A 'Mbertu Primu
 |
Questo testo è da formattare. | |
Di sup’a ’sta muntagna
ti jiettu ’na gridata:
siéntila ’sta chjamata
4ed eja priestu.
Non mi fari ’mu riestu
futtutu di lu tuttu,
ca non sai quant’è bruttu
8l’aspittari.
Né arrobba né dinari
truovi a la casa mia;
pirciò ricurru a ttia,
12si bbue ’mu sienti.
’Sti chjanti e ’sti lamienti,
’sti vuci e ’sti suspiri
tòccali, si non cridi,
16cu’ li mani.
Vidi cuom’è la fami,
ca pue mi cridi a mmia,
e vidi s’è bugia
20quantu ti dicu.
Si tu si’ vieru amicu
di li sudditi tue,
opira giustu e pue...
24dorma squitatu.
Si bbue ’mu si’ aduratu
di tutti li ’Taliani,
spartandi lu pani
28e sienti a mmia;
ch’è truoppu tirannia
pi’ nnui, povar’aggenti:
a cu tuttu a cu nenti
32non è giustu.
Duna a cu vue l’arrustu,
lu miegghju e lu cchiù gruossu,
a nnui dunandi n’uossu
36cuomu cani!
Sempi lavuru e pani
circàu lu calabrisi,
ma tu sciali di risi
40e cugghjunìji.
Apira l’uòcchji e bbidi,
jetta ’nu sguardu ’ntuornu,
bbidi ca mai fa juornu
44e sempi è scuru.
Menta, carchi lavuru
’mu ’nd’abbuscamu pani,
ca la morti di fami
48è truoppu cruda!
’Taliani cu’ la cuda
’ndi carculasti a nnui,
ma tu si’ duru cchiùi
52di ’nu macignu!
Mo’ chi cazzu mi ’mpignu
’mu pagu la fundaria,
si la casa mia para
56’nu spitali?
’Nu liettu e ’nu rinali,
’na seggia e ’nu vrascieri:
quandu vena l’ascieri
60pigghja cazzi!
E’ miegghju ’mu ’nd’ammazzi,
ch’è miegghju ’mu murimu!
Chi cazzu lu vulimu
64’stu campari?
Quandu pi’ fatigari
bussamu ad ogni porta
e non ’ndi duna scorta
68nudhu cani?
Basta! - «Simu ’Taliani!»,
gridamma lu Sissanta,
e mmo’ avogghja ’mu canta
72la cicala!
La fami cu’ la pala
si pigghja e cu’ la zzappa;
cu pota si la scappa
76a Novajorca.
A nu’ atri ’ndi tocca
suffriri a mussu chjusu,
cu’ caci a lu pirtusu
80di lu culu!
Vidi ca non su’ sulu
chi cantu ’sta canzuni,
ma parecchji miliuni
84di ’Taliani.
Gridamu pi’ la fami,
miseria e povirtà,
diciendu: - «Maistà,
88pani e lavuru!»
Si parru cu ’nu muru
fuorzi rispundirìa,
ma ca parru cu’ ttia
92pierdu lu tiempu!
Du’ vuoti ’stu lamientu
a ttia ti lu mandai,
non ti dignasti mai
96’mu mi rispundi!
Pecchì ha’ mu nascundi
li gridi calabrisi?
Non pagamu li spisi
100’guali a tutti?
Ma tu ti ’ndi strafutti;
li deputati cchiùi:
duvi ’ncappamma nui,
104povar’aggenti!
Non spirari cchiù nenti,
Calabria sbinturata!
Tu si’ dimìenticata
108pi’ nu tiernu
di Dio, di lu Guviernu
e di lu Ministeru;
pi’ ’na cruci e ’nu zeru
112si stimata
e sulu si’ chjamata
a li suoliti passi:
’mu paghi ’mpuosti e tassi
116e nnenti cchiùi.
Jio mo’ parru cu’ bbui,
ministri e deputati:
chi cazzu priedicati
120«Pro Calabria?»
E mmai si vida l’arva,
sempi simu a lu scuru,
non truvamu lavuru
124pi’ ’nu juornu!
Ggià non aviti scuornu
sempi ’mu pruòmintiti
e mmai nenti faciti
128’mu campamu.
E tu, nuostru Suvranu,
mancu ’nci dici nenti?
Non bbidi ca ’st’aggenti
132’ndi castìja?
Sempi ’ndi cugghjunìja
a tutti ’sti paisi,
ca sgràvanu li spisi
136e fannu strati;
e ’mbeci cchiù gravàti
li spisi e strati nenti;
e nnui, povar’aggenti
140li cridimu...
E ppue quandu bidìmu
smurzata la lanterna,
cu ’na recummaterna
144addio Calabria!