Kliment Vorosjilov

Kliment Jefremovitsj Vorosjilov(Luister)^ⓘ (Russisch: Климент Ефремович Ворошилов) (Verchneje (nabij Jekaterinoslav), 23 januari 1881 - Moskou, 2 december 1969) was een Sovjet-Russisch militair commandant en politicus.

Vorosjilov was geboren in het Oekraïense dorpje Verchneje, vlak bij Jekaterinoslav, tijdens het Russisch Keizerrijk. Hij sloot zich aan bij de bolsjewieken in 1903. Als gevolg van de Russische Revolutie van 1917 werd hij lid van de Oekraïense regering en werd hij commissaris van Internationale Zaken. In de Sovjet-Russische verdediging van Tsaritsyn (nadien Stalingrad, nu Volgograd) tijdens de burgeroorlog werd hij erg vertrouwd met Stalin. Hij werd bekend door het bijstaan van Stalin op militair gebied. Hij werd door Stalin onmisbaar verklaard tijdens de Russische Burgeroorlog en de Russisch-Poolse oorlog.

Vorosjilov werd gekozen in het Centraal Comité in 1921 en bleef lid tot 1961. In 1925, na de dood van Michail Froenze werd Vorosjilov aangewezen als Volkscommissaris voor Militaire en Marinezaken en hoofd van de Militaire Revolutionaire Raad van de Sovjet-Unie een post die behouden werd tot 1934.

Vorosjilov werd aangewezen als Persoonlijke Commissaris voor Verdediging in 1934 en als Maarschalk van de Sovjet-Unie in 1935 Tijdens de Tweede Wereldoorlog was Vorosjilov lid van het Staatsverdedigingscomité. Er werd een tank naar hem genoemd: de KV-1. Hij was de aanvoerder van de Sovjet-Russische troepen tijdens de Winteroorlog van november 1939 tot januari 1940. Maar door slechte planning leed het Rode Leger veel verliezen en gewonden en werd vervangen door Semjon Timosjenko. Dat belette niet, dat hij na de oorlog meermaals onderscheiden werd, onder meer tweemaal als Held van de Sovjet-Unie.

In 1952 werd hij lid van het Presidium van het Nationaal Comité. Na de dood van Stalin in 1953 werd Nikita Chroesjtjov Seceretaris-generaal van de Communistische Partij van de Sovjet-Unie met Georgy Malenkov als premier van de USSR terwijl Kliment Vorosjilov werd benoemd tot Voorzitter van het Presidium van de Opperste Sovjet, wat hij bleef tot zijn pensioen in 1960.