Jump to content

Ռաբիա Քադիր

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Ռաբիա Քադիր
 
Կուսակցություն՝ Չինաստանի կոմունիստական կուսակցություն
Մասնագիտություն՝ իրավապաշտպան, վաճառական և քաղաքական գործիչ
Դավանանք իսլամ
Ծննդյան օր հունվարի 21, 1947(1947-01-21) (77 տարեկան)
Ծննդավայր Ալթայ, Գորնոալտայսկի մարզ, Չինաստանի Հանրապետություն
Քաղաքացիություն  Չինաստան
 
Պարգևներ

Ռաբիա Քադիր (ույգ.՝ رابىيە قادىر, հունվարի 21, 1947(1947-01-21), Ալթայ, Գորնոալտայսկի մարզ, Չինաստանի Հանրապետություն), էթնիկ ույղուր է, գործարար կին և քաղաքական ակտիվիստ։ Ծնվելով Սինծիան նահանգի Ալթայ քաղաքում Քադիրը միլիոնատեր է դարձել 1980-ականներին՝ իր անշարժ գույքի սեփականության իրավունքով և խառնուրդային կոնգլոմերատի սեփականության շնորհիվ։ Քադիրը տարբեր պաշտոններ է զբաղեցրել Պեկինի ազգային ժողովրդական կոնգրեսում և այլ քաղաքական ինստիտուտներում։ Ըստ չինական պետական լրատվամիջոցների փոխանցմամբ Նա ձերբակալվել է 1999 թվականին, քանի որ գաղտնի տեղեկանքներ է ուղարկել իր ամուսնուն, ով ԱՄՆ-ում աշխատում էր որպես արևելյան Թուրքիայի անկախության մասին լուսաբանող հաղորդավար։ 2005 թվականին ազատ արձակվելուց և Միացյալ Նահանգներ փախչելուց հետո Քադիրը ստանձնեց ղեկավար պաշտոններ արտասահմանյան ույղուրական կազմակերպություններում, ինչպիսիք են Համաշխարհային ույղուրական կոնգրեսը։

Երիտասարդություն և կարիերա

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ռաբիա Քադիրը ծնվել է Սինծիան քաղաքի Ալթայ քաղաքում։ Մոր ու քույրերի ու եղբայրների հետ միասին նա տեղափոխվել է Ակսու Վենսու շրջան՝ միանալու համար իր ավագ քրոջը, որն արդեն այնտեղ էր ապրում։ 1962-ի ապրիլին նա ամուսնացավ իր առաջին ամուսնու՝ քրոջ հարևան Աբդուրեհիմ Թոհտիի հետ, այն բանից հետո, երբ նա խղճացել էր իրենց և առաջարկել բնակվելու համար վայր[1]։

Ընտանիքի պատմություն

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ըստ Դրագոն Ֆայթերի ինքնակենսագրության, որը մի կնոջ էպիկական պայքարի մասին է հանուն Չինաստանի խաղաղության, նրա ընտանիքի անդամները ներգաղթյալների հետնորդներ էին, ովքեր Տիանշան լեռներով տեղափոխվել էին Գյուլջա, և Մերկետը մոր հայրենի քաղաքն էր, իսկ Խոտանը՝ հայրիկի ծնողների հայրենիքը[2]։

Ըստ նրա ինքնակենսագրության, Ռաբիա Քադիրի հայրը ծառայել է մինչխորհրդային ույղուր ապստամբների հետ Արևելյան Թուրքմենստանի երկրորդ հանրապետության ժամանակաշրջանում՝ 1944–1946 թվականներին, Իլիի ապստամբության ժամանակ (Երեք նահանգի ապստամբություն)՝ ստանալով խորհրդային ժամանակներին համապատասխան օգնություն, ինչպես նաև օգնություն Չինաստանի Հանրապետության կառավարության դեմ պայքարելու համար, որի ղեկավարն էր Չան Կայշին[3]։ Քադիրը և նրա ընտանիքը մտերիմ ընկերներ էին Սինծիան քաղաքում բնակվող սպիտակ ռուս աքսորյալների հետ, և Քադիրը հիշում էր, որ շատ ույղուրներ կարծում էին, որ ռուսական մշակույթն ույղուրներից նա ավելի «առաջադեմ» է, և նրանք շատ են «հարգում» ռուսներին[4]։

