نبرد اسخیفنینگن
نبرد شونینگن | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
بخشی از جنگ نخست انگلستان-هلند | |||||||
نبرد اسخیفنینگن، ۱۰ اوت ۱۶۵۳ by جان آبراهامسز بیرستراتن, نبرد نهایی جنگ نخست انگلستان-هلند را به تصویر کشیده است. (موزه ملی دریانوردی لندن، لندن) | |||||||
| |||||||
طرفهای درگیر | |||||||
جمهوری انگلستان | جمهوری هلند | ||||||
فرماندهان و رهبران | |||||||
جورج مونک | مارتین ترامپ † | ||||||
قوا | |||||||
۱۲۰ کشتی |
۱۰۰ کشتی تحت رهبری ترامپ ۲۷ کشتی تحت رهبری د وید | ||||||
تلفات و خسارات | |||||||
غرق ۲ کشتی، [۱] ۲۵۰ کشته و ۷۰۰ مجروح |
۱۲–۱۴ (ادعای هلند) - ۳۰ (ادعای انگستان)[۱] کشتی تصرف یا غرق شده، ۲۰۰۰ اسیر یا کشته |
نبرد اسخیفنینگن (معروