Engeland 0 – 1 WK 2018 kwalificatie
2 10 november 2017 Vlag van Engeland EngelandDuitsland Vlag van Duitsland 0 – 0 Vriendschappelijk
3 14 november 2017 Vlag van Engeland EngelandBrazilië Vlag van Brazilië 0 – 0 Vriendschappelijk
4 23 maart 2018 Vlag van Nederland NederlandEngeland Vlag van Engeland 0 – 1 Vriendschappelijk
5 7 juni 2018 Vlag van Engeland EngelandCosta Rica Vlag van Costa Rica 2 – 0 Vriendschappelijk
6 18 juni 2018 Vlag van Tunesië TunesiëEngeland Vlag van Engeland 1 – 2 WK 2018
7 24 juni 2018 Vlag van Engeland EngelandPanama Vlag van Panama 6 – 1 WK 2018
8 28 juni 2018 Vlag van Engeland EngelandBelgië Vlag van België 0 – 1 WK 2018
9 3 juli 2018 Vlag van Colombia ColombiaEngeland Vlag van Engeland 1 – 1 (3 – 4 n.s.) WK 2018
10 7 juli 2018 Vlag van Zweden ZwedenEngeland Vlag van Engeland 0 – 2 WK 2018 Goal 30'
11 11 juli 2018 Vlag van Kroatië KroatiëEngeland Vlag van Engeland 2 – 1 (n.v.) WK 2018
12 14 juli 2018 Vlag van België BelgiëEngeland Vlag van Engeland 2 – 0 WK 2018
13 8 september 2018 Vlag van Engeland EngelandSpanje Vlag van Spanje 1 – 2 Nations League 2018/19
14 11 september 2018 Vlag van Engeland EngelandZwitserland Vlag van Zwitserland 1 – 0 Vriendschappelijk
15 12 oktober 2018 Vlag van Kroatië KroatiëEngeland Vlag van Engeland 0 – 0 Nations League 2018/19
16 15 oktober 2018 Vlag van Spanje SpanjeEngeland Vlag van Engeland 2 – 3 Nations League 2018/19
17 22 maart 2019 Vlag van Engeland EngelandTsjechië Vlag van Tsjechië 5 – 0 EK 2020 kwalificatie
18 25 maart 2019 Vlag van Montenegro MontenegroEngeland Vlag van Engeland 1 – 5 EK 2020 kwalificatie
19 6 juni 2019 Vlag van Nederland NederlandEngeland Vlag van Engeland 3 – 1 Nations League 2018/19
20 9 juni 2019 Vlag van Zwitserland ZwitserlandEngeland Vlag van Engeland 0 – 0 Nations League 2018/19
Als speler bij Vlag van Engeland Manchester United
21 7 september 2019 Vlag van Engeland EngelandBulgarije Vlag van Bulgarije 4 – 0 EK 2020 kwalificatie
22 10 september 2019 Vlag van Engeland EngelandKosovo Vlag van Kosovo 5 – 3 EK 2020 kwalificatie
23 11 oktober 2019 Vlag van Tsjechië TsjechiëEngeland Vlag van Engeland 2 – 1 EK 2020 kwalificatie
24 14 oktober 2019 Vlag van Bulgarije BulgarijeEngeland Vlag van Engeland 0 – 6 EK 2020 kwalificatie
25 14 november 2019 Vlag van Engeland EngelandMontenegro Vlag van Montenegro 7 – 0 EK 2020 kwalificatie
26 17 november 2019 Vlag van Kosovo KosovoEngeland Vlag van Engeland 0 – 4 EK 2020 kwalificatie
27 11 oktober 2020 Vlag van Engeland EngelandBelgië Vlag van België 2 – 1 Nations League 2020/21
28 14 oktober 2020 Vlag van Engeland EngelandDenemarken Vlag van Denemarken 0 – 1 Nations League 2020/21
29 12 november 2020 Vlag van Engeland EngelandIerland Vlag van Ierland 3 – 0 Vriendschappelijk Goal 18'
30 18 november 2020 Vlag van Engeland EngelandIJsland Vlag van IJsland 4 – 0 Nations League 2020/21
31 28 maart 2021 Vlag van Albanië AlbaniëEngeland Vlag van Engeland 0 – 2 WK 2022 kwalificatie
32 31 maart 2021 Vlag van Engeland EngelandPolen Vlag van Polen 2 – 1 WK 2022 kwalificatie Goal 85'
33 22 juni 2021 Vlag van Tsjechië TsjechiëEngeland Vlag van Engeland 0 – 1 EK 2020
34 29 juni 2021 Vlag van Engeland EngelandDuitsland Vlag van Duitsland 2 – 0 EK 2020
35 3 juli 2021 Vlag van Oekraïne OekraïneEngeland Vlag van Engeland 0 – 4 EK 2020 Goal 46'
36 7 juli 2021 Vlag van Engeland EngelandDenemarken Vlag van Denemarken 2 – 1 EK 2020
37 11 juli 2021 Vlag van Italië ItaliëEngeland Vlag van Engeland 1 – 1 (3 – 2 n.s.) EK 2020
38 2 september 2021 Vlag van Hongarije HongarijeEngeland Vlag van Engeland 0 – 4 WK 2022 kwalificatie Goal 69'
39 8 september 2021 Vlag van Polen PolenEngeland Vlag van Engeland 1 – 1 WK 2022 kwalificatie
40 12 november 2021 Vlag van Engeland EngelandAlbanië Vlag van Albanië 5 – 0 WK 2022 kwalificatie Goal 9'
41 15 november 2021 Vlag van San Marino San MarinoEngeland Vlag van Engeland 0 – 10 WK 2022 kwalificatie Goal 6'
42 29 maart 2022 Vlag van Engeland EngelandIvoorkust Vlag van Ivoorkust 3 – 0 Vriendschappelijk
43 4 juni 2022 Vlag van Hongarije HongarijeEngeland Vlag van Engeland 1 – 0 Nations League 2022/23
44 7 juni 2022 Vlag van Duitsland DuitslandEngeland Vlag van Engeland 1 – 1 Nations League 2022/23
45 11 juni 2022 Vlag van Engeland EngelandItalië Vlag van Italië 0 – 0 Nations League 2022/23
46 14 juni 2022 Vlag van Engeland EngelandHongarije Vlag van Hongarije 0 – 4 Nations League 2022/23
47 23 september 2022 Vlag van Italië ItaliëEngeland Vlag van Engeland 1 – 0 Nations League 2022/23
48 26 september 2022 Vlag van Engeland EngelandDuitsland Vlag van Duitsland 3 – 3 Nations League 2022/23
49 21 november 2022 Vlag van Engeland EngelandIran Vlag van Iran 6 – 2 WK 2022
50 25 november 2022 Vlag van Engeland EngelandVerenigde Staten Vlag van Verenigde Staten 0 – 0 WK 2022
51 29 november 2022 Vlag van Wales WalesEngeland Vlag van Engeland 0 – 3 WK 2022
52 4 december 2022 Vlag van Engeland EngelandSenegal Vlag van Senegal 3 – 0 WK 2022
53 10 december 2022 Vlag van Engeland EngelandFrankrijk Vlag van Frankrijk 1 – 2 WK 2022
54 23 maart 2023 Vlag van Italië ItaliëEngeland Vlag van Engeland 1 – 2 EK 2024 kwalificatie
55 26 maart 2023 Vlag van Engeland EngelandOekraïne Vlag van Oekraïne 2 – 0 EK 2024 kwalificatie
56 16 juni 2023 Vlag van Malta MaltaEngeland Vlag van Engeland 0 – 4 EK 2024 kwalificatie
57 19 juni 2023 Vlag van Engeland EngelandNoord-Macedonië Vlag van Noord-Macedonië 7 – 0 EK 2024 kwalificatie
58 9 september 2023 Vlag van Oekraïne OekraïneEngeland Vlag van Engeland 1 – 1 EK 2024 kwalificatie
59 12 september 2023 Vlag van Schotland SchotlandEngeland Vlag van Engeland 1 – 3 Vriendschappelijk
60 17 oktober 2023 Vlag van Engeland EngelandItalië Vlag van Italië 3 – 1 EK 2024 kwalificatie
61 17 november 2023 Vlag van Engeland EngelandMalta Vlag van Malta 2 – 0 EK 2024 kwalificatie
62 20 november 2023 Vlag van Noord-Macedonië Noord-MacedoniëEngeland Vlag van Engeland 1 – 1 EK 2024 kwalificatie
63 23 maart 2024 Vlag van Engeland EngelandBrazilië Vlag van Brazilië 0 – 1 Vriendschappelijk

Bijgewerkt op 25 mei 2024.[17]

Competitie
Aantal Jaren
Vlag van Engeland Manchester United
EFL Cup 1 2022/23
FA Cup 1 2023/24
  1. Wedstrijdgegevens Sheffield United – Cardiff City bij Soccerway
  2. (en) Long-term deal for Harry Sheffield United, 19 oktober 2011
  3. (en) Hull City sign defenders Andrew Robertson and Harry Maguire BBC, 29 juli 2014. Gearchiveerd op 24 september 2015.
  4. (en) Harry Maguire joins Wigan Athletic on loan Hull City, 10 februari 2015
  5. (en) Harry Maguire completes Leicester City transfer from Hull The Guardian, 15 juni 2017. Gearchiveerd op 2 december 2022.
  6. Maguire vijf jaar langer bij Leicester City Algemeen Dagblad, 9 september 2018. Gearchiveerd op 2 december 2022.
  7. Manchester United maakt van Maguire duurste verdediger ter wereld NOS, 6 augustus 2019
  8. (en) Maguire confirmed as new United captain Manchester United, 17 januari 2020
  9. Profiel Maguire bij Soccerway
  10. Wedstrijdgegevens Litouwen – Engeland bij European Football. Gearchiveerd op 2 december 2022.
  11. De selectie van Engeland voor het WK voetbal Sportnieuws, 16 mei 2018. Gearchiveerd op 2 december 2022.
  12. Wedstrijdgegevens Zweden – Engeland bij European Football. Gearchiveerd op 2 december 2022.
  13. (en) Final England squad named for UEFA EURO 2020 FA, 1 juni 2021
  14. (en) England squad named for FIFA World Cup Qatar 2022 FA, 10 november 2022. Gearchiveerd op 30 maart 2023.
  15. (en) England senior squad named for June fixtures FA, 21 mei 2024
  16. Grealish en Maguire verrassend buiten Engelse EK-selectie: 'Ben er kapot van' NU.nl, 6 juni 2024
  17. Gespeelde interlands Maguire bij European Football. Gearchiveerd op 29 september 2022.