Martin Brundle

Martin Brundle
	;
Biografía
Nacemento	1 de xuño de 1959 (65 anos); King's Lynn, Reino Unido (pt)
Educación	College of West Anglia (en)
Actividade
Ocupación	piloto de Fórmula Un, presentador de televisión
Empregador	Sky Television plc (en)
Deporte	automobilismo
Participou en
	24 Horas de Le Mans
Familia
Fillos	Alex Brundle
Premios
	(1988) Trofeo Segrave ;
Páxina web	martinbrundle.com

Martin John Brundle, nado en King's Lynn (Norfolk) o 1 de xuño de 1959, é un antigo piloto de carreiras de automóbiles británico, máis coñecido como piloto de Fórmula 1 e como comentarista de ITV Sport de 1997 a 2008, a BBC de 2009 a 2011 e Sky Sports desde 2012.^[1]

Brundle disputou o Campionato Británico de Fórmula 3 de 1983, terminando preto de Ayrton Senna, e os dous pasaron á Fórmula 1 ao ano seguinte. Brundle foi o World Sportscar Championship de 1988 con Silk Cut Jaguar, cunha puntuación récord de puntos, e gañou as 24 Horas de Daytona de 1988 e as 24 Horas de Le Mans de 1990 para Jaguar Cars.

Traxectoria

Principios nas carreiras

Brundle tivo unha ruta pouco ortodoxa cara á Fórmula Un.^[2] Comezou a súa carreira como piloto aos 12 anos, competindo en carreiras de pista de herba,^[3] na aldea de Pott Row en Norfolk.^[2] En 1975, trasladouse as carreiras de Hot Rod e recibiu o status de 'Star grade'. En 1979, comezou nas carreiras de monoprazas na Formula Ford. Durante este tempo tamén correu cos turismos BMW de Tom Walkinshaw, durante os cales quedou segundo contra un grupo de pilotos internacionais no circuíto de Snetterton. Gañou o campionato BMW en 1980 e colaborou con Stirling Moss no equipo BP/Audi dirixido por TWR durante a tempada do Campionato británico de berlinas de 1981. En 1982, pasou á Fórmula 3 logrando cinco pole positions e dúas vitorias na súa tempada de debut. Gañou o Grovewood Award como o piloto da Commonwealth máis prometedor.^[3] O ano seguinte, competiu con Ayrton Senna polo campionato de Fórmula Tres, que Brundle perdeu nas últimas voltas da última carreira.^[4] En 1984, ofrecéronlle unha entrada á Fórmula Un.

Fórmula Un (1984–1987)

A súa carreira na Fórmula Un comezou con Tyrrell Racing Organisation en 1984.^[5] Realizou unha serie de conducións agresivas e rápidas, terminando quinto na súa primeira carreira no Brasil e despois segundo en Detroit antes de ser descualificado.^[5] No Gran Premio de Dallas de 1984 Brundle rompeuse os nocellos e os dous pés nun choque durante unha sesión de adestramentos,^[4] e viuse obrigado a perderse o resto da tempada mentres se recuperaba; a gravidade do dano no nocello esquerdo de Brundle levou inicialmente aos médicos a considerar a amputación do seu pé esquerdo. Mentres Brundle se recuperou, o dano deixaríao con feridas permanentes, impedindolle correr e frear co pé esquerdo.^[6] Máis tarde, ese ano, Tyrrell foi descualificado do Campionato do Mundo debido a unha infracción técnica e os logros de Brundle desa tempada borráronse dos libros de récords.

Durante as dúas tempadas seguintes permaneceu con Tyrrell, e a pesar do cambio do equipo dos motores Cosworth DFV aos motores Renault turboalimentados a mediados de 1985, o equipo loitou contra os equipos oficiais. Só anotou oito puntos no seu tempo con Tyrrell, todos na tempada 1986. En 1987 deixou Tyrrell e pasou ao equipo Zakspeed de Alemaña Occidental, pero só anotou dous puntos durante o ano, ambos anotounos ao quedar quinto no Gran Premio de San Marino de 1987. O coche Zakspeed 871 non puido competir cos cohes punteiros. Os dous puntos conseguidos por Brundle en 1987 foron os únicos puntos que o equipo Zakspeed anotou nos seus cinco anos (1985–89) na Fórmula Un. Irónicamente, o piloto ao que substituíu en Zakspeed, o tamén inglés Jonathan Palmer, uniríase a Tyrrell en 1987, quen usaba unha vez máis un motor Cosworth. Mentres que Brundle só tivo un punto ao final da tempada, Palmer conseguiría seis puntos no Campionato do Mundo para Tyrrell e tamén gañaría a Copa Jim Clark como o "campión Atmo" para pilotos de coches con motor de aspiración natural.