Առաջին ամուսնություն

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Աղքատության պատճառով Ռաբիան ստիպված էր կնքել իր առաջին ամուսնությունը և մնալ որպես տնային տնտեսուհի և 1964-1976 թվականներին 6 երեխա լույս աշխարհ բերել։

Չինական մշակութային հեղափոխության ընթացքում նա ճնշվել է իր գործադրած ջանքերի համար, քանի որ Չինաստանի կառավարությունը փորձել է քանդել նրա ընտանիքը։ Նա պնդում է, որ Չինաստանի կառավարությունն իր նախկին ամուսնուն ասել է, որ բաժանվի իրենից։ Նա նաև պատմում է. «Նրանք ճնշում էին գործադրում նրա վրա, որպեսզի մեզ բաժանեն, որովհետև ինձ մեղադրում էին գաղտնի բիզնեսով զբաղվելու մեջ։ Նրանք ասացին, որ ինձ համար սխալ է գաղտնի բիզնեսով զբաղվելը»[5]։

Ձեռներեցություն

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ամուսնալուծությունից հետո Քադերը լվացքի ծառայություն բացեց 1976 թվականին։ Ավելի ուշ 1981-ին կրկին ամուսնացավ Սիդիկ Հաջի Ռուզիի հետ, իսկ այնուհետև մի դոցենտի հետ իր ակտիվության համար, որը բաժանվել էր իր նախկին կնոջից` Մեհմուսայից, ով Ռաբիայի ավագ քրոջ գործընկերն էր։ Նրանք տեղափոխվեցին Ուրումչի՝ ունեցան 5 երեխա[6]։ Ուրումչիում Քադիրը վարձակալեց շուկա տեղական բիզնեսի տարածքում և այն վերածեց հանրախանութի, որը մասնագիտացած էր ույղուրական էթնիկական տարազների վաճառքով։ 1985 թվականին Քադիրը այն վերածեց 14000 քմ տարածքով առևտրի շենքի[7]։

Խորհրդային Միության փլուզումից հետո Քադիրը զբաղվում էր միջսահմանային առևտրով՝ կուտակելով ակտիվներ, որոնք ամենաշատը կարող էին արժենալ ավելի քան 200 միլիոն յուան[8]։ Նա դարձավ Չինաստանի հինգ ամենահարուստ մարդկանցից մեկը, և նրա հաջողության համար ստացավ «միլիոնատեր» մականունը։ Նրա կողմից շահագործվող առևտրային ընկերությունը բիզնես ուներ Չինաստանում, Ռուսաստանում և Ղազախստանում[9]։ Քադերը հիմնադրել է Akida Industry and Trade Co-ն, որը Սինծիան նահանգում մի շարք առավելություններ ունի։ Այն ներառում է «Ակիդա» առևտրի կենտրոնը, դրան հարակից «Կադեեր» առևտրի կենտրոնը և «Թուանջի» կամ «Միասնություն» թատրոնը Ուրումչիում[10]։

Քադիրը իր համայնքում ակտիվ բարեգործ էր, մասնավորապես իր «1000 մայրերի շարժում» հիմնադրամի շնորհիվ, որը բարեգործական կազմակերպություն էր, և նպատակ ուներ ույղուր կանանց օգնել իրենց սեփական տեղական բիզնեսը հիմնելու համար, ինչպես նաև աջակցել անապահով և որբ ույղուր երեխաներին[8]։

Որպես չինացի քաղաքական գործիչ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Քադիրը միշտ չէ, որ հաշտության եզրեր էր գտնում կառավարության հետ, բայց մի անգամ նրան ընդունեցին որպես նշանակված պատվիրակ Չինաստանի ժողովրդի քաղաքական խորհրդատվական համաժողովի ութերորդ նստաշրջանում[8], Ազգային ժողովրդական կոնգրեսում և որպես ներկայացուցիչ ՄԱԿ-ի կանանց համաշխարհային չորրորդ համաժողովում, որը Պեկինում էր և տեղի է ունեցել 1995 թվականին[11]։ Նա նաև կոմունիստական կուսակցության անդամ էր, մինչև նրան վտարեցին այդտեղից։ Քադիրը նաև ծառայել է որպես Սինծիան ինքնավար շրջանի արդյունաբերության և առևտրի ֆեդերացիայի փոխնախագահ, Սինծիան կին ձեռներեցների ասոցիացիայի փոխնախագահ։ Քադերը գրել է, որ իր կարիերայի վրա էական ազդեցություն են ունեցել 1997 թվականին տեղի ունեցած Ջիաշիի երկրաշարժերը, որոնք «վերջին հիշողությունների մեջ ույղուրական ժողովրդի հետ տեղի ունեցած ամենավատ բնական աղետներից էին»։ Հարյուր գյուղ և հազար տուն հավասարվեցին գետնին։ Քադիրը նվիրատվություններ էր անում և օգնություն էր կազմակերպում տարածքի բնակիչների համար[12]։

Ազատազրկում

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

1996-ին նրա ամուսինը և ույղուրական անկախության ակտիվիստ Սիդիկ Ռոուզին Չինաստանից մեկնում են ԱՄՆ՝ աշխատելով որպես «Ազատ Ասիա ռադիո» և «Ամերիկայի ձայն» ամերիկյան ռադիոկայանների հաղորդավարներ[13]։ Քադիրի ձախողումը, որ չկարողացավ դեմ գնալ Ռուզիի հակաչինական գործունեությանը, ինչպես նաև ազգային պալատում կառավարության էթնիկական քաղաքականության դեմ կրկնվող հակասությունները հանգեցրին նրան, որ նա չվերընտրվեց 1998 թվականին Ազգային ժողովրդական խորհրդատվական խորհրդաժողովում[6]։ Չնայած այնպիսի խոշոր թերթեր, ինչպիսիք են «Ժողովրդական օրաթերթը» կամ «Սինծիան օրագիրը», տարածում են Սինծիան քաղաքում անջատողականության կամ ահաբեկչության մասին լուրերը, և կառավարության վստահելի աշխատակիցները (ինչպես ժամանակին Քադիրն էր) հասանելիություն ունեին նեյկաներին («ներքին տեղեկանքներ»), որոնք ազատորեն տեղեկություն էին փոխանցում ազգային անվտանգության հետ կապված հարցերով[14]։

Քադիրը ղեկավարեց Ռուզիին երկու տարվա ճանաչություն ունեցող նեյքանական «Kashgar Daily», «Xinjiang Legal News», «Yining Daily» և «Yining Evening News» հրատարակություններում աշխատելու ժամանակ՝ կենտրոնանալով անջատողականների ելույթների վրա։ Քանի որ Քաշգարը և Ղուլջան (Յինինգ) երկու տարածքներն են, որտեղ անջատողականների հարձակումներն ամենատարածվածն են, և Սինծիան իրավաբանական ընկերության լուրը ուներ ոստիկանության լայնածավալ զեկույցներ կառավարության հակաահաբեկչական գործողությունների վերաբերյալ, կառավարությունը պատրաստվել էր նրան մեղադրել այն հիմունքով, որ նա գաղտնի տեղեկություն է փոխանցել օտարերկրացիներին[13]։ Քադիրը ձերբակալվել էր 1999 թվականի օգոստոսին, երբ մեկնում էր ԱՄՆ Կոնգրեսի հետազոտական ծառայության հետ հանդիպելու, ինչպես նաև լրացուցիչ մեղադրանք էր առաջադրվել մոտ մեկ տասնյակ անջատողականների հետ շփման արդյունքում[6]։ Նա 2000 թվականի մարտին դատվեց Ուրումչիի ժողովրդական դատարանում և դատապարտվեց Չինաստանի գաղտնի քրեական օրենսգրքի 111-րդ հոդվածը խախտելու համար, որը կարգավորում էր պետական գաղտնիքների հրապարակումը[8][15]։ Քադիրի բանտարկությունը Ուրումչիի Լիուդաովանի բանտում դարձավ բրիտանական և ամերիկյան խորհրդարանների սելեբրոյի պատճառ։ Նա ազատազրկման ժամանակ շահեց Մարդու իրավունքների Ռաֆտո մրցանակը[16] և նա պնդում էր, որ բանտում իրեն չեն խոշտանգել՝ իր նոր միջազգային հեղինակության պատճառով[6]։ Նույն թվականին նրա պատժաչափը կրճատվեց մեկ տարով` հիմնվելով պատժման վայրում նրա լավ պահվածքի վրա։

Բանտից ազատում և հետագա կարիերա

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
2008 թվականի հուլիսին Ռաբիա Քադիրը Սպիտակ տանը հանդիպել է Ջորջ Բուշ կրտսերին

2005 թվականի մարտի 14-ին Քադիրը ազատ արձակվեց բժշկական հիմունքներով և գնաց ԱՄՆ, քանի որ ԱՄՆ էր այցելում պետքարտուղար Կոնդոլիզա Ռայսը։ ԱՄՆ-ն, որի վրա ճնշում էր գործադրվել նրան ազատելու համար, համաձայնվեց հրաժարվել Չինաստանի դեմ պատիժ կիրառելուց ՄԱԿ-ի մարդու իրավունքների հանձնաժողովում[17]։ Մարտի 17-ին Քադիրը մեկնեց ԱՄՆ և միացավ իր ընտանիքին Վաշինգտոնում։

2006-ի նոյեմբերին նա դարձավ անջատողական Համաշխարհային ույղուրական կոնգրեսի նախագահ[18], իսկ հետագայում դարձավ նաև Ույղուրական ամերիկյան ասոցիացիայի նախագահ։ 2007-ի ապրիլին նրա որդիներից մեկը՝ Աբլիկիմը, դատապարտվեց 9 տարվա ազատազրկման և 3 տարի ժամկետով քաղաքական իրավունքներից զրկվեց, ինչպես հաղորդվում է` «անջատողական գործունեություն հրահրելու և ներգրավելու մեջ» մեղադրանքով, և այդ մեղադրանքը խոստովանելուց հետո։ 2006 թվականի նոյեմբերին Ալիմը՝ իր որդիներից մեկը, դատապարտվեց 7 տարվա ազատազրկման և տուգանվեց 62 500 ԱՄՆ դոլարի չափով։ Ենթադրվում է, որ երկուսն էլ ծեծի են ենթարկվել և խոշտանգվել կալանքի տակ։ Քահար Աբդուրեհիմը, որը ևս իր որդին է, տուգանվեց 12 500 դոլարով` հարկերից խուսափելու համար, բայց չբանտարկվեց։ 2006-ի հունիսին Ալիմը, Աբլիկիմը և Քահարը պաշտոնապես մեղադրվեցին պետական անվտանգության և տնտեսական հանցագործությունների մեջ[19]։

Չինաստանի կառավարությունը Քադիրին բնութագրում է որպես «երկաթյա անջատողականության ներկայացուցիչ, որը համագործակցում է ահաբեկիչների և իսլամական ծայրահեղականների հետ»[20]։ 2007-ին Քադիրը կասկած հայտնեց, որ ոստիկանությունը հարձակվում է ահաբեկչական ճամբարի վրա, կրկնելով իր պնդումը, որ ույղուրական կազմակերպությունները ահաբեկչական կազմակերպություններ չեն և փոխարենը պայքարում են խաղաղ ճանապարհով[21]։ 2007 թվականի հունիսի 5-ին, Պրահայում կայացած ժողովրդավարության և անվտանգության խորհրդաժողովում, Քադիրը առանձին հանդիպում ունեցավ Նախագահ Ջորջ Բուշի հետ, ով գովաբանեց իր նման մարդկանց նշելով՝ որ նրանք «շատ ավելի արժեքավոր են, քան իրենց բանակի զենքերը կամ գետնի տակ եղած նավթը»[22]։ 2007 թվականի սեպտեմբերի 17-ին Միացյալ Նահանգների Ներկայացուցիչների պալատը ձայնային քվեարկությամբ ընդունեց Ներկայացուցիչների պալատի 497-րդ որոշումը[23], որով պահանջվում էր, որ Չինաստանի կառավարությունը ազատ արձակի Ռաբիա Քադիրի և Կանադայի քաղաքացի Հուսեյն Սելիլի բանտարկված երեխաներին և փոխի իր ճնշող քաղաքականությունը ույղուրական ժողովրդի հանդեպ[24]։

Ռաբիա Քադիրը պնդում էր, որ Թուրքիան խանգարում է ույղուրներին միջամտել, քանի որ ընդունում է, որ քրդական հարցը կարող է խառնվել, որպեսզի Չինաստանի կողմից վրեժխնդրություն տեղի ունենա[12]։

2009 թվականի հուլիսյան խռովություններ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Չնայած բողոքի ցույցերին, որոնք նախորդում էին 2009-ի հուլիսյան անկարգություններին, իբրև թե պատասխան էին Գուանդուն քաղաքում երկու ույղուր բանվորների մահվան համար, այնուամենայնիվ Չինաստանի կառավարությունը Քադիրին պահեց ուշադրության կենտրոնում, երբ նա պնդում էր, որ իր կողմից ղեկավարվող ՈւՀԿ-ն է ծրագրել անկարգությունները[25]։ 2009-ի սեպտեմբերին Թայվանը մերժեց Քադիրին մուտքի արտոնագիրը` պնդելով, որ նա կապ ունի Արևելյան Թուրքստանի իսլամական շարժման հետ, որը ՄԱԿ-ը և ԱՄՆ-ն դասում են որպես ահաբեկչություն[26]։ Քադերը ժխտեց իրեն առաջադրված մեղադրանքները[27]։

Օգոստոսի 3-ին Սինհուան հայտնեց, որ Ռաբիա Քադիրի երկու երեխաներ նամակներ են գրել՝ մեղադրելով նրան անկարգությունները կազմակերպելու մեջ։ Ըստ Սինհուայի, նրանք աղերսում էին. «Մենք ուզում ենք կայուն և անվտանգ կյանք… Խնդրում ենք մտածեք մեր և ձեր թոռների երջանկության մասին։ Մի՛ քանդեք այստեղի մեր երջանիկ կյանքը։ Մի՛ հետևեք այլ երկրների որոշ մարդկանց կողմից սադրանքներին»[28]։ Գերմանիայում գործող ՈւՀԿ-ի խոսնակը հայտնեց, որ նամակները կեղծիք են։ Human Rights Watch-ի հետազոտողներից մեկը նշեց, որ իրենց ոճը «կասկածելիորեն մոտ է» այն ոճին, թե ինչպես էին նկարագրում Չինաստանի իշխանությունները Սինծիանում տեղի ունեցած անկարգությունների և դրանց հետևանքների մասին[29]։ CCTV-ն օգոստոսի 4-ին հեռարձակել է Քադիրի ընտանիքի անդամների հետ հարցազրույցների տեսանյութ[30]։

Սինհուան 2009-ի սեպտեմբերի սկզբին հայտարարեց, որ «Պատերի ճաքերի և խորտակված հիմքերի» պատճառով կքանդվեն երեք գույք, որոնք պատկանում են Քադիրի ընկերություններին, ներառյալ «Ակիդա» առևտրի կենտրոնը, որտեղ, ըստ հաղորդումների, ապրում էին Քադիրի ընտանիքի ավելի քան 30 անդամներ[10]։

Սիրո տասը պայմաններ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

2009 թվականին Ջեֆֆ Դանիելսը[31] նկարահանել է վավերագրական ֆիլմ՝ «Սիրո 10 պայմանները», Քադիրի մասին։ Դրա պրեմիերան նշանակված էր Մելբուռնի միջազգային կինոփառատոնում, որի կազմակերպիչները մերժեցին Մելբուրնում Չինաստանի հյուպատոսության հայցը` ֆիլմը հետ վերցնելու և Քադիրի փառատոնին հրավերը չեղյալ համարելու հետ կապված[32][33]։ Մի քանի չինացի ռեժիսորներ դուրս եկան միջոցառումից։ Փառատոնի կայքը կոտրվեց, իսկ փառատոնի տեղեկատվությունը փոխարինվեց չինական դրոշով և հակաքադերական կարգախոսներով։ Բոլոր ֆիլմերը կեղծ ցուցադրվում էին կայքում, և DoS-ը ստիպեց դադարեցնել ցուցադրումը[34][35]։

Վավերագրական ֆիլմը պետք է ցուցադրվեր Թայվանի Գաոսյուն կինոփառատոնում, 2009-ի հոկտեմբերին, բայց հետագայում փառատոնից առաջ այն տեղափոխվեց սեպտեմբեր ամիս[36]։ Թայվանի Պետական խորհրդի գրասենյակից Վան Ի դեմ է արտահայտվել ֆիլմին՝ ասելով, որ այն «գեղեցկացնում է էթնիկ անջատողականներին» և «սխալ ազդակներ է ուղարկում ահաբեկչության և բռնության մասին»[37] մինչդեռ Չինաստանի կառավարությունը նախազգուշացնում էր Կաոշիունգ քաղաքի կառավարությանը՝ «խռովություն չհարուցել»[38]։ Կոտրվեց նաև փառատոնի կայքը[39][40]։ Ավելի ուշ հայտարարվեց, որ ֆիլմը կցուցադրվի կինոփառատոնում, ինչպես նախապես ծրագրված էր[41] բայց Քադիրի մուտքի արգելքը Թայվանից երկարացվեց երեք տարով՝ «ելնելով անվտանգության նկատառումներից»[42]։

Չինաստանի ույղուրների անկախության վերաբերյալ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Անվար Յուսուֆ Թուրանին 2004 թվականին ստեղծեց «Արևելյան Թուրքստանի կառավարության աքսորում»-ը[43]։ 2011 թվականին Ռաբիա Քադիրը մեղադրեց Չինաստանի կառավարությանը՝ ույղուր ժողովրդին բաժանելու համար, որպես դիտավորություն, աքսորված ույղուրական բազմաթիվ կառավարություններ մշակելու համար։ Նա կարծում է, որ անջատողականություն շարժումները միջազգային հանրության շրջանում ավելի քիչ աջակցություն ունեն, և Չինաստանի օրենքներով տրված ինքնավարությունը երբեք չի իրականացվել։ Նա ասաց նաև, որ ույղուրները երբեք երջանիկ չէին չինական իշխանության ներքո[44]։

Դիմում Ճապոնիային աջակցության նպատակով

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

2012 թվականի մայիսին, երբ նա Տոկիոյում էր՝ մասնակցելու համաժողովին, կոչ արեց Ճապոնիայի կառավարությանը աջակցել ույղուրներին և ֆինանսական, և քաղաքական տեսանկյունից։

