Saltar ao contido

Illa Baker

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Modelo:Xeografía físicaIlla Baker
(en) Baker Island Editar o valor en Wikidata
Vista aérea
Imaxe
TipoÁrea insular dos Estados Unidos
Arrecife de coral Editar o valor en Wikidata
EpónimoMichael Baker Editar o valor en Wikidata
Situado na entidade xeográficaIllas Fénix Editar o valor en Wikidata
Localizado na área protexidaRefuxio Nacional de Vida Silvestre da Illa Baker Editar o valor en Wikidata
Localización
División administrativaIllas ultramarinas dos Estados Unidos, Estados Unidos de América Editar o valor en Wikidata
LocalizaciónOcéano Pacífico Editar o valor en Wikidata
lang=gl Editar o valor en Wikidata Mapa
 0°11′41″N 176°28′46″O / 0.194722, -176.479444
Bañado porOcéano Pacífico Editar o valor en Wikidata
Características
Altitude5 m Editar o valor en Wikidata
Dimensións1 (ancho) km
Punto máis baixoOcéano Pacífico Editar o valor en Wikidata
Punto máis altovalor descoñecido Editar o valor en Wikidata  (8 m Editar o valor en Wikidata )
Superficie2,1 km² Editar o valor en Wikidata
Historia
Data de creación ou fundación1935 Editar o valor en Wikidata
Cronoloxía
1818 primeiro avistamento
agosto de 1825 avistamento
1834 visita, ⇒ Michael Baker
1859-1878minaría de guano
3 de abril de 1935-1942Programa de Colonización das Illas Americanas Ecuatoriais
1886-1891minaría de guano Editar o valor en Wikidata

Páxina webfws.gov… Editar o valor en Wikidata

A illa Baker é unha illa coralina estadounidense no océano Pacífico, no grupo de Illas Fénix. É responsabilidade dos Estados Unidos e, aínda que despoboada, os Gardacostas dos Estados Unidos (United States Coast Guard) visitan a illa anualmente.

Os Estados Unidos tomaron posesión da illa no ano 1857, reclamado sobre a Acta de Illas Guaneras de 1856. Os depósitos de guano foron minados por compañías dos Estados Unidos e Gran Bretaña na segunda metade do século XIX. Unha curta tentativa de colonizar a illa (e tamén Illa Howland) comezou no ano 1935, pero foi interrompido pola segunda guerra mundial e abandonouse.

Actualmente, a illa é unha Reserva Nacional de Vida Silvestre (National Wildlife Refuge) xestionado polo Departamento do Interior dos Estados Unidos (U.S. Department of the Interior). .

Véxase Historia das Illas Pacíficas.

Xeografía

[editar | editar a fonte]

O atol, a medio camiño entre Hawai e Australia, ten unha superficie de 1.4 km² e unha altura máxima de 8 metros sobre o nivel do mar. O seu clima é ecuatorial, con escasas precipitacións, vento constante e sol ardente. A illa está rodeada por un arrecife de coral estreito, o cal é un perigo para os barcos que navegan preto da costa. A súa vexetación é escasa e dispersa, formada por herba, vide de prostrado, e arbustos baixos. A illa carece de árbores e dunha fonte natural de auga potable.

Demografía

[editar | editar a fonte]

A poboación civil dos Estados Unidos evacuou a illa no ano 1942 logo de sufrir ataques aéreos e navais dos xaponeses na segunda guerra mundial, posto que o atol estaba ocupado polas Forzas Armadas dos Estados Unidos, os cales abandonaron a illa logo da guerra.

O acceso ao público só é posible cun permiso especial do Servizo de Pesca e Vida Silvestre dos Estados Unidos, o cal xeralmente só concedese a científicos e educadores. Á metade da costa oeste do atol están situados un cemiterio e os restos de edificacións do extinto asentamento. É visitado anualmente polo Servizo de Pesca e Vida Silvestre dos Estados Unidos (desde xullo de 2000).

Actualmente, o atol atópase despoboado.

É territorio dos Estados Unidos non incorporado; administrado en Washington, D.C., polo Servizo de Pesca e Vida Silvestre dos Estados Unidos dos Estados Unidos do Departamento do Interior como de parte do sistema da Reserva Nacional de Vida Silvestre.

Transportes

[editar | editar a fonte]
  • Portos e accesos: ningún; só se pode ancorar no litoral, aínda que hai un desembarcadoiro polo medio da costa occidental.
  • Aeroportos: hai unha pista de aterraxe abandonada da segunda guerra mundial cunha lonxitude de 1.665 m, que se atopa completamente cuberta de vexetación e é, polo tanto, inservible.

Hai un faro cerca do medio da costa occidental.

0°13′N 176°31′O / 0.217, -176.517