Đuro Horvatović
Đuro Horvatović (ponegdje i Đura; Nova Gradiška, 17. siječnja 1835. — Beograd, 28. veljače 1895.), bio je srpski general i ministar vojske, podrijetlom iz Hrvatske.[1] Ujak je osnivača hrvatskog domobranstva u austro-ugarskoj vojsci Marka Crljena (sin Đurine sestre Marije), te sin Stjepana Horvatovića, poručnika petrovaradinske graničarske pukovnije.[2]
Iz austrijske vojske u činu potporučnika, prešao je u srpsku vojsku studenoga 1862. godine.[3] Istaknuo se u Prvom srpsko-turskom ratu 1876. – 77., u kojem je kao potpukovnik zapovijedao Knjaževačkom vojskom. Na inicijativu generala Černjajeva promaknut je u čin pukovnika,[4] i preuzeo zapovjedništvo nad IV. korpusom, čijim je dijelom u boju kod Šumatovca napao desno krilo turske vojske i pridonio pobjedi srpske vojske.[5]
U velikom ilustriranom kalendaru »Orao« povodom ovih uspjeha zabilježeno je:
»Po osjećanju kojim Srpstvo prati ovu borbu srpskoga oružja, Horvatović je posle Černjajeva danas najomiljeniji vođa srpske vojske.[6]«U Drugom srpsko-turskom ratu 1877. – 1878. zapovijedao je Timočkim korom, s kojim je 24. prosinca 1877. godine zauzeo Belu Palanku, a četiri dana kasnije u sudjelovanju sa Šumadijskim korom i Pirot. U razdoblju od 1881. – 1885. bio je izaslanik u Petrogradu, a zatim zapovjednik aktivne vojske i njezin ministar 1886-87.[7]
- ↑ v. »Horvatović Đura« u: Vojni leksikon, Vojnoizdavački zavod, Beograd 1981., str. 880.
- ↑ Đuro Körbler: DiZbi.- Digitalna zbirka HAZU Ljetopis : Marko pl. Czerliem : [nekrolog], Ljetopis: Za godinu 1918. Sv. 33, Jugoslavenska akademija znanosti i umjetnosti, Zagreb, 1919., str. 143.-144. Pristupljeno 11. lipnja 2016.
- ↑ Василије Крестић, Историја Срба у Хрватској и Славонији, Завод за уџбенике и наставна средства, Београд 1991., str. 95.-96.
- ↑ Вође јужне српске војске, Орао (1877.), str. 24.-25.
- ↑ Око Алексинца и Делиграда, Орао (1877.), str. 101.
- ↑ Вође јужне српске војске, Орао (1877.), str. 25.
- ↑ v. »Horvatović Đura« u: Enciklopedija Jugoslavije, tom 4, Jugoslavenski leksikografski zavod »Miroslav Krleža«, Zagreb 1986., str. 738.