Charles Joseph Bonaparte
Charles Bonaparte | |
|---|---|
 | |
| Peguam Negara Amerika Syarikat ke-46 | |
| Dalam jawatan 17 Disember 1906 – 4 Mac 1909 | |
| Presiden | Theodore Roosevelt |
| Didahului oleh | William Moody |
| Digantikan oleh | George W. Wickersham |
| Setiausaha Tentera Laut Amerika Syarikat ke-37 | |
| Dalam jawatan 1 Julai 1905 – 16 Disember 1906 | |
| Presiden | Theodore Roosevelt |
| Didahului oleh | Paul Morton |
| Digantikan oleh | Victor H. Metcalf |
| Butiran peribadi | |
| Lahir | Charles Joseph Bonaparte 9 Jun 1851 Baltimore, Maryland, A.S. |
| Meninggal dunia | 28 Jun 1921 (umur 70) Baltimore, Maryland, A.S. |
| Tempat persemadian | Loudon Park Cemetery |
| Parti politik | Republikan |
| Pasangan | Ellen Channing Day (k. 1875) |
| Saudara | Jérôme Napoléon Bonaparte (bapa) Susan May Williams (ibu) |
| Pendidikan | Harvard University (BA, LLB) |
Charles Joseph Bonaparte (/ˈboʊnəpɑːrt/; 9 Jun 1851 – 28 Jun 1921) ialah seorang peguam dan aktivis politik Amerika untuk tujuan progresif dan liberal. Berasal dari Baltimore, Maryland, beliau berkhidmat dalam kabinet presiden A.S. ke-26, Theodore Roosevelt. Dia adalah keturunan Rumah Bonaparte: datuknya ialah Jérôme Bonaparte, saudara kepada Maharaja Napoleon.[1]
Bonaparte ialah Setiausaha Tentera Laut A.S. dan kemudiannya menjadi Peguam Negara A.S.[2] Semasa memegang jawatan sebagai Peguam Negara, beliau telah mewujudkan Biro Penyiasatan (kini FBI).[3][4] Bonaparte adalah salah seorang pengasas, dan untuk satu masa presiden, Liga Perbandaran Kebangsaan. Dia juga merupakan aktivis lama untuk hak penduduk kulit hitam di bandar asalnya Baltimore.[5]
Kehidupan awal dan pendidikan
[sunting | sunting sumber]
Bonaparte dilahirkan di Baltimore, Maryland, pada 9 Jun 1851, anak lelaki Jérôme ("Bo") Napoleon Bonaparte (1805–1870), dan Susan May Williams (1812–1881), daripadanya garis keturunan Amerika dari keluarga Bonaparte keturunan, dan cucu Jérôme Bonaparte, Raja Westphalia, adik bongsu maharaja Perancis Napoleon. Walau bagaimanapun, Bonapartes Amerika tidak dianggap sebagai sebahagian daripada dinasti dan tidak pernah menggunakan sebarang gelaran.
Bonaparte lulus dari Kolej Harvard di Cambridge, Massachusetts pada tahun 1871 dan tinggal di Greys Hall semasa tahun pertamanya. Dia kemudiannya meneruskan ke Harvard Law School, di mana dia kemudiannya berkhidmat sebagai pengawas universiti. Beliau mengamalkan undang-undang di Baltimore dan menjadi terkenal dalam gerakan reformasi perbandaran dan negara.
Kerjaya
[sunting | sunting sumber]Pada tahun 1899, Bonaparte adalah penceramah ucaptama untuk kelas tamat pengajian pertama institusi wanita Roman Katolik yang dikendalikan oleh Order of the School Sisters of Notre Dame, Kolej Notre Dame of Maryland (kini Notre Dame of Maryland University). Beliau bercakap mengenai "Kepentingan Ijazah Sarjana Muda".
