შავი ღვია
| შავი ღვია | |||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 | |||||||||||||||
| მეცნიერული კლასიფიკაცია | |||||||||||||||
| |||||||||||||||
| ლათინური სახელი | |||||||||||||||
| Juniperus foetidissima Willd., 1806 | |||||||||||||||
| დაცვის სტატუსი | |||||||||||||||
 IUCN 3.1 Least Concern : 42234 | |||||||||||||||
| |||||||||||||||
შავი ღვია, მყრალი ღვია[1] (ლათ. Juniperus foetidissima) — წიწვოვანი მცენარე კვიპაროზისებრთა ოჯახისა. წარმოადგენენ მარადმწვანე ბუჩქებს ან ხეებს. გავრცელებულია შიდა ქართლსა და კახეთში. გავრცელების საერთო არეალი მოიცავს კავკასიას, სამხრეთ-აღმოსავლეთ ევროპას, მცირე აზიას. იზრდება მთის ქვედა და შუა სარტყელებში, კლდოვანსა და ქვიშა-თიხნარ მშრალ ფერდობებზე; ხშირად ქმნის მეჩხერ ტყეებს საკმლის ხესთან, ქართულ მუხასთან, ბერყენასა და ღვიის სხვა სახეობებთან ერთად. შეტანილია საქართველოს წითელ ნუსხაში, როგორც მოწყვლადი სახეობა.
ღერო 6-10 მ-მდე სიმაღლისაა და 30-60 სმ-მდე დიამეტრის, ვარჯი ჩვეულებრივ პირამიდულია ან კონუსისებური, ქერქი რუხია, ახალგაზრდა ტოტებზე მოწითალო-მურა ფერისაა. წიწვები მუქი მწვანეა, 2-5 მმ-მდე სიგრძის. მამრობითი გირჩები კვერცხისებურ-სფეროსებურია. მომწიფებული მდედრობითი გირჩები სფეროსებურია, მოწითალო-შავი ფერის.
ლიტერატურა
[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]- სუხიტაშვილი კ., საქართველოს მცენარეები, თბ., 2022, გვ. 14
სქოლიო
[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]- ↑ ივანიშვილი მ., ღვია // ქართული საბჭოთა ენციკლოპედია, ტ. 10, თბ., 1986. — გვ. 587.