پرش به محتوا

نسبی‌گرایی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

نسبی‌گرایی نام آموزه‌ای واحد نیست؛ بلکه مجموعه‌ای از دیدگاه‌هایی را شامل می‌شود که رأی اصلی در آن‌ها این است که بعد محوری تفکر، تجربه، ارزیابی و حتی واقعیت وابسته به چیزی دیگر است.[۱]

نسبی چیزی است که تعلق به غیر دارد و خود از روابط تشکیل می‌شود.[۲]

پانویس

[ویرایش]
  1. Stanford Encyclopedia of Philosophy - Relativism
  2. جمیل صلیبا؛ منوچهر صانعی دره بیدی، فرهنگ فلسفی، انتشارات حکمت - تهران، چاپ: اول، ۱۳۶۶ ص ۶۳۱