Bonaparte tinggal di rumah bandar di kejiranan Baltimore utara Mount Vernon-Belvedere dan mempunyai ladang desa di pinggir bandar Baltimore County, Maryland, yang mengelilingi bandar di barat, utara dan timur. Rumahnya, Bella Vista, telah direka oleh arkitek James Bosley Noel Wyatt (1847–1926) dan William G. Nolting (1866–1940), dalam firma perkongsian seni bina tempatan terkemuka Wyatt & Nolting pada tahun 1896.[6] Ia terletak di timur Harford Road (Maryland Route 147) di kawasan yang dipanggil Glen Arm. Rumah itu tidak dibekalkan elektrik sejak Bonaparte enggan memasang talian elektrik atau telegraf kerana tidak menyukai teknologi, disahkan oleh penggunaan koc yang ditarik kuda sehingga kematiannya pada awal 1920-an.[7]
Politik
[sunting | sunting sumber]Bonaparte ialah pengasas Liga Pembaharuan Baltimore, yang dianjurkan pada tahun 1885. Liga itu mendapat kemenangan bersih dalam pilihan raya perbandaran pada tahun 1895: Parti Republikan liberal progresif minoriti lama menggulingkan ramai ahli politik jentera Demokrat di wad yang sangat Demokrat. Lelaki Liga mentadbir dengan tangan bersih untuk masa yang singkat, menyediakan sejumlah kerajaan perbandaran yang cekap.
Bonaparte ialah ahli Lembaga Pesuruhjaya India dari 1902 hingga 1904, pengerusi Liga Pembaharuan Perkhidmatan Awam Kebangsaan pada 1904, dan melantik pemegang amanah Universiti Katolik Amerika di Washington, D.C.
Dalam pilihan raya presiden Amerika Syarikat 1904, Bonaparte dinamakan sebagai salah satu daripada lapan calon Republikan untuk pemilih presiden.[8] Maryland pada masa ini memilih pemilih secara individu, dalam pilihan raya umum. Dalam keputusan yang luar biasa, Bonaparte mendapat undian terbanyak daripada mana-mana calon, dengan tipis mengatasi lapan calon Demokrat, yang mengatasi tujuh orang Republikan yang lain.[9] Oleh itu Bonaparte adalah satu-satunya pemilih Republikan dari Maryland, yang mungkin mencerminkan reputasi peribadinya.
Pada tahun 1905, Presiden Theodore Roosevelt melantik Setiausaha Tentera Laut Bonaparte. Pada tahun 1906 Bonaparte berpindah ke pejabat Peguam Negara, yang dipegangnya sehingga akhir penggal Roosevelt. Dia aktif dalam saman yang dibawa terhadap amanah dan memulakan saman yang memecah monopoli Syarikat Tembakau Amerika. Dia dikenali sebagai "Charlie, the Crook Chaser". Pada tahun 1908, Bonaparte menubuhkan Biro Penyiasatan (BOI) dalam Jabatan Kehakiman, di bawah arahan Peguam Negara sendiri. BOI kemudiannya menjadi FBI.
Dalam pilihan raya presiden Amerika Syarikat 1912, Bonaparte menyokong parti Bull Moose Theodore Roosevelt.[10]
Kehidupan peribadi
[sunting | sunting sumber]Pada 1 September 1875, Bonaparte berkahwin dengan Ellen Channing Day (1852–1924), anak kepada peguam Thomas Mills Day dan Anna Jones Dunn. Mereka tidak mempunyai anak.
Pada tahun 1903, beliau telah dianugerahkan Pingat Laetare oleh Universiti Notre Dame, anugerah tertua dan paling berprestij untuk Katolik Amerika.[11]
Kematian
[sunting | sunting sumber]Bonaparte meninggal dunia di Bella Vista pada usia 70 tahun dan dikebumikan di kawasan perkuburan Loudon Park yang terkenal di barat daya Baltimore. Dia meninggal dunia akibat "tarian Saint Vitus", istilah tidak spesifik yang digunakan pada masa itu untuk merujuk kepada korea. Jalan berdekatan di Baltimore County mempunyai nama Bonaparte Avenue.
Selepas kematian Bonaparte, rumah itu kemudiannya dimiliki oleh perompak Peter dan Michael Kelly. Selepas mereka pergi, ia telah musnah dalam kebakaran yang disebabkan oleh pendawaian yang rosak pada 20 Januari 1933. Tapak itu digantikan dengan rumah agam konkrit yang dituangkan, tetapi sebuah rumah gerabak yang besar, sejak tahun 1896, masih berada di ladang itu.[6]
Sumber-sumber
[sunting | sunting sumber]- Bishop, Joseph Bucklin (1922). Charles Joseph Bonaparte: His Life and Public Services. New York: C. Scribner's Sons. LCCN 22024561. OCLC 3178193.
