Fernando de Noronha

Illas do Atlántico brasileiro: Fernando de Noronha e Reserva do Atol das Rocas
	Paisaxe da illa
Patrimonio da Humanidade - UNESCO
País	Brasil
Tipo	Natural
Criterios	VII, IX, X
Inscrición	2001 (25ª sesión)
Rexión da UNESCO	Latino América e o Caribe
Identificador	1000rev
	v; c; e;

Fernando de Noronha
Epónimo	Fernão de Loronha
Localización
	3°51′18″S 32°25′30″O / -3.855, -32.425
Estado	Brasil
Unidades da federación	Pernambuco
Poboación
Poboación	3.167 (2022) (121,81 hab./km²)
Xeografía
Parte de	Ilhas Atlânticas Brasileiras: Reservas de Fernando de Noronha e do Atol das Rocas (pt)
Superficie	26 km²
Medición	10 () km ;
Bañado por	Océano Atlántico
Altitude	0 m
Identificador descritivo
Código postal	53990-000 a 53999-999
Fuso horario	UTC−02:00; America/Noronha (en)
Prefixo telefónico	81
Código de concello do Brasil	2605459
Sitio Ramsar
Data	25 de xaneiro de 2018
Identificador	2333
Ben declarado patrimonio polo IPHAN
Data	22 de xuño de 2017
Páxina web	noronha.pe.gov.br

Fernando de Noronha é un arquipélago brasileiro formado por 21 illas e sito no océano Atlántico, ao leste do Estado do Río Grande do Norte. A illa principal, chamada Illa de Fernando de Noronha, ten uns 17 km² e fica a 545 km de Recife e a 360 km de Natal, capital do Río Grande do Norte. Só a illa principal está poboada, e só por uns 2500 habitantes. Gobérnaa un administrador designado pola administración do Pernambuco, á que pertence.

O arquipélago sitúase na coordenada 3°54′S - 32°25′W, ou sexa, próximo á liña do Ecuador. Como non ten grandes montañas que sirvan como barreiras ás nubes, cae pouca chuvia e, así, o seu clima é semiárido. O punto máis alto do arquipélago, o Morro do Pico na illa principal, ten unha altura de 321 m.

As illas espertan o interese de ecoturistas e mergulladores, polas súas praias de augas limpas, poboadas por rica fauna mariña (destacando os golfiños e as tartarugas mariñas que poñen os seus ovos na illa). Pero as visitas están controladas polo goberno: cada turista paga un imposto por acceder ao arquipélago, que medra con cada día adicional de visita. Ese imposto destínase a traballos de pescuda e conservación. Vivir na illa só lles está permitido ás persoas que naceron nela, ou que casaron aló.

Historia

A illa foi descuberta, probablemente, por Gaspar de Lemos en 1500 ou por unha expedición da que Ignacio Leite erroneamente asignou o mando a Fernando de Noronha, en 1501 - 1502. Porén, o primeiro en describila foi Américo Vespucio, que tomou parte na expedición de Gonçalo Coelho.

A designación do arquipélago provén, con todo, o nome do primeiro propietario da capitanía hereditaria, despois da doazón de D. Manuel I o 16 de marzo de 1504 a Fernando de Noronha.

As illas foron invadidas varias veces, principalmente en 1534 polos ingleses, de 1556 ata 1612 polos franceses, en 1628 e 1635 polos holandeses, volvendo ó control portugués en 1700, para ser de novo conquistada polos franceses en 1736 e definitivamente ocupada polos portugueses en 1737.

Goberno

O territorio de Fernando de Noronha foi creado o 9 de marzo de 1942 desmembrado do estado de Pernambuco. A entidade administrativa durou 46 anos, sendo extinta o 5 de outubro de 1988 e reincorporada ao seu estado de orixe.

Colonia penal

Antes de tornarse o paraíso turístico e ecolóxico da actualidade, o arquipélago foi lugar de detención de condenados enviados a cumpriren pena no presidio alí existente, que funcionou de 1737 a 1942, de 1938 en diante só para presos políticos do Estado Novo.

Unha reportaxe da revista O Cruceiro, de 2 de agosto de 1930, describe o presidio como pantasma infernal para eses proscritos da sociedade, que vivían completamente alleos ao que pasaba no resto mundo, a pesar de que o Goberno proporcionaba aos presos unha vida saudable de traballo e de confort (Fonte: O Cruceiro, ed. 2 de agosto de 1930).

Véxase tamén

Ligazóns externas