Sportscars e Brabham (1988–1991)

Catro anos de carreiras de Fórmula 1 para equipos con pouco financiamento levaron a Brundle a buscar un novo desafío e, polo tanto, en 1988 quedouse un ano fóra. Brundle levaba asociado con Jaguar desde 1983, cando conducía turismos Jaguar XJS preparados para TWR no Campionato Europeo de Turismos. Dos seus dous inicios co equipo Jaguar Brundle levou dúas vitorias, a segunda en colaboración co propietario de TWR Tom Walkinshaw. Cando Jaguar decidiu regresar ao Campionato Mundial de Automóbiles Deportivos e ao campionato estadounidense da IMSA, en colaboración con TWR, Walkinshaw escolleu a Brundle como o seu piloto principal. O equipo funcionou ben na tempada do Campionato do Mundo de Automóbiles Deportivos de 1988, e Brundle gañou o título mundial de automóbiles deportivos cun récord de puntos.^[7] Tamén gañou as 24 Horas de Daytona ese mesmo ano. Converteuse no piloto de probas da Williams e substituíu a Nigel Mansell no Gran Premio de Bélxica de 1988,^[7] despois de que Mansell caese enfermo con varicela. Brundle ía pilotar de novo o Williams-Judd de Mansell na seguinte carreira no Monza en Italia pero os compromisos previos da IMSA con TWR fixeron que o impulso fose para o seu compañeiro Jean-Louis Schlesser (xa que ningunha carreira do WSC coincidía co GP de Italia). Schlesser estaría implicado no incidente que provocou a retirada de Ayrton Senna de McLaren ao final da carreira, dándolle a vitoria ao Gerhard Berger de Ferrari e provocou a única derrota de McLaren na tempada 1988.

Brundle no Gran Premio IMSA Del Mar de 1990.

En 1989 volveu á Fórmula Un a tempo completo co equipo Brabham que regresaba e correria co motor Judd V8. Pero aínda que os antigos campións foron inicialmente competitivos, con Brundle marchaba terceiro en Mónaco ata que unha batería descargada obrigouno a entrar en boxes para substituila mentres o seu compañeiro de equipo Stefano Modena terminaba terceiro, Brabham non puido recuperar os seus éxitos pasados e Brundle, que non conseguira pre-clasificar tanto para o Canadá como para Francia durante a tempada, optou por volver ás carreiras de automóbiles deportivos para 1990. A súa vitoria nas 24 Horas de Le Mans de 1990 rexuveneceu a súa carreira, pero aínda así non logrou un asento de primeira liña na Fórmula Un. Ademais de disputar carreiras en prototipos deportivos, Brundle tamén disputou a serie estadounidense da IROC en 1990. Obtivo a vitoria no circuíto temporal do aeroporto de Burke Lakefront (a única vitoria do IROC para un piloto británico)^{[Cómpre referencia]} e terminou terceiro na clasificación xeral. En 1991 reincorporouse a Brabham, pero o equipo caera aínda máis abaixo na grella e os bos resultados foron escasos.

Fórmula Un (1992–1996)

Os observadores experimentados notaron os impulsos de Brundle cara aos puntos no non competitivo Brabham Yamaha en 1991, que foi o último punto final para o equipo Brabham. Isto axudou a Brundle a cambiar en 1992 a Benetton, con quen finalmente conseguiría un recoñecido podio e uns puntos consistentes.

En 1992 tivo unha tempada produtiva, cun gran final de ano. Estivo preto dunha vitoria no Canadá, onde superando a Schumacher e acercándose ao líder Gerhard Berger, a transmisión fallou.^[5] Nunca superou ao seu compañeiro de equipo Michael Schumacher, pero conseguiu prazas con excelentes saídas (sexto a terceiro en Silverstone), superou ao alemán en Imola, Montreal, Magny-Cours e Silverstone, e logrou un notable segundo posto en Monza. En Spa, Brundle pasou cando Schumacher saíu da pista. Schumacher notou burbullas nos pneumáticos do seu compañeiro de equipo ao regresar ao circuíto e entrou a boxes a montar slicks, un movemento que permetiulle gañar a carreira. Se Brundle non se distraera, entraría en boxes como estaba previsto ao final desa volta, sendo a vitoria o resultado máis probable.

