Ron Mueck

Ron Mueck
Biografía
Nacemento	9 de maio de 1958 (66 anos); Melbourne, Australia
Actividade
Campo de traballo	Q6505852 , artes visuais, escultura e Actuación
Lugar de traballo	Londres ; Inglaterra
Ocupación	actor de cinema, artista visual, escultor, actor
Xénero artístico	Arte figurativa
Movemento	Young British Artists (en)
Representante	Hauser & Wirth (pt)
Deporte	fútbol

A versión para imprimir xa non se actualiza e pode conter erros de renderizado. Actualice os marcadores do seu navegador e empregue mellor a función de impresión propia do navegador.

Ron Mueck, nado en Melbourne o 9 de maio de 1958, é un escultor australiano famoso pola súa técnica hiperrealista que combina coa amplificación ou diminución das pezas respecto do modelo natural que representan. Dende 1983 vive en Londres, Inglaterra.

Traxectoria

Naceu en Melbourne en 1958, fillo de fabricantes de xoguetes. Seu pai adicábase á escultura en madeira mentres que súa nai creou unha empresa artesanal de fabricación de bonecas.

Sendo aínda moi novo entrou no mundo do espectáculo e dos efectos teatrais antes de se incorporar en 1979 á emisión infantil de Shirl's Neibourghood, programa no que traballou como monicrequeiro durante case cinco anos.

A carreira inicial de Mueck's como modelista e monicrequeiro de programas de televisión ampliouse coa súa participación en filmes coma Dentro do labirinto no que tamén proporcionou a voz de Ludo.

En 1983 Mueck deixou Australia e instalouse en Londres, onde foi contratado como monicrequeiro de Sesame Street e Muppet Show. Con Jim Henson colaborou tamén en dúas longametraxes Dreamchild e Dentro do labirinto, nas que Henson foi o realizador e o encargado dos efectos especiais. Tras establecer a súa propia compañía en Londres realizando props foto-realistas e animatrónica para a industria da publiciade, comezou a obsesionarse con producir esculturas cada vez máis realistas e perfeccionadas e non unicamente monicreques deseñados para ser fotografados dende un só ángulo e agochar a estrutura construtiva.

En 1996 Mueck comezou a súa transición cara ás artes ó colaborar coa pintora portuguesa Paula Rego, nai da súa muller, na produción de pequenas figuras, entre elas unha de Pinocchio para unha mostra que estaba a preparar na Hayward Gallery. Foi ela quen o presentou ó coleccionista Charles Saatchi, que se entusiasmou co Pinocchio e lle encargou varios traballos, dándoo a coñecer internacionalmente.

A peza que lle deu sona e reputación artística foi Dead Dad ("Papá Finado"), que Saatchi incluíu na escandalosa exposición de 1997 Sensation. Young British Artists from the Saatchi Collection da Royal Academy. Dead Dad consiste nunha escultura de silicona do corpo morto do pai de Mueck reducida a uns dous terzos do tamaño real. É a única obra na que Mueck se serviu do seu propio cabelo para conseguir o produto final.

A partir de aquí coñeceu un éxito crecente. Na Bienal de Venecia no 2001 presentou o seu Boy ("Rapaz") de cinco metros de alto realizado en 1999 e amosado anteriormente na Millennium Dome. Foi igualmente seleccionado para a exposición Melancolía do Gran Palacio en decembro do 2005.

No 2002, a súa escultura Pregnant Woman ("Muller preñada") foi mercada pola National Gallery de Australia por 800 000 dólares australianos.

Estilo

As súas esculturas reproducen fielmente o corpo humano ata os máis mínimos detalles anatómicos pero xoga coa escala producindo imaxes visuais chocantes. A perfección formal hiperrealista conséguea grazas á unha depurada técnica na utilización de silicona, fibra de vidro, resinas e pinturas ó óleo. A súa precisión fisionómica transparenta un gusto case mórbido a través da decadencia de corpos obesos ou envellecidos acentuado polas dimensións anormais das pezas.

Son as pezas escultóricas xigantes ou estrañamente diminutas de Mueck as que fixeron sacudir nos últimos tempos a escultura contemporánea ó seren capaces de establecer tensión entre o mundo real e o simulacro constituído polo universo ficticio que tamén forma parte del. Retomando as técnicas realistas do século XIX recrea, coma aqueles, personaxes case vivos, pero sempre sorprendéndoos no momento decisivo e ambiguo do cambio que parece estar a punto de operarse.

Somerxidos en pensamentos indicibles, xeralmente tristes ou preocupados ou enlouquecidos, metidos nunha cotiandade da que só parece extraelos o seu corpo espido, os personaxes de Mueck parecen simplemente vivos ata no máis pequeno detalle que se nos poida ocorrer. Non é só a meticulosidade anatómica a que nos fascina senón o sentimento que son capaces de transmitir. A cor da pel, as engurras do corpo, o pelo que medra neles, todo nos induce a enxergalos como seres vivos dispostos en calquera intre a dirixirnos a palabra se ousamos observalos demasiado na súa nuez, tan expresiva física como psicoloxicamente.

Séntese, en suma, que non se trata dunha simple vontade de realismo banal. Ademais da perfección figurativa, froito do detallismo técnico do autor, preséntese en cada unha das personalidades complexas representadas a carga psicolóxica que arrastran consigo e que, intuitivamente, nos induce ós espectadores a completar por medio da nosa ficción persoal.

O estilo mueckiano aproxímase ao do artista Stanley Spencer dos anos trinta ou á súa contemporánea Jenny Saville.

Obras

Dead Dad ("Papai finado") 1996, silicona, pintura acrílica e pelo humano. Escultura de pouco máis dun metro (a 2/3 tamaño natural), representa o pai de Mueck deitado de costas e espido. Saatchi Collection.
Boy ("Rapaz"), 1999, fibra de vidro, resina, silicona. Escultura de 5 metros de alta, representa un rapaz de crequenas. Mostrado primeiramente na exposición Millennium Dome. É propiedade do Museo da Arte da cidade dinamarquesa de Aarhus, que a usa como peza de marca.
Pregnant Woman ("Muller Preñada") 2002, fibra de vidro, resina, silicona. Escultura de 2.5 metros de alta dunha muller en cinta cruzando as mans sobre a cabeza.
Wild Man ("Home salvaxe") 2005. Unha escultura xigante dun home barbudo e espido de ollada inqueda sentado nunha cadeira.
In bed ("Na cama"). Unha muller de 6 metros de longo que está incorporada de medio corpo na cama e que non parece poder erguerse.
Spousing Couple ("Parella esposada"): Un home e unha muller duns 40 centímetros estirados un ó lado do outro en roupa interior coma se estivesen deitados nunha cama.
Mask III ("Máscara III"), unha enorme faciana dunha muller adulta negra.
Two Women ("Dúas mulleres" 2005. Dúas velliñas diminutas, vestidas que parecen estar falando na rúa.

Exposicións

Do 19 de novembro de 2005 ó 19 de febreiro de 2006, a Fundación Cartier Boulevard Raspail (París XIV) expón 5 obras encargadas especialmente pola fundación con ocasión da primeira exposición en Francia do autor.

Unha exposición importante da súa obra foi mostrada en Edimburgo, Escocia, como parte do Festival de Edimburgo no edificio da Royal Scottish Academy ata o 1 de outubro de 2006 [1].

Unha exposición individual de nove obras está sendo presentada no Brooklyn Museum de Nova York dende o 3 de novembro do 2006 ó 4 de febreiro do 2007 [2].