Какава
Какава е прослава на Ромите. Неговото место на потекло е Египет и Предна Азија. Според циганската/ромската митологија и верување, Какава е преобразба на чудесни настани во „верување“ засновано врз угнетување кон друго општество во времето на стариот египетски богоморец-фараон кој живеел заедно Коптите.
Настани
[уреди | уреди извор]Настаните започнуваат со чудесно бегство на луѓето кои биле угнетувани во Египет. Додека ги следеле, војската на фараонот со сите војници се удавило во морето. Останатите веруваат дека повторно ќе дојде „Спасител“ и ќе ги спаси, бидејќи Спасителот е бесмртен. Циганите се спуштаат до работ на една река на 6 мај што тие одлучија како што се случило денот кога се случило „Случај за спасување“. Тие одат во река за сеќавање на чудесниот ден. Главниот извор на радост е бесмртноста на Спасителот. Од таа причина, тие се забавуваат лудо.[1]
Какава во Турција
[уреди | уреди извор]Во турските западни градови на Одрин и Лозенград, Какава се слави радосно. Прославата на Какава во Одрин, во денешно време, го презело обликот на меѓународен фестивал, кој го поддржуваат и гувернерот и градоначалникот на Одрин. Главниот дел на Какава фестивалот се одржува во Сарајичи, на местото каде што традиционалните турнири во пеливанство се одржуваат секоја година. Откако го запалуваат огнот и скокаат над него, се изведува музичко играње и танцување. Главниот дел завршува по распределбата на чинија пилав на околу 5.000 присутни. Прославата продолжува во зората на следниот ден на брегот на реката Тунџа.[2][3][4]
Наводи
[уреди | уреди извор]- ↑ Karaçam, quoted in Alpman, 1997:98-99
- ↑ „Kakava'da ateş yakıldı“. Hürriyet (турски). 6 мај 2011. Посетено на 11 април 2020.
- ↑ „Edirne'de Kakava coşkusu“. Sabah (newspaper) (турски). 6 мај 2011. Посетено на 11 април 2020.
- ↑ Марушијакова, Елена; Веселин Попов (2007). „The vanished kurban: Modern dimensions of the celebration of Kakava/Hıdırellez among the Gypsies in Eastern Thrace (Turkey). In: Sikimić, Bilijana and Petko Hristov, eds. Kurban on the Balkans“. Institute of Balkan Studies. Белград: 33–50. Посетено на 11 април 2020.