Para a sorpresa do paddock da F1, Brundle foi despedido de Benetton para 1993, o italiano Riccardo Patrese tomou o seu lugar. Achegouse moito a un asento co campión do mundo Williams, pero ao final Damon Hill conseguiu a unidade no seu lugar. Aínda demandado na F1, Brundle correu para o Ligier en 1993. Conseguiu máis puntos e un bo terceiro posto en Imola cun coche sen suspensión activa. Terminou 7º no Campionato do Mundo de Pilotos por detrás dos dous pilotos de Williams Alain Prost (1º) e Damon Hill (3º), o líder do equipo McLaren Ayrton Senna (2º), os pilotos de Benetton Michael Schumacher (4º) e Riccardo Patrese (5º), o piloto de Ferrari Jean Alesi (6º), Brundle foi o piloto máis exitoso que non tiña un sistema de suspensión activo no seu coche e Ligier foi o equipo máis exitoso sen suspensión activa.

Para 1994, Brundle estivo entre os candidatos para o asento vacante de McLaren xunto a Mika Häkkinen. McLaren tiña a esperanza de volver a fichar Alain Prost, que se retirara a finais de 1993 tras gañar o seu cuarto título de campionato, pero decidiu non renunciar á súa retirada en marzo, e Brundle conseguiu o sitio, superando ao piloto de probas de McLaren Philippe Alliot. Foi confirmado menos de dúas semanas antes do Gran Premio do Brasil de 1994, que abriu a tempada.^[8]

Unirse ao equipo foi un caso de mal momento en moitos sentidos. McLaren estaba en desaceleración e ao longo de 1994 non puido gañar un Gran Premio por primeira vez desde 1980. Os motores Peugeot V10 do equipo non eran fiables, como era de esperar dun provedor de motores debutante. Na primeira carreira, Brundle escapou por pouco dunha lesión grave ou peor nun accidente espectacular no que participou Jos Verstappen, o seu casco recibiu un forte golpe cando o Benetton volteou sobre a súa cabeza. En Adelaida, o seu motor estoupou cando marchaba terceiro mentres que en Silverstone o seu motor parecía estourar xusto cando as luces de arranque se volvían verdes. En realidade o culpable foi un embrague que rachou derramando os seus lubricantes enriba do motor quente provocando un incendio espectacular. O motor, unha vez limpo, funcionou sen problema. Outro terceiro posto seguro perdeuse na última volta en Hungría. Non obstante, cando o coche era fiable, Brundle realizou unhas boas actuacións esa tempada, sobre todo en Mónaco onde quedou segundo detrás de Schumacher.

Tras ter mala sorte e con Mansell fichado por McLaren para 1995, Brundle volveu correr para a Ligier ese ano, aínda que non durante a tempada completa. Para aplacar a Mugen-Honda tivo que compartir o segundo asento con Aguri Suzuki, un movemento denunciado por moitos comentaristas e fans. Non obstante, impresionou cunha forte cuarta posición en Magny-Cours e o que sería o seu último podio de F1, en Spa de 1995, sendo o máis destacado. En 1996 asociouse con Rubens Barrichello en Jordan e gozou dunha boa tempada, a pesar dun comezo lento e dunha caída espectacular no GP inaugural de Melbourne, con puntos regulares, cuarto o seu mellor resultado. Rematou quinto no Gran Premio do Xapón de 1996, que foi o seu último Gran Premio de Fórmula Un.

Brundle conseguiu 9 podios, e anotou un total de 98 puntos de campionato, cun mellor final de campionato de 6º en 1992. Foi especialmente forte en circuítos urbanos e trazados de baixa velocidade e sinuosos: Mónaco, Adelaida e Hungaroring cada un doulle 4 puntos.^[5]

Vida persoal

Fillo dun concesionario de automóbiles, el e o seu irmán Robin fíxose cargo do concesionario familiar do seu pai. O negocio pechou en 2003 tras perder as franquías locais de Toyota e Peugeot.^[9] Robin tamén é un piloto de carreiras, que compite en históricos eventos de carreiras, e foi director xerente de Lola Cars.

Brundle está casado con Liz^[2] e teñen unha filla, Charlie, e un fillo, Alex.^[10] Alex seguiu ao seu pai na súa carreira como condutor; competiu na 2012 GP3 Series e no FIA World Endurance Championship. Brundle sempre viviu nun radio de 10 millas de King's Lynn,^[2] e actualmente vive en Gayton, Norfolk.

En 2017, Brundle revelou que mentres cubría o Gran Premio de Mónaco de 2016 para Sky Sports, sufriu un ataque cardíaco mentres corría para facer as entrevistas do podio.^[11]

Vida persoal

Fillo do propietario dun concesionario de automóbiles, el e o seu irmán Robin fíxose cargo do concesionario familiar do seu pai. O negocio pechou en 2003 tras perder as franquías locais de Toyota e Peugeot.^[12] Robin tamén é un piloto de carreiras, que compite en eventos históricos de carreiras, e foi director xerente de Lola Cars.

