Rocamadour

Rocamadour

Localización
44°47′58″N 1°37′04″L
Estado	Francia
Divisións administrativas	Francia Metropolitana
Rexións	Occitania
Departamento	Lot
Poboación
Poboación	611 (2021) (12,36 hab./km²)
Xeografía
Parte de	Dordoña
Superficie	49,42 km²
Altitude	279 m-110 m-364 m
Comparte fronteira con	Alvignac Lacave Meyronne Montvalent Gramat Calès Couzou Rignac
Identificador descritivo
Código postal	46500
Fuso horario	UTC+01:00, horario estándar UTC+02:00, horario de verán
Páxina web	mairierocamadour.fr

Rocamadour (en francés e oficialmente) ou Ròc Amador (en occitano) é unha localidade e comuna francesa situada no departamento de Lot, na rexión de Mediodía-Pireneos. Atópase ao leste da cidade de Bordeos e ao norte da cidade de Montauban. Forma parte dun val aberto na montaña calcaria do Causse polo río Alzou.

O seu nome vén das reliquias de San Amador cuxo corpo, presuntamente incorrupto, foi atopado por monxes Bieitinos no interior do santuario mariano, no ano 1162.

Este poboado, debido á gran beleza da súa situación, faino apta para os artistas e excita a curiosidade dos arqueólogos; pero o seu reputación provén especialmente do soado santuario da Virxe Negra, que durante séculos atraeu peregrinos de todos os países, entre eles reis, bispos, e nobres.

Reis como Lois IX de Francia, Henrique II de Inglaterra e Afonso III de Portugal, ou predicadores como Domingos de Guzmán ou Antonio de Padua, mariños como Jacques Cartier, o compositor Francis Poulenc, descoñecidos ou famosos, moitos subiron a grande escaleira.

A cidade tamén dá o seu nome Rocamadour ao queixo de leite con denominación de orixe, desde o ano 1996, o cal elabórase cun certo tipo de cabra.

Aínda que os peregrinos da Idade Media fixeron o camiño de Santa María de Rocamadour, o novo camiño de Santiago, elixido no século XX grazas aos camiños de excursión chamados GR, transformou esta dirección nunha variante do camiño do Puy-en-Velay, unha das variantes do Camiño francés. Ao longo deste novo carreiro, pódense atopar bastantes tallas adicadas á Virxe Negra.

A localidade é membro da asociación «Réseau Grands Sites de France», aínda que aínda non mereceu a distinción de Grand site de France.

Demografía

Evolución demográfica

1962	1968	1975	1982	1990	1999	2006	2011
590	625	599	627	627	614	630	656

Administración local

Lista de alcaldes

Período	Nome	Partido
2001-2008	Annick Leymarie
2008-2014	Pascal Jallet

Lugares de interese

A Virxe negra.

Os edificios de Rocamadour crecen cara a arriba no lado dun acantilado, á dereita do río Alzou, que corre neste lugar entre paredes rochosas de ata 120 metros de altura. Por varios niveis accédese desde a zona máis baixa da cidade ata as igrexas, seguindo un camiño que pasa por edificios que se penetran no acantilado. A principal é a igrexa de Notre Dáme (1479 restaurada logo dunha caída de roca), onde podemos atopar a Virxe Negra. Unha lenda di que a estatua sería unha obra de San Amadour, e axudado por San Lucas, por que os sacerdotes do santuario quixeron unha orixe moi antiga, ata os tempos apostólicos. É unha estatua esculpida no século XII, que os peregrinos chamaron Santa Maria de Rocamador, e que os turistas chaman Virxe Negra debido á súa cute. Fóra, hai unha espada cravada pola roca que se di que é a Durandal, a espada do heroe Roldán.

As paredes do interior da igrexa de San Sauveur estaban cubertas de pinturas e de inscricións que recordan as peregrinacións de persoas famosas. Seguramente estaba pintada desde a súa construción, con todo esta descrición conta o estado logo das restauracións do século XIX, con pinturas de 1929... durante o século pasado, a poboación preferiu seguir a moda das paredes e da Virxe espidas, para ter unha presentación máis rústica. A descrición continua dicindo que as reliquias de San Amadour (1166) pódense ver na igrexa subterránea... era verdade ata a mesma época. Hoxe, as reliquias non se poden ver, e esta igrexa volveuse a un lugar de adoración do Santo Sacramento. Na cima do acantilado romano, non se atopa o castelo construído na idade media para defender aos santuarios, senón unha parede fortificada do século XIV e un castelo construído no século XIX, cun campanario do século seguinte.

