Canon Occidentalis
 |
Haec pagina scripta est a tirone, qui nondum Latinitate callidissima utitur. |
Canon occidentalis est operum index, quae occidentis opera summa traditionemque intellectualem continet. Inter genera canonis sunt litterae, musica classica, picturae, sculpturae, libri philosophici et alia. Theoriis Haroldi Bloom fortes auctores semper se creaturos aliquid scriptoribus aliis perennius vel scribendo antiqua responsuros opera credunt.[1] Vel maturitate intellectus vel maturitate elocutionis opus magnum fieri oportet. Artifex maximus sperat scribendi arte sese victurum aeternum. Ovidius versibus suis dixit: ore legar populi, perque omnia saecula fama / siquid habent veri vatum praesagia, vivam. Horatius oda 3.30 scripsit: Exegi monumentum aere perennius.
Quid est liber classicus?
[recensere | fontem recensere]
Scriptores operum qualitates exprimere classicorum conantur. T. S. Eliot tractatu suo fundamenta necessaria libris scribendis optimis tractavit. Specialiter necesse est libro classico comprehensionem habere. Virgili Aeneida universalem librum Europae esse dixit. Omnis scriptores fortes, qui opera magna scribere audent, matura mente linguaque summa niti decet, quo opera universalia exigant.[2]
Inter opera maxima sunt Ilias, Odyssea, Politia, Historiae Herodoti, De bello Peloponnesiaco, Aeneis, Biblia Hebraica, Metamorphoses, Alcoranus, Summa theologiae, Divina Comoedia, Hamlet, Paradisus Amissus, Principia philosophiae, Faust, Анна Каренина, Leaves of grass, Middlemarch, À la recherche du temps perdu, Tractatus logico-philosophicus, Ulysses. Opera maiora in Bibliotheca Loebiana et Scriptorum Classicorum bibliotheca Oxoniensis promulgata sunt.
Canonis concertationes
[recensere | fontem recensere]Commentemur nunc canonis concertationes. Fuere homines qui litterae canonem ob paucitatem feminarum detraxerunt, artem esse tantum classium superiorum instrumentum credentes. Tamen criticus litterarius Haroldus Bloom dixit esse falsum locutu libros sublimatos fuisse vi rationum politicorum quam suis magnificentiae. Milton, qui carmen epicum plus dignationis habiturum scripsit, a poetis multis canonicus factus est atque Paradisus amissus fuerat canonicus priusquam canon constitutus est. Inter poetas qui Miltonum levavere non tam dogmatum propagandorum quam artis cohonestandi gratia sunt Dryden, Pope, Blake, Wordsworth, Coleridge, Byron, Shelley, Keats et alia.[3] Si canones litterarii sunt tantum instrumenta consiliorum nationalium, proinde traditiones aliae artis item instrumenta politica sint.
Franciscus Kermode, critica litterarum Britannicus, dixit operis bonitatem apprehendendam esse tantum cum peritia scientiaque; hae artes discipulis dociles sunt, tamen forsit artes tales vix doceri poterunt. Nisi libros sine annotationes litteratas competenter legere possis, qualitates libri inusitatas non intuebere. Qualitates maxumae libri non viderier potest sine lectionem fortem. Tanta difficultas librorum grandium est uteam libri canonici ab auditoriis intellectualibus legantur.[4] Bloom dixit: “pretium pulchritudinis ex memoria et (sicut Nietzsche vidit) ex dolore oritur.” Omnia mundi opera sunt impossibilia lectu aetate una; ergo, tantum opera clarissima sunt legenda.[5] Cognitionis imperio quam corporis delectatione lectores fortes libros legunt.[6] Etiam sunt philologi qui universitates incusant, quod nonnulli magistri opera eligunt inferiora, quo discipulis esset res cautior. Tutiora opera eligantur ne opiniones discipulorum offendantur. Bloom dicit hanc consuetudinem evadendam esse.[3]
Nexus interni
[recensere | fontem recensere]Bibliographia
[recensere | fontem recensere]- Franciscus Kermode, Strange, Sublime, Uncanny, Anxious, 1994.
- Haroldus Bloom, The Western Canon: The Books and School of the Ages. Novum Eboracum: Harcourt Brace, 1994.
- Haroldus Bloom, Genius: A Mosaic of One Hundred Exemplary Creative Minds. Novum Eboracum: 2003. ISBN 0-446-52717-3
- Haroldus Bloom, The Best Poems of the English Language: From Chaucer Through Frost. Novum Eboracum: 2004. ISBN 0-06-054041-9
- Haroldus Bloom, Where Shall Wisdom Be Found? Novum Eboracum: 2004. ISBN 1-57322-284-4
- T. S. Eliot. What is a Classic? On Poetry and Poets (Londonii, 1957).
Notae
[recensere | fontem recensere]- ↑ Haroldus Bloom, Where Shall Wisdom Be Found? Novum Eboracum: 2004. ISBN 1-57322-284-4
- ↑ T. S. Eliot. What is a Classic? On Poetry and Poets (Londonii, 1957).
- ↑ 3.0 3.1 Haroldus Bloom, The Western Canon: The Books and School of the Ages. Novum Eboracum: Harcourt Brace, 1994.
- ↑ Frank Kermode, Strange, Sublime, Uncanny, Anxious, 1994.
- ↑ Haroldus Bloom, The Western Canon: The Books and School of the Ages. Novum Eboracum: Harcourt Brace, 1994.
- ↑ Haroldus Bloom, Where Shall Wisdom Be Found? Novum Eboracum: 2004. ISBN 1-57322-284-4
Architectura · Ars · Artes liberales · Bellae artes · Cinematographia · Musica · Litterae · Photographia · Poësis · Saltatio · Sculptura