Brundle está casado con Liz^[2] e teñen unha filla, Charlie, e un fillo, Alex.^[13] Alex seguiu ao seu pai na súa carreira como piloto, competiu nas 2012 GP3 Series e no FIA World Endurance Championship. Brundle sempre viviu nun radio de 16 quilómetros de King's Lynn,^[2] e actualmente vive en Gayton, Norfolk.

En 2017, Brundle revelou que mentres cubría o Gran Premio de Mónaco de 2016 para Sky Sports, sufriu un ataque cardíaco mentres corría para facer as entrevistas do podio.^[14]

Rexistro de carreiras

Traxectoria profesional

Tempada	Series	Equipo	Carreiras	Vitorias	Poles	V/rápidas	Podios	Puntos	Posición
1977	British Saloon Car Championship	John Brundle Motors Ltd	8	1	0	1	5	?	4º
1978	British Saloon Car Championship	John Brundle Motors Ltd	11	0	0	0	8	?	3º
1979	British Saloon Car Championship	Team Toyota GB / Hughes of Beaconsfield	2	0	0	0	2	?	?
1980	British Saloon Car Championship	Team Toyota GB / Hughes of Beaconsfield	2	0	0	0	0	18	NC
1981	British Saloon Car Championship	TWR Team BP	11	2	1	0	3	30	4º
1982	FIA European Formula 3 Championship	David Price Racing	1	0	0	0	0	0	NC
1982	British Formula Three	David Price Racing	19	2	6	2	7	60	4º
1983	British Formula Three	Eddie Jordan Racing	20	7	3	5	19	123	2º
	FIA European Formula 3 Championship	Eddie Jordan Racing	2	2	2	0	2	18	7º
	European Touring Car Championship	Tom Walkinshaw Racing	2	2	1	0	2	0	NC
	British Saloon Car Championship	Unipart with Daily Express	1	0	0	0	0	2	8º
1984	Fórmula 1	Tyrrell Racing Organisation	7	0	0	0	0	0	NC
1984	European Touring Car Championship	Tom Walkinshaw Racing	1	1	1	1	1	0	NC
1985	Fórmula 1	Tyrrell Racing Organisation	15	0	0	0	0	0	NC
1985	World Sportscar Championship	TWR Jaguar	3	0	0	0	1	8	42º
1986	Fórmula 1	Data General Team Tyrrell	16	0	0	0	0	8	11º
1986	World Sportscar Championship	Silk Cut Jaguar	1	0	0	0	0	0	NC
1987	Fórmula 1	West Zakspeed Racing	16	0	0	0	0	2	18º
1987	World Sportscar Championship	Silk Cut Jaguar	3	1	0	0	1	20	25º
1988	IMSA GT Championship	Castrol/Jaguar Racing	12	2	2	1	7	127	5º
	World Sportscar Championship	Silk Cut Jaguar	11	5	0	0	9	240	1º
	24 Horas de Daytona	Castrol/Jaguar Racing	1	1	0	0	1	N/A	1º
	Formula One	Canon Williams Team	1	0	0	0	0	0	NC
1989	Fórmula 1	Motor Racing Developments	14	0	0	0	0	4	20º
1990	World Sportscar Championship	Silk Cut Jaguar	9	1	1	1	3	19	8º
	IMSA GT Championship	Castrol/Jaguar Racing	3	0	0	1	1	33	20º
	24 Horas de Le Mans	Silk Cut Jaguar	1	1	0	0	1	N/A	1º
1991	Fórmula 1	Motor Racing Developments Ltd	14	0	0	0	0	2	15º
	World Sportscar Championship	Silk Cut Jaguar	3	1	1	2	2	12	24º
	IMSA GT Championship	Bud Light Jaguar Cars	1	0	0	0	0	10	34º
1992	Fórmula 1	Camel Benetton Ford	16	0	0	0	5	38	6º
1993	Fórmula 1	Ligier Gitanes Blondes	16	0	0	0	1	13	7º
1994	Fórmula 1	Marlboro McLaren Peugeot	16	0	0	0	2	16	7º
1995	Fórmula 1	Ligier Gitanes Blondes	11	0	0	0	1	7	13º
1996	Fórmula 1	B&H Total Jordan Peugeot	16	0	0	0	0	8	11º
1997	24 Horas de Le Mans	Nissan Motorsport/TWR	1	0	0	0	0	N/A	Ret
1998	24 Horas de Le Mans	Toyota Motorsports	1	0	0	0	0	N/A	Ret
1999	24 Horas de Le Mans	Toyota Motorsports	1	0	0	0	0	N/A	Ret
1999	World Rally Championship	Toyota Castrol Team	1	0	0	0	0	0	NC
2001	24 Horas de Le Mans	Team Bentley	1	0	0	0	0	N/A	Ret
2010	Volkswagen Scirocco R-Cup		2	0	0	0	0	0	NC†
2012	FIA World Endurance Championship	Greaves Motorsport	2	0	0	0	0	0	NC
2012	24 Horas de Le Mans	Greaves Motorsport	1	0	0	0	0	N/A	15º
2016	Road to Le Mans	United Autosports	1	0	1	0	1	0	2º

