Մաքս Լե Բլան

Մաքս Լե Բլան; գերմ.՝ Max Le Blanc
Ծնվել է	մայիսի 26, 1865; Barciany, Gmina Barciany, Kętrzyn County, Warmian-Masurian Voivodeship, Լեհաստան
Մահացել է	հուլիսի 31, 1943 (78 տարեկան); Լայպցիգ, Սաքսոնիա, Պրուսիայի ազատ պետություն
Քաղաքացիություն	Գերմանական ռայխ
Մասնագիտություն	քիմիկոս և համալսարանի դասախոս
Հաստատություն(ներ)	Կարլսրուեի տեխնոլոգիական ինստիտուտ
Անդամակցություն	Սաքսոնիայի գիտությունների ակադեմիա և Լեոպոլդինա
Ալմա մատեր	HU Berlin և Լայպցիգի համալսարան
Տիրապետում է լեզուներին	գերմաներեն
Գիտական ղեկավար	Ավգուստ Հոֆման
Եղել է գիտական ղեկավար	Carl Wagner?, Heinz Schöpel? և Հանս Թրիբել
Հայտնի աշակերտներ	Օսկար Գեորգ Հարնափ
Պարգևներ	Քոթենիուսի մեդալ
	Max Le Blanc Վիքիպահեստում

The printable version is no longer supported and may have rendering errors. Please update your browser bookmarks and please use the default browser print function instead.

Մաքս Յուլիուս Լուի Լե Բլան (գերմ.՝ Max Julius Louis Le Blanc , մայիսի 26, 1865(1865-05-26)^[1], Barciany, Gmina Barciany, Kętrzyn County, Warmian-Masurian Voivodeship, Լեհաստան - հուլիսի 31, 1943(1943-07-31)^[2], Լայպցիգ, Սաքսոնիա, Պրուսիայի ազատ պետություն^[2]), գերմանացի էլեկտրաքիմիկոս, Կարլսրուեի տեխնոլոգիական ինստիտուտի և Լայպցիգի համալսարանի պրոֆեսոր։

Կենսագրություն

Մաքս Յուլիուս Լուի Լե Բլանը ծնվել է 1865 թվականի մայիսի 26-ին Բարցյանինում՝ քարտուղար Լուի Լե Բլանի և նրա կնոջ՝ Մարի Քիքթոնի ընտանիքում։ 1883 թվականին Մաքս Լե Բլանը հաջողությամբ հանձնեց ընդունելության քննությունը Ռաստենբուրգի մարզադահլիճում։ 1883-1886 թվականներին քիմիա է սովորել Տյուբինգենի, Մյունխենի և Բեռլինի համալսարաններում։ Դրանից հետո, Բեռլինում, Ավգուստ Վիլհելմ Հոֆմանի ղեկավարությամբ, նա ստացել է քիմիական գիտությունների դոկտորի կոչում. այնուհետև Լեբլանը աշխատում էր որպես Լայպցիգում Վիլհելմ Ֆրիդրիխ Օստվալդի օգնական։ 1891 թվականին Լե Բլանը պաշտպանեց դիսերտացիան և դարձավ քիմիական գիտությունների դոկտոր, իսկ 1895 թվականին ստացավ պրոֆեսորի պաշտոն. դասախոսել է Լայպցիգի համալսարանում մինչև 1896 թվականի ամառային կիսամյակը։

Նույն թվականին՝ 1896 թվականին, Լե Բլանը տեղափոխվում է «Hoechst» ընկերության էլեկտրաքիմիական բաժանմունք, որը գտնվում է Մայնի Ֆրանկֆուրտ քաղաքում, որը նոր էր ստեղծվում այդ տարիներին։ 1901 թվականին Լե Բլանը հրավեր ստացավ Կարլսրուեի տեխնոլոգիական ինստիտուտի ֆիզիկական քիմիայի և էլեկտրաքիմիայի նոր բաժանմունքից։ 1906 թվականին նա վերադառնում է Լայպցիգի համալսարան^[4], որտեղ աշխատում է մինչև 1933 թվականը, 1925-1926 թվականներին եղել է այս ուսումնական հաստատության ռեկտորը։ Մաքս Լե Բլանը հիմնականում մասնակցում էր կաուչուկի հետազոտություններին և ուսումնասիրում էր մետաղական օքսիդների հաղորդունակությունը։ 1907 թվականից եղել է Սաքսոնի գիտությունների ակադեմիայի լիիրավ անդամ, իսկ 1925 թվականին ընտրվել է «Լեոպոլդինա» գերմանացի բնագետների ակադեմիայի անդամ։ 1937 թվականին նա Լեոպոլդինայից ստացել է Կոտենիուսի մեդալ։

