interior

Galego

• Etimoloxía: do latín interior, -ōris, 'dentro'.

• Pronuncia: /in.te.ˈɾjoɾ/ (AFI)

Adxectivo

interior (sg: interior; pl: interiores)

1. Que está na parte de dentro dunha cousa.
   • {{exemplo|Están levantando as paredes interiores da casa.
2. Vivenda que non ten vistas á rúa.
   • Exemplo: Vive nun apartamento interior.
     
     
3. Que concirne de maneira exclusiva a un país.
   • Exemplo: Comercio interior.
     
     
4. (Figurado) Relativo ou pertencente ao espírito.
   • Exemplo: Ten unha vida interior moi intensa.
     
     

Substantivo masculino

interior (sg: interior; pl: interiores)

1. Espazo comprendido nos límites dunha cousa.
   • Exemplo: O interior do salón é moi luxoso.
     
     
2. Territorio máis ou menos amplo, dentro dun país, afastado da costa ou das súas fronteiras.
   • Exemplo: Cando viaxamos a Roma fomos pouco polo interior de Italia
     
     .
3. Asuntos internos dun Estado.
   • Exemplo: O Ministro do Interior.
     
     
4. (Figurado) Conxunto dos sentimentos ou pensamentos íntimos de alguén.
   • Exemplo: No seu interior sabía que non actuara ben
     
     .

Observacións

Nas dúas primeiras acepcións o seu antónimo é exterior.

Substantivo masculino plural

interiores

1. Cuartos, estancias, etc., dunha casa.
   • {{exemplo|Decoración de interiores.
2. (Arte) Conxunto de escenas dun filme que se rodan ou gravan nun estudio ou nun escenario natural pechado.
   • Exemplo: Os interiores da serie rodáronse no balneario se Mondariz.
     
     

Observacións

Nesta acepción seu antónimo é exteriores.

Termos relacionados

mar interior, monólogo interior, planeta interior, roupa interior, sanidade interior, vida interior

Traducións

• Castelán: interior ^(es)
• Portugués: interior ^(pt)

Castelán

Adxectivo

interior (ms: interior; mpl: interiores; fs: interior; fpl: interiores)

1. Interior.

Portugués

Adxectivo

interior (ms: interior; mpl: interiores; fs: interior; fpl: interiores)

1. Interior.