^† Como Brundle era un piloto invitador, non podía puntuar.
Resultados completos no campionato British Saloon Car

(chave) (Carreiras en negra indican pole position, carreiras en itálica indican volta rápida.)

Ano	Equipo	Coche	Clase	1	2	3	4	5	6	7	8	9	10	11	12	Pos.	Pts	Clase
1977	John Brundle Motors Ltd	Toyota Celica GT	B	SIL	BRH	OUL Ret†	THR	SIL ?	THR Ret†	DON 4†	SIL 15	DON Ret†	BRH ?	THR	BRH 9	?	?	4º
1978	John Brundle Motors Ltd	Toyota Celica GT	B	SIL ?	OUL 2†	THR ?	BRH 4†	SIL 4†	DON 5†	MAL 4†	BRH ?	DON 5†	BRH ?	THR ?	OUL NTS†	7º	?	3ºd
1979	Team Toyota GB / Hughes of Beaconsfield	Toyota Celica GT	B	SIL	OUL	THR	SIL	DON	SIL	MAL	DON	BRH	THR	SNE 10	OUL 3†	?	?	?
1980	Team Toyota GB / Hughes of Beaconsfield	Toyota Celica GT	B	MAL	OUL	THR	SIL	SIL	BRH	MAL	BRH 13	THR ?	SIL			NC	18	NC
1981	TWR Team BP	Audi 80 GLE	B	MAL 2†	SIL 6	OUL 12†	THR ?	BRH Ret†	SIL Ret	SIL Ret	DON 4†	BRH DSC	THR 10	SIL Ret		15º	30	4th
1983	Unipart with Daily Express	MG Metro Turbo	B	SIL	OUL	THR	BRH	THR	SIL	DON	SIL	DON	BRH	SIL 19		31º	2	8º

† Eventos con 2 carreiras organizadas para as distintas clases.

Resultados completos na Fórmula 3 británica

(chave) (Carreiras en negra indican pole position) (carreiras en itálica indican volta rápida)

Ano	Equipo	Motor	1	2	3	4	5	6	7	8	9	10	11	12	13	14	15	16	17	18	19	20	Pos.	Pts
1982	David Price Racing	Volkswagen	SIL 2	THR 17	SIL 3	DON	THR 15	MAL 15	SNE 4	SIL 6	CAD 4	SIL 3	BRH 5	MAL 12	OUL 9	BRH 2	SIL 14	SNE 4	OUL 1	SIL 19	BRH 2	THR 1	4º	60
1983	Eddie Jordan Racing	Toyota	SIL 2	THR 2	SIL 2	DON 2	THR 2	SIL 3	THR 2	BRH 2	SIL 2	SIL¹ 1	CAD 1	SNE 1	SIL 2	DON 1	OUL Ret	SIL 2	OUL 1	THR 1	SIL 1	THR (3)	2º	123

^1 Brundle non era apto para puntuar xa que usaba pneumáticos de especificación europea. Polo tanto, Allen Berg conseguiu o máximo de puntos nesta rolda.^[15]

Resultados completos no European Touring Car Championship

(clave) (Carreiras en negra indican pole position) (carreiras en itálica indican volta rápida)

Ano	Equipo	Coche	1	2	3	4	5	6	7	8	9	10	11	12	Pos	Puntos
1984	Tom Walkinshaw Racing	Jaguar XJS	MNZ 13	VAL	DON	PER 1†	BRN	ZEL	SAL	NUR	SPA	SIL	ZOL	MUG 5†/Ret	NC	0

† Non elexible para puntuar.

Resultados completos na Fórmula Un

(Chave) As carreiras en letra grosa indican pole position; as carreiras en cursiva indican volta rápida.