- Goldman, Eric F. (1943). Charles J. Bonaparte: Patrician Reformer, His Earlier Career. Baltimore: Johns Hopkins Press. LCCN 43014187. OCLC 639278.
Rujukan
[sunting | sunting sumber]- ^ McLynn, Frank (1998). Napoleon. Pimlico. m/s. 2. ISBN 0-7126-6247-2. ASIN 0712662472.
- ^ Annual Report of the Maryland State Bar Association. 26. Maryland State Bar Association. 1921. m/s. 43–45.
- ^ "FBI — 1935 Washington Star Article". Fbi.gov. Diarkibkan daripada yang asal pada April 11, 2010. Dicapai pada August 16, 2013.
- ^ Shahab Keshavarz. "Charles J. Bonaparte". Italian Historical Society of America. Diarkibkan daripada yang asal pada April 8, 2014. Dicapai pada August 16, 2013.
- ^ "Baltimore's Civil Rights Heritage (1885–1929)". baltimoreheritage.github.io. Dicapai pada February 20, 2019.
White Republican party leaders, including prominent Baltimore lawyer Charles J. Bonaparte, also played a role in rallying opposition to these proposals. Historian Jane L. Phelps noted Bonaparte's opposition to the Poe and Strauss Amendments in 1905 and 1908 (Phelps, “Charles J. Bonaparte and Negro Suffrage in Maryland.”) <56>.
- ^ a b Kelly, Jacques. "Houses – Bella Vista". Baltimore County Public Library Legacy Web. Diarkibkan daripada yang asal pada September 30, 2011. Dicapai pada October 12, 2011.
- ^ Don Bloch (August 18, 1935). "Bonaparte Founded G-Men". FBI. Diarkibkan daripada yang asal pada May 10, 2012. Dicapai pada June 6, 2012.
- ^ Too Close to Call: Presidential Electors and Elections in Maryland, featuring the Presidential Election of 1904. Archives of Maryland Documents for the Classroom.
- ^ "1904 Presidential Electors - Maryland". Dave Leip's Atlas of U.S. Presidential Elections.
- ^ Charles Joseph Bonaparte, his life and public services. m/s. 256–267.
- ^ "Recipients | The Laetare Medal" (dalam bahasa Inggeris). University of Notre Dame. Dicapai pada 2 August 2020.
Pautan luar
[sunting | sunting sumber] |
Wikisource mempunyai karya asli yang dikarang oleh atau mengenai: Charles Joseph Bonaparte |
 |
Wikimedia Commons mempunyai media berkaitan Charles Joseph Bonaparte |
- Charles Joseph Bonaparte di Find a Grave
- If Walls Could Talk: Chateau Bonaparte on K Street – Ghosts of D.C. catatan blog di kediaman Bonaparte di Washington, DC
| Jawatan politik | ||
|---|---|---|
| Didahului oleh Paul Morton |
United States Secretary of the Navy 1905–1906 |
Diikuti oleh: Victor H. Metcalf |
| Jawatan undang-undang | ||
| Didahului oleh William H. Moody |
United States Attorney General 1906–1909 |
Diikuti oleh: George W. Wickersham |
Randolph • Bradford • Lee • Lincoln • R Smith • Breckinridge • Rodney • Pinkney • Rush • Wirt • Berrien • Taney • Butler • Grundy • Gilpin • Crittenden • Legaré • Nelson • Mason • Clifford • Toucey • Johnson • Crittenden • Cushing • Black • Stanton • Bates • Speed • Stanberry • Evarts • Hoar • Akerman • Williams • Pierrepont • Taft • Devens • MacVeagh • Brewster • Garland • Miller • Olney • Harmon • McKenna • Griggs • Knox • Moody • Bonaparte • Wickersham • McReynolds • Gregory • Palmer • Daugherty • Stone • Sargent • W Mitchell • Cummings • Murphy • Jackson • Biddle • T Clark • McGrath • McGranery • Brownell • Rogers • Kennedy • Katzenbach • R Clark • J Mitchell • Kleindienst • Richardson • Saxbe • Levi • Bell • Civiletti • W Smith • Meese • Thornburgh • Barr • Reno • Ashcroft • Gonzales |  | |