Gastronomía

Rocamadour deu o seu nome a un pequeno queixo de cabra, o rocamadour, AOC desde 1996.

Historia

A lenda conta que San Amador era un ermitán que viviu por aquí. Esta lenda foi difundida polos monxes Bieitinos. É o máis crible. Con todo, outra lenda máis espectacular apareceu a finais da Idade Media, dicindo que Zaqueo, (rico publicano de Xericó casado con A Verónica do Evanxeo) chegou coa súa familia a estes paraxes, logo da morte de Cristo. Alí tomou o nome falso de Amator ou Amadour. Unha vez instalado, fundou un pequeno oratorio nunha roca que máis tarde sería chamada Roche d'Amadour (Roca de Amador, Rocamador), cunha mestura de termos entre a Roca Maior e a Roca de Amadour.

Rocamadour conta cunha longa tradición de peregrinación á Virxe María baixo forma dunha virxe negra cun corpo recuberto de prata, como A nosa Señora da Dourada, en Tolosa.

Santuario de Rocamador.

A proba final desta peregrinación consistía en subir de xeonllos os 216 chanzos da escaleira que conduce á cidade relixiosa (comprendida por 7 igrexas, máis 12 que as restauracións do século XIX non puideron manter). Finalmente, logo desta ascensión, os peregrinos entraban nos santuarios, e regalaban varios obxectos en ofrecemento. Os obxectos máis coñecidos son os ferros de varios condenados liberados das súas cadeas, os barcos de mariñeiros salvados e agradecidos, ou as placas de mármore gravadas e enganchadas ao muro da capela nos Séculos XIX e XX (a maioría ne pódese ver agora, porque estas placas constituíron unha verdadeira invasión de mármore, dentro e fóra da capela milagrosa. Podemos ver os buracos taponados contra a parede fóra).

De dimensión europea, como asegura o Libro dos milagres do século XII, perdeu popularidade logo da guerra dos Cen Anos. A etapa iconoclasta de mercenarios protestantes no ano 1562 saqueou o pobo unha vez máis. A Revolución non cambiou o estado de ruína. No século XIX o santuario foi restaurado completamente e salvouse da ruína total.

Ademais das reliquias do corpo de Amadour, o éxito do lugar veu dado polos milagres atribuídos á Virxe Negra. A súa popularidade era coñecida en España e en Portugal por moitas capelas ou confrarías. Por exemplo, a igrexa de Sanguësa ten aínda unha estatua de Santa María de Rocamadour. Unha milagrosa campá sinalaba, polo seu *tintineo, o salvamento de mariñeiros no mar. Este recoñecemento do mundo dos mariñeiros valeu á nosa Señora de Rocamadour o ser venerada en varias capelas como Fisterra ou Quebec.

A finais da Idade Media, a igrexa fomentou este peregrinación coa adxudicación a perpetuidade de indulxencias plenarias ás persoas que recibisen os sacramentos da penitencia e da comuñón en Rocamadour. Os días máis coñecidos para obter estas indulxencias son o 24 de xuño, San Xoán Bautista, cando esta data coincide co día do Corpus Christi. Desde as restauracións do santuario, a semana mariana de setembro é unha cita moi especial para cristiáns dos arredores.

Véxase tamén

Outros artigos

• Lot

Bibliografía

• Le Livre des miracles de Notre-Dame de Rocamadour au s.XII, traducido por Edmond Albe, presentado por Jean Rocacher e prefacio de Régine Pernoud, Tolosa, 1994. leperegrinateurediteur.com
• Ernest Rupin (pref. Robert de Lasteyrie, membro do Instituto), Roc-Amadour - Étude historique et archéologique, coll. « Monographie des villes et villages de France »,‎ 1904 (réimpr. 2001), 416 p. (ISBN 2843730767, ISSN 0993-7129)