Tempada	Equipo	Chasis	Motor	1	2	3	4	5	6	7	8	9	10	11	12	13	14	15	16	17	Pos.	Pts
1984	Tyrrell Racing Organisation	Tyrrell 012	Ford Cosworth DFY 3.0 V8	BRA DSC	RSA DSC	BEL DSC	SMR DSC	FRA DSC	MON NSC	CAN DSC	DET DSC	DAL NSC	GBR	ALE	AUT	NED	ITA	EUR	POR		NC^[16]	0
1985	Tyrrell Racing Organisation	Tyrrell 012	Ford Cosworth DFY 3.0 V8	BRA 8	POR Ret	SMR 9	MON 10	CAN 12	DET Ret			ALE 10	AUT NSC								NC	0
1985	Tyrrell Racing Organisation	Tyrrell 014	Renault EF4B 1.5 V6 t							FRA Ret	GBR 7			NED 7	ITA 8	BEL 13	EUR Ret	RSA 7	AUS NC		NC	0
1986	Data General Team Tyrrell	Tyrrell 014	Renault EF4B 1.5 V6 t	BRA 5	ESP Ret	SMR 8															11º	8
1986	Data General Team Tyrrell	Tyrrell 015	Renault EF4B 1.5 V6 t				MON Ret	BEL Ret	CAN 9	DET Ret	FRA 10	GBR 5	ALE Ret	HUN 6	AUT Ret	ITA 10	POR Ret	MEX 11	AUS 4		11º	8
1987	West Zakspeed Racing	Zakspeed 861	Zakspeed 1500/4 1.5 L4 t	BRA Ret				DET Ret													18º	2
1987	West Zakspeed Racing	Zakspeed 871	Zakspeed 1500/4 1.5 L4 t		SMR 5	BEL Ret	MON 7		FRA Ret	GBR NC	ALE NC	HUN Ret	AUT DSC	ITA Ret	POR Ret	ESP 11	MEX Ret	XPN Ret	AUS Ret		18º	2
1988	Canon Williams Team	Williams FW12	Judd CV 3.5 V8	BRA	SMR	MON	MEX	CAN	DET	FRA	GBR	ALE	HUN	BEL 7	ITA	POR	ESP	XPN	AUS		NC	0
1989	Motor Racing Developments	Brabham BT58	Judd EV 3.5 V8	BRA Ret	SMR Ret	MON 6	MEX 9	USA Ret	CAN NSCP	FRA NSCP	GBR Ret	ALE 8	HUN 12	BEL Ret	ITA 6	POR 8	ESP Ret	XPN 5	AUS Ret		20º	4
1991	Motor Racing Developments Ltd	Brabham BT59Y	Yamaha OX99 3.5 V12	USA 11	BRA 12																15º	2
1991	Motor Racing Developments Ltd	Brabham BT60Y	Yamaha OX99 3.5 V12			SMR 11	MON EX	CAN Ret	MEX Ret	FRA Ret	GBR Ret	ALE 11	HUN Ret	BEL 9	ITA 13	POR 12	ESP 10	XPN 5	AUS NSC		15º	2
1992	Camel Benetton Ford	Benetton B191B	Ford HBA5 3.5 V8	RSA Ret	MEX Ret	BRA Ret															6º	38
1992	Camel Benetton Ford	Benetton B192	Ford HBA7 3.5 V8				ESP Ret	SMR 4	MON 5	CAN Ret	FRA 3	GBR 3	ALE 4	HUN 5	BEL 4	ITA 2	POR 4	XPN 3	AUS 3		6º	38
1993	Ligier Gitanes Blondes	Ligier JS39	Renault RS5 3.5 V10	RSA Ret	BRA Ret	EUR Ret	SMR 3	ESP Ret	MON 6	CAN 5	FRA 5	GBR 14^†	ALE 8	HUN 5	BEL 7	ITA Ret	POR 6	XPN 9^†	AUS 6		7º	13
1994	Marlboro McLaren Peugeot	McLaren MP4/9	Peugeot A6 3.5 V10	BRA Ret	PAC Ret	SMR 8	MON 2	ESP 11^†	CAN Ret	FRA Ret	GBR Ret	ALE Ret	HUN 4^†	BEL Ret	ITA 5	POR 6	EUR Ret	XPN Ret	AUS 3		7º	16
1995	Ligier Gitanes Blondes	Ligier JS41	Mugen-Honda MF-301 3.0 V10	BRA	ARX	SMR	ESP 9	MON Ret	CAN 10^†	FRA 4	GBR Ret	ALE	HUN Ret	BEL 3	ITA Ret	POR 8	EUR 7	PAC	JPN	AUS Ret	13º	7
1996	B&H Total Jordan Peugeot	Jordan 196	Peugeot A12 EV5 3.0 V10	AUS Ret	BRA 12^†																11º	8
1996	Total Jordan Peugeot	Jordan 196	Peugeot A12 EV5 3.0 V10			ARx Ret	EUR 6	SMR Ret	MON Ret	ESP Ret	CAN 6	FRA 8	GBR 6	ALE 10	HUN Ret	BEL Ret	ITA 4	POR 9	XPN 5		11º	8

^† Non rematou, pero clasificouse xa que completara máis do 90 % da distancia da carreira.

