چکامه‌های شاه
 صفحه‌ای از نخستین چاپ کتاب | |
| نویسنده(ها) | آلفرد تنیسون |
|---|---|
| کشور | بریتانیا |
| زبان | انگلیسی |
| گونه(های) ادبی | حماسه، شعر بی‌قافیه، ماهیت بریتن |
تاریخ نشر | ۱۸۵۹ |
| ۸۲۱٫۸۱ | |
| کتابخانه کنگره | PR5558 |
| متن | چکامه‌های شاه در ویکی‌نبشته |
چکامه‌های شاه (انگلیسی: Idylls of the King) که در برخی منابع تحت عنوان چکامه‌های پادشاهی هم از آن یاد شده‌است، میان سال‌های ۱۸۵۹ و ۱۸۸۵ منتشر شد. این اثر عبارت است از مجموعه‌ای دوازده‌گانه از شعر روایت‌گونه که سرودهٔ آلفرد تنیسون، ملک‌الشعرا بریتانیا در عصر ویکتوریا است که افسانهٔ شاه آرتور، شوالیه‌های همراه او به همراه عشق آرتور به گوئینویر را شرح می‌دهد. مجموع این اثر، تلاش‌ها و شکست آرتور برای ارتقای نوع بشر و ایجاد یک پادشاهی کامل را بیان می‌کند که شامل به قدرت رسیدن وی تا زمان مرگش به دست موردرد خائن می‌باشد.
تنیسون در اندیشهٔ گنجاندن گذشته و حال در این چکامه‌ها بود. آرتور، در این منظومه به عنوان تجسم آرمان‌های ویکتوریایی دیده می‌شود و غالب منتقدان ادبی به این اثر تنیسون به عنوان یک اثر خاص ویکتوریایی اشاره می‌کنند.[۱] در عصر ویکتوریا، اشتیاق دوباره به فکر و عقیدهٔ عشق شهسوارانه یا یافتن رضایت معنوی در خالص‌ترین شکل عشق رمانتیک (افسانه‌ای و شاعرانه) دوباره رونق گرفته بود. این تفکر به‌طور خاص در رابطهٔ میان آرتور و گوئینویر در شعر تجسیم یافته‌است به ویژه آنجا که گوئینویر - آن‌طور که آرتور انتظار دارد - ناپالوده و بی‌غش عمل نمی‌کند. موقعیت تنیسون به عنوان ملک‌الشعرای بریتانیا در آن زمان و محبوبیت چکامه‌های پادشاهی، به ترویج بیشتر این دیدگاه در مورد زنان عصر ویکتوریا کمک کرد.[۲]
منابع
[ویرایش]- ↑ Tucker, Herbert F. (1991). ""The Epic Plight of Troth in Idylls of the King."". ELH. 58 (3): 701–720. doi:10.2307/2873461. JSTOR 2873461.
- ↑ Ahern, Stephen (2004). ""Listening to Guinevere: Female Agency and the Politics of Chivalry in Tennyson's Idylls."". Studies in Philology. 101 (1): 88–112. doi:10.1353/sip.2004.0002. JSTOR 4174780. S2CID 162732211.
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Idylls of the King». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۱۹ مارس ۲۰۲۳.
پیوند به بیرون
[ویرایش]
.svg){kind=small}
