Antes de comezar a 2ª tempada da BAA, o 1 de xullo de 1947 celebrouse en Detroit o primeiro Draft da historia. Nel os equipos puideron facer as súas eleccións de xogadores en orde inverso ó porcentaxe de vitorias na tempada pasada, deixándolle ós Bullets a 10ª e última vez da primeira rolda. Neste draft participaron equipos que logo non disputaron a liga, como é o caso de Pittsburgh Ironmen e Toronto Huskies, que tiveron as dúas primeiras veces para elixir. O nº1 do draft foi Clifton McNeely, que nunca chegou a xogar na BAA ou NBA. En xeral, ningunha das primeiras eleccións chegou a converterse en estrela; pero si houbo un xogador neste draft, elixido dos últimos, que acabaría sendo membro do Salón da Fama, como foi o caso de Jim Pollard, elixido polos Chicago Stags. Outros futuros membros do Salón da Fama que saíron deste draft foron Harry Gallatin, elixido polos Baltimore Bullets, e Andy Phillip, elixido polos Chicago Stags. Unha curiosidade é que o xogador que foi elixido no número 4 deste draft, Walt Dropo, non só non xogou nunca na NBA, senón que remataría xogando durante 13 anos como profesional na Mayor League Baseball no posto de 1ªBase.
A liga contou nesta ocasión con 8 equipos trala desaparición de 4 das 11 franquías orixinais: Cleveland Rebels, Detroit Falcons, Pittsburgh Ironmen e Toronto Huskies. Non obstante, os Baltimore Bullets uníronse á liga abandonando a ABL, facendo así que as dúas división puidesen ter o mesmo número de equipos. Os Baltimore Bullets viñan de disputar 3 finais seguidas da ABL, polo tanto non era un equipo novo, senón un equipo de gran nivel.
O desaparecido St.Louis Arena, alcumado The Barn, era o fogar dos Bombers, o mellor equipo da tempada regular.
A tempada regular amosou unha salientable igualdade entre tódolos equipos da División Oeste e dous equipos da División Leste. Os Saint Louis Bombers acadaron a mellor porcentaxe de vitorias. Nesta tempada cada equipo tivo que disputar 48 encontros antes do comezo dos playoffs, ós que se clasificaron os 3 primeiros equipos de cada división.
Disputadas ó mellor de 7 encontros, nelas enfrontáronse os Philadelphia Warriors e os Baltimore Bullets. Os vencedores foron os Baltimore Bullets que gañaron as finais por 4 vitorias a 2, proclamándose dese xeito campións da BAA na súa segunta edición.
Max Zaslofsky foi nesta ocasión o líder de anotación da liga con 1.007 puntos anotados (21'0 por encontro), por diante de Joe Fulks con 949 puntos, quen non obstante tivo por segundo ano seguido a maior media de anotación, con 22'1 puntos por encontro. O terceiro posto na táboa de anotadores foi para Ed Sadowski con 910 puntos (19'4 por encontro).
Max Zaslofsky, Joe Fulks e Bob Feerick foron elixidos por segundo ano seguido dentro do primeiro quinteto ideal da BAA. Por outra banda, como curiosidade, Buddy Jeannette, o adestrador e base titular dos campións Baltimore Bullets foi ademais elixido no segundo quinteto ideal.