Resultados completos no World Sportscar Championship

(clave) (Carreiras en negra indican pole position) (Carreiras en itálica indican volta rápida)

Ano	Equipo	Clase	Chasis	Motor	1	2	3	4	5	6	7	8	9	10	11	Pos.	Pts
1985	TWR Jaguar	C1	Jaguar XJR-6	Jaguar 6.2 V12	MUG	MNZ	SIL	LMS	HOC	MOS 3	SPA 5	BRH	FUJ	SHA		42º	8
1986	Silk Cut Jaguar	C1	Jaguar XJR-6	Jaguar 6.5 V12	MNZ	SIL	LMS	NOR	BRH	JER Ret	NÜR	SPA	FUJ			NC	0
1987	Silk Cut Jaguar	C1	Jaguar XJR-8	Jaguar 7.0 V12	JAR	JER	MNZ	MNZ Ret	LMS Ret	NOR	BRH	NÜR	SPA 1	FUJ		25º	20
1988	Silk Cut Jaguar	C1	Jaguar XJR-9	Jaguar 7.0 V12	JER Ret	JAR 1	MNZ 1	SIL 1	LMS Ret	BRN 2	BRH 1	NÜR 2	SPA 2	FUJ 1	SAN 3	1º	240
1990	Silk Cut Jaguar	C	Jaguar XJR-11	Jaguar JV6 3.5 V6 t	SUZ Ret	MNZ 3	SIL 1	SPA Ret	DIJ 5	NÜR 3	DON DSC	CGV 15	MEX Ret			6º	19
1991	Silk Cut Jaguar	C	Jaguar XJR-14	Jaguar HB 3.5 V8	SUZ Ret	MNZ 1	SIL 3	LMS	NÜR	MAG	MEX	AUT				17º	12
Fontes:^[17]

Resultados completos nas 24 Horas de Le Mans

Ano	Equipo	Co-Pilotos	Coche	Clase	Voltas	Pos.	Pos. Clase
1987	Silk Cut Jaguar Tom Walkinshaw Racing	John Nielsen	Jaguar XJR-8LM	C1	231	Ret	Ret
1988	Silk Cut Jaguar Tom Walkinshaw Racing	John Nielsen	Jaguar XJR-9LM	C1	306	Ret	Ret
1990*	Silk Cut Jaguar Tom Walkinshaw Racing	Alain Ferté David Leslie	Jaguar XJR-12	C1	220	Ret	Ret
1990*	Silk Cut Jaguar Tom Walkinshaw Racing	John Nielsen Price Cobb	Jaguar XJR-12	C1	359	1º	1º
1997	Nissan Motorsport TWR	Jörg Müller Wayne Taylor	Nissan R390 GT1	GT1	139	Ret	Ret
1998	Toyota Motorsports Toyota Team Europe	Emmanuel Collard Éric Hélary	Toyota GT-One	GT1	191	Ret	Ret
1999	Toyota Motorsports Toyota Team Europe	Emmanuel Collard Vincenzo Sospiri	Toyota GT-One	LMGTP	90	Ret	Ret
2001	Team Bentley	Stéphane Ortelli Guy Smith	Bentley EXP Speed 8	LMGTP	56	Ret	Ret
2012	Greaves Motorsport	Lucas Ordóñez Alex Brundle	Zytek Z11SN-Nissan	LMP2	340	15º	8º

Despois de problemas eléctricos co seu propio coche, Brundle substituíu a Eliseo Salazar no coche Jaguar #3 camiño da vitoria.

Resultados completos no WRC

ano	Equipo	Coche	1	2	3	4	5	6	7	8	9	10	11	12	13	14	Pos	Puntos
Modelo:WRC	Toyota Castrol Team	Toyota Corolla WRC	MON	SWE	KEN	POR	ESP	FRA	ARX	GRC	NZL	FIN	CHN	ITA	AUS	GBR Ret	NC	0