Ծանոթագրություններ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
  1. ↑ «热比娅的前夫自述:一个不忠的妻子、不合格的母亲新华网新疆频道». Արխիվացված է օրիգինալից 2016 թ․ մարտի 4-ին. Վերցված է 2015 թ․ հոկտեմբերի 19-ին.
  2. ↑ Kadeer 2009, pp. 6–7.
  3. ↑ Kadeer 2009, p. 9.
  4. ↑ Kadeer 2009, p. 13.
  5. ↑ Basu, Arin. «I Want to Make my Fights International: Rebiya Kadeer». Interview. Radio Free Asia. Արխիվացված է օրիգինալից 2011 թ․ մայիսի 15-ին. Վերցված է 2011 թ․ դեկտեմբերի 13-ին.
  6. ↑ 6,0 6,1 6,2 6,3 Chu Miniter, Paulette (March 2007). «Taking a Stand for China's Uighurs». Far Eastern Economic Review (54).
  7. ↑ qingzhenblogs (2009 թ․ դեկտեմբերի 3). «The enticing life of Rebiya Kadeer». Blog article. qingzhenblogs. Վերցված է 2011 թ․ դեկտեմբերի 14-ին.
  8. ↑ 8,0 8,1 8,2 8,3 «Profile: Rebiya Kadeer». BBC News. 2005 թ․ մարտի 17. Վերցված է 2010 թ․ հունվարի 4-ին.
  9. ↑ «Films "Leaving Fear Behind" and "China's Public Enemy No. 1 – Rebiya Kaadeer"». Online Article about a Movie. City of Tublin. Վերցված է 2011 թ․ դեկտեմբերի 14-ին.
  10. ↑ 10,0 10,1 Chan, Royston (2009 թ․ սեպտեմբերի 8). «China to demolish Kadeer buildings in restive Urumqi». Reuters. Վերցված է 2015 թ․ դեկտեմբերի 24-ին.
  11. ↑ China Frees Rebiya Kadeer. Radio Free Asia. 17 March 2005.
  12. ↑ 12,0 12,1 Kadeer, Rebiya (2009). Dragon Fighter One Woman's Epic Struggle for Peace with China. Kales Press. էջ 273. ISBN 978-0-9798456-1-1.
  13. ↑ 13,0 13,1 Dillon, Michael (2003). Xinjiang: China's Muslim Far Northwest. Psychology Press. էջեր 82–83.
  14. ↑ Dillon, Michael. «Uyghur separatism and nationalism in Xinjiang». In Cole, Benjamin (ed.). Conflict, Terrorism, and the Media in Asia. էջ 114.
  15. ↑ Millward (2007), p. 360.
  16. ↑ Esposito; Voll; Bakar (2007), p. 208.
  17. ↑ News Release Issued by the International Secretariat of Amnesty International . Amnesty International.
  18. ↑ «Leadership of the World Uyghur Congress». Uyghurcongress.org. Արխիվացված է օրիգինալից 2006 թ․ հոկտեմբերի 17-ին. Վերցված է 2005 թ․ հուլիսի 10-ին.
  19. ↑ International Religious Freedom Report 2007, US Department of State, 14 September 2007, accessed 28 September 2007
  20. ↑ Ford, Peter (2009 թ․ հուլիսի 9). «Spiritual mother of Uighurs or terrorist?». Christian Science Monitor. Վերցված է 2010 թ․ օգոստոսի 18-ին.
  21. ↑ 热比娅:中国突袭东突营地令人怀疑. BBC News (չինարեն). 2007 թ․ հունվարի 10. Վերցված է 2010 թ․ հունվարի 4-ին.
  22. ↑ President Bush Visits Prague, Czech Republic, Discusses Freedom. White House. 5 June 2007.
  23. ↑ GovTrack: H. Res. 497: Text of Legislation Արխիվացված 2012-02-19 Wayback Machine. GovTrack.us.
  24. ↑ House of Representatives calls on the PRC to release Rebiya Kadeer's children and Uyghur-Canadian Hu Արխիվացված 14 Օգոստոս 2017 Wayback Machine. ObserveChina. 18 September 2007.
