Тілдердің тоғысуы

Уикипедия — ашық энциклопедиясынан алынған мәлімет
Навигацияға өту Іздеуге өту

Тілдердің тоғысуы — тілдік конвергенцияның бір түрін білдіретін ескірген термин. Белгілі бір аймақта екі не одан көп тілдердің ұзақ уақыт қатар өмір сүріп, бір-бірімен қарым-қатынаста болуы нәтижесінде олардың тіл құрылысында көп не аз мөлшерде өзара ұқсастық туып, тілдік одақтар жасалады. Оған кіретін тілдер өздерінің шыққан тегін анықтауға мүмкіндік беретін негізгі базалық белгілерін сақтап қалады. Егер тіл өзінің базалық белгілерін сақтай алмаса, онда ана тілі болудан қалады да, басқа жаңа тілдер тобына қосылады. Ондай жаңа тіл тегі жағынан екі жүйені білдірмейді. Тек қазіргі салыстырмалы-тарихи теория тұрғысынан белгілі бір тіл семьясының мүшесі болып табылады. Тілдердің тоғысуын пиджинделу (к.) процесі арқылы пайда болған креол тілдерден (к.) көруге болады.[1] Тілдер тоғысқанда көп уақыт бойы оларды қолданушы халықтарда қостілділік жағдайы сақталуы мүмкін. Екі тіл тоғысқанда бірі жеңіп, бірі жеңіледі, яғни жеңген тіл, жеңілген тіл пайда болады. Осыған орай әлеуметтік лингвистикада үш түрлі: адстрат, субстрат, суперстрат терминдері қолданылады. [2]

Дереккөздер

[өңдеу | қайнарын өңдеу]
  1. Тіл білімі терминдерінің түсіндірме сөздігі — Алматы. «Сөздік-Словарь», 2005 жыл. ISBN 9965-409-88-9
  2. Абасилов А. "Әлеуметтік лингвистика сөздігі".- Алматы, 2016.-168 бет