Notas

↑ "Sky Sports announcement". Arquivado dende o orixinal o 15 de febreiro de 2012.
↑ ^2,0 ^2,1 ^2,2 ^2,3 ^2,4 ^2,5 "BBC Norfolk interview (Audio Clip)".
↑ ^3,0 ^3,1 "Martin Brundle BRDC Biography". Arquivado dende o orixinal o 31 de maio de 2009.
↑ ^4,0 ^4,1 "Martin Brundle Biography".
↑ ^5,0 ^5,1 ^5,2 ^5,3 "Drivers Martin Brundle".
↑ Sport.co.uk meets...Martin Brundle
↑ ^7,0 ^7,1 ITV F1. "Martin Brundle". Arquivado dende o orixinal o 1 de decembro de 2008.
↑ "Motorsport information for March 1994". Teamdan.com. Arquivado dende o orixinal o 21 de decembro de 2007. Consultado o 2012-01-03.
↑ "Pecha a sala de exposicións de pilotos de carreiras". BBC News. 2 de xullo de 2003. Consultado o 2010-12-13.
↑ "Valores relativos: Martin Brundle e o seu fillo Alex". The Times (Londres). 10 de xuño de 2007. Consultado o 12 de maio de 2010. ^{[Ligazón morta]}
↑ "Martin Brundle revela que sufriu un ataque cardíaco no Gran Premio de Mónaco". AOL (UK) Limited. 13 de xaneiro de 2017. Arquivado dende o orixinal o 16 de xaneiro de 2017. Consultado o 11 de novembro de 2020.
↑ "Racing driver's showroom closes". BBC News. 2 de xullo de 2003. Consultado o 2010-12-13.
↑ "Relative Values: Martin Brundle and his son Alex". The Times (Londres). 10 de xuño de 2007. Consultado o 12 de maio de 2010. ^{[Ligazón morta]}
↑ "Martin Brundle reveals he had heart attack at Monaco Grand Prix". AOL (UK) Limited. 13 de xaneiro de 2017. Arquivado dende o orixinal o 16 de xaneiro de 2017. Consultado o 11 de novembro de 2020.
↑ "British Formula 3 Championship (1951-2014)". motorsportwinners.com. Consultado o 12 de marzo de 2015.
↑ Tyrrell foi descualificado de todo o campionato mundial de 1984 debido a unha infracción técnica.
↑ "Martin Brundle | Racing career profile". www.driverdb.com. Consultado o 22 de febreiro de 2023.

Véxase tamén

Ligazóns externas

Páxina oficial
Quotes as an ITV commentator Arquivado 21 de agosto de 2020 en Wayback Machine.
Fan site (archived)

[Sky-1] "Sky Sports announcement". Arquivado dende o orixinal o 15 de febreiro de 2012.

[BBC_Norfolk-2] 2,0 ^2,1 ^2,2 ^2,3 ^2,4 ^2,5 "BBC Norfolk interview (Audio Clip)".

[BRDC-3] 3,0 ^3,1 "Martin Brundle BRDC Biography". Arquivado dende o orixinal o 31 de maio de 2009.

[Official-4] 4,0 ^4,1 "Martin Brundle Biography".

[GP-5] 5,0 ^5,1 ^5,2 ^5,3 "Drivers Martin Brundle".

[6] Sport.co.uk meets...Martin Brundle

[ITV-7] 7,0 ^7,1 ITV F1. "Martin Brundle". Arquivado dende o orixinal o 1 de decembro de 2008.

[8] "Motorsport information for March 1994". Teamdan.com. Arquivado dende o orixinal o 21 de decembro de 2007. Consultado o 2012-01-03.

[9] "Pecha a sala de exposicións de pilotos de carreiras". BBC News. 2 de xullo de 2003. Consultado o 2010-12-13.

[10] "Valores relativos: Martin Brundle e o seu fillo Alex". The Times (Londres). 10 de xuño de 2007. Consultado o 12 de maio de 2010. ^{[Ligazón morta]}

[11] "Martin Brundle revela que sufriu un ataque cardíaco no Gran Premio de Mónaco". AOL (UK) Limited. 13 de xaneiro de 2017. Arquivado dende o orixinal o 16 de xaneiro de 2017. Consultado o 11 de novembro de 2020.

[12] "Racing driver's showroom closes". BBC News. 2 de xullo de 2003. Consultado o 2010-12-13.

[13] "Relative Values: Martin Brundle and his son Alex". The Times (Londres). 10 de xuño de 2007. Consultado o 12 de maio de 2010. ^{[Ligazón morta]}

[14] "Martin Brundle reveals he had heart attack at Monaco Grand Prix". AOL (UK) Limited. 13 de xaneiro de 2017. Arquivado dende o orixinal o 16 de xaneiro de 2017. Consultado o 11 de novembro de 2020.

[15] "British Formula 3 Championship (1951-2014)". motorsportwinners.com. Consultado o 12 de marzo de 2015.

[16] Tyrrell foi descualificado de todo o campionato mundial de 1984 debido a unha infracción técnica.

[17] "Martin Brundle | Racing career profile". www.driverdb.com. Consultado o 22 de febreiro de 2023.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

1

[15]

[16]

[17]