  25. ↑ «Civilians and armed police officer killed in NW China violence». Xinhua News. 2009 թ․ հուլիսի 5. Վերցված է 2009 թ․ հուլիսի 5-ին.
  26. ↑ «Uighur activist Rebiya Kadeer denied entry visa to Taiwan». The China Post. Taiwan (ROC). 2009 թ․ սեպտեմբերի 26. Արխիվացված է օրիգինալից 2009 թ․ սեպտեմբերի 29-ին. Վերցված է 2010 թ․ օգոստոսի 18-ին.
  27. ↑ Wong, Edward (2009 թ․ հուլիսի 5). «Riots in Western China Amid Ethnic Tension». The New York Times. Վերցված է 2009 թ․ հուլիսի 5-ին.
  28. ↑ Branigan, Tania (2009 թ․ օգոստոսի 3). «China says Uighur leader's family condemn her». The Guardian. London. Վերցված է 2009 թ․ օգոստոսի 3-ին.
  29. ↑ AFP (2009 թ․ օգոստոսի 3). «Uighur leader's family 'blame her' for unrest: report». MSN. Արխիվացված է օրիգինալից 2020 թ․ մարտի 27-ին. Վերցված է 2009 թ․ օգոստոսի 3-ին.
  30. ↑ «Family hopes Kadeer will listen to their appeals». China Central Television. 2009 թ․ օգոստոսի 4.
  31. ↑ See details at IMDb
  32. ↑ McGuirk, Rod (26 July 2009). Hackers put China flag on Australian film Web site. Associated Press.
  33. ↑ Uighur premiere a sell-out in Australia. Agence France-Presse. 27 July 2009.
  34. ↑ Hack attack hits Melbourne Film Festival Արխիվացված 2009-08-04 Wayback Machine – News.com.au
  35. ↑ Hackers attack Melbourne Film Festival website(չաշխատող հղում) – News.com.au
  36. ↑ Chang, Maubo ( 22 September 2009). Documentary about Uighur political dissident shown in Kaohsiung(չաշխատող հղում). Central News Agency.
  37. ↑ Only mainstream opinion welcome on cross-Strait relations: official Արխիվացված 2 Նոյեմբեր 2012 Wayback Machine. Xinhua. 22 September 2009.
  38. ↑ Taiwan city screens film about Uighur activist Արխիվացված 15 Հոկտեմբեր 2012 Wayback Machine. Jakarta Post
  39. ↑ Child, Ben ( 22 September 2009). Chinese hackers strike again in protest over Uighur activist film. The Guardian.
  40. ↑ Jia, Cui (2009 թ․ սեպտեմբերի 22). «Hacker attacks website over Kadeer film». China Daily.
  41. ↑ Documentary on Kadeer will screen at film festival. Taipei Times. 28 September 2009.
  42. ↑ "Taiwan Fails to Learn From Its Own History"
  43. ↑ «Home». Արխիվացված է օրիգինալից 2019 թ․ նոյեմբերի 15-ին. Վերցված է 2021 թ․ հունիսի 11-ին.
  44. ↑ «Interview: 'I Can't Say The Struggle Will Always Be Peaceful,' Says Uyghur Advocate Kadeer». Radio Free Europe / Radio Liberty. 2011 թ․ փետրվարի 27.
Լրացուցիչ հղումներ

Արտաքին հղումներ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Ռաբիա Քադիր» հոդվածին։
 ⛭ 
  Թեմատիկ կայքեր
Բառարաններ և հանրագիտարաններ
Ստացված է «https://hy.wikipedia.org/w/index.php?title=Ռաբիա_Քադիր&oldid=9403726» էջից