Kanon literatury zachodniej

Kanon literatury zachodniej (także kanon zachodni) – termin literaturoznawczy, odnoszący się do prób zdefiniowania najważniejszych utworów w literaturze zachodniej. Do tego kanonu zalicza się m.in. dzieła: Szekspira, Cervantesa, Chaucera, Montaigne’a, Molière’a, Miltona, Goethego, Jane Austen, Walta Whitmana, Emily Dickinson, Dickensa, Tołstoja, Ibsena, Freuda, Prousta, Kafki, Borgesa, i Becketta^[1]. Większość kanonu zachodniego stanowią utwory twórców angielskojęzycznych, choć w każdym kraju istnieją lokalne warianty (np. w kanonie francuskim będzie więcej autorów francuskich). Mimo nazwy odnoszącej się do cywilizacji zachodniej, do kanonu tego zalicza się też niekiedy nielicznych twórców słowiańskich (głównie rosyjskich)^[1]^[2]^[3]^[4]^[5].

W ciągu ostatnich kilku dekad w kanonie literatury zachodniej nastąpiły pewne przewartościowania (np. wliczono do niego więcej dzieł pisanych przez kobiety i różne wcześniej marginalizowane mniejszości)^[1].

Zobacz też

Przypisy

↑ ^a ^b ^c PiotrP. Wilczek PiotrP., Czy istnieje kanon literatury polskiej?, [w:] RomualdR. Cudak (red.), Literatura polska w świecie, Wydawnictwo Gnome, 2006, s. 13–23, ISBN 978-83-87819-05-7 [dostęp 2022-08-01] (pol.).
↑ KarinaK. Jarzyńska KarinaK., Po co czytać Harolda Blooma i jak, czyli o kanoniczności krytyka, „Konteksty Kultury”, 2020 (Tom 17 zeszyt 4), 2020, s. 505–517, DOI: 10.4467/23531991KK.20.039.13258, ISSN 2353-1991 [dostęp 2022-08-01] (pol.).
↑ BożenaB. Koredczuk BożenaB., Kanon literacki we współczesnym obiegu lekturowym — czy jeszcze istnieje, jest czytany i obowiązuje? Refleksje bibliologa na temat dwóch książek Harolda Blooma, „Roczniki Biblioteczne”, 64, 2020, s. 309–315, DOI: 10.19195/0080-3626.64.13, ISSN 2720-1023 [dostęp 2022-08-01] (pol.).
↑ AnnaA. Jarmuszkiewicz AnnaA., Kanon i tradycja w perspektywie literatury światowej, Kraków : Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2012, ISBN 978-83-233-3426-2 [dostęp 2022-08-01] .
↑ KarinaK. Jarzyńska KarinaK., AleksanderA. Fiut AleksanderA., O kanonie literatury – i nie tylko. Z Aleksandrem Fiutem rozmawia Karina Jarzyńska, „Konteksty Kultury”, 2021 (Tom 18 zeszyt 4), 2022, s. 611–622, DOI: 10.4467/23531991KK.21.051.15202, ISSN 2353-1991 [dostęp 2022-08-01] (pol.).

[:0-1] PiotrP. Wilczek PiotrP., Czy istnieje kanon literatury polskiej?, [w:] RomualdR. Cudak (red.), Literatura polska w świecie, Wydawnictwo Gnome, 2006, s. 13–23, ISBN 978-83-87819-05-7 [dostęp 2022-08-01] (pol.).

[2] KarinaK. Jarzyńska KarinaK., Po co czytać Harolda Blooma i jak, czyli o kanoniczności krytyka, „Konteksty Kultury”, 2020 (Tom 17 zeszyt 4), 2020, s. 505–517, DOI: 10.4467/23531991KK.20.039.13258, ISSN 2353-1991 [dostęp 2022-08-01] (pol.).

[3] BożenaB. Koredczuk BożenaB., Kanon literacki we współczesnym obiegu lekturowym — czy jeszcze istnieje, jest czytany i obowiązuje? Refleksje bibliologa na temat dwóch książek Harolda Blooma, „Roczniki Biblioteczne”, 64, 2020, s. 309–315, DOI: 10.19195/0080-3626.64.13, ISSN 2720-1023 [dostęp 2022-08-01] (pol.).

[4] AnnaA. Jarmuszkiewicz AnnaA., Kanon i tradycja w perspektywie literatury światowej, Kraków : Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2012, ISBN 978-83-233-3426-2 [dostęp 2022-08-01] .

[5] KarinaK. Jarzyńska KarinaK., AleksanderA. Fiut AleksanderA., O kanonie literatury – i nie tylko. Z Aleksandrem Fiutem rozmawia Karina Jarzyńska, „Konteksty Kultury”, 2021 (Tom 18 zeszyt 4), 2022, s. 611–622, DOI: 10.4467/23531991KK.21.051.15202, ISSN 2353-1991 [dostęp 2022-08-01] (pol.).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]