1933 թվականի նոյեմբերի 11-ին Մաքս Լե Բլանը գերմանական համալսարանների և քոլեջների ավելի քան 900 գիտնականների և դասախոսների թվում էր, ովքեր ստորագրեցին «Ադոլֆ Հիտլերին և Ազգային սոցիալիստական պետությանը պրոֆեսորների աջակցության հռչակագիրը»։

Լայպցիգում Լե Բլանը հայտնաբերեց, որ քայքայման ներուժն ունի բնութագրական անհատական նշանակություն լուծույթում տարբեր իոնների էլեկտրոլիզի համար։ Լե Բլանը և Կիլիանին հայտնաբերեցին, որ էլեկտրոլիզը կարող է օգտագործվել լուծույթում առանձին մետաղները ընտրովիորեն առանձնացնելու և քանակականացնելու համար (տե՛ս էլեկտրագրավիմետրիա)։ Բացի այդ, Լե Բլանը մշակեց ջրածնի էլեկտրոդ` pH-ի չափման համար, թթվակայուն դիֆրագմա, էլեկտրոդի ներուժը չափելու մազանոթ և փոփոխական հոսանքի ձայնագրման մեթոդ (օսիլոսկոպ)։

Աշխատանքներ

Ist das Schmelzen kristallisierter Körper mit einer Vor- und einer Nachgeschichte verbunden? / Le Blanc, Max. — Leipzig : Hirzel, 1933:
Starke Leitfähigkeitszunahme von Nickeloxyd bei Aufnahme von Sauerstoff / Le Blanc, Max. — Leipzig : Hirzel, 1930:
Über die Elektronenleitfähigkeit von festen Oxyden verschiedener Valenzstufen / Le Blanc, Max. — Leipzig : Hirzel, 1930:

Գրականություն

Alto Brachner: Le Blanc, Max // Neue Deutsche Biographie (NDB). Band 14, Duncker & Humblot, Berlin 1985, ISBN 3-428-00195-8, S. 21:
Max Le Blanc und Wilhelm Ostwald in ihren Briefen / Hrsg. von Karl Hansel — Großbothen : Wilhelm-Ostwald-Ges. zu Großbothen, 1998. — 32 S. : Ill:

Ծանոթագրություններ

↑ ^1,0 ^1,1 Bibliothèque nationale de France data.bnf.fr (ֆր.): տվյալների բաց շտեմարան — 2011.
↑ ^2,0 ^2,1 ^2,2 ^2,3 ^2,4 ^2,5 Deutsche Nationalbibliothek Record #116850035 // Gemeinsame Normdatei (գերմ.) — 2012—2016.
↑ ^3,0 ^3,1 ^3,2 ^3,3 ^3,4 ^3,5 ^3,6 Mathematics Genealogy Project — 1997.
↑ Helmut Maier Max Le Blanc // Chemiker im "Dritten Reich": Die Deutsche Chemische Gesellschaft und der Verein Deutscher Chemiker im NS-Herrschaftsapparat. — John Wiley & Sons, 2015. — 974 с. — ISBN 9783527691333

Արտաքին հղումներ

«Prof. Dr. phil. Max Le Blanc». Professorenkatalogs der Universität Leipzig. Վերցված է 2018 թ․ մայիսի 13-ին.
Ulf Messow (2014 թ․ ապրիլի 4). «Le Blanc, Max Julius Louis». Sächsische Biografie, hrsg. vom Institut für Sächsische Geschichte und Volkskunde e.V., bearb. von Martina Schattkowsky, Online-Ausgabe. Վերցված է 2018 թ․ մայիսի 13-ին.

Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Մաքս Լե Բլան» հոդվածին։

[_0c59817a4bdc3704-1] 1,0 ^1,1 Bibliothèque nationale de France data.bnf.fr (ֆր.): տվյալների բաց շտեմարան — 2011.

[_d2a509bcfe2c8903-2] 2,0 ^2,1 ^2,2 ^2,3 ^2,4 ^2,5 Deutsche Nationalbibliothek Record #116850035 // Gemeinsame Normdatei (գերմ.) — 2012—2016.

[_fc9de87062019797-3] 3,0 ^3,1 ^3,2 ^3,3 ^3,4 ^3,5 ^3,6 Mathematics Genealogy Project — 1997.

[4] Helmut Maier Max Le Blanc // Chemiker im "Dritten Reich": Die Deutsche Chemische Gesellschaft und der Verein Deutscher Chemiker im NS-Herrschaftsapparat. — John Wiley & Sons, 2015. — 974 с. — ISBN 9783527691333

[1]

[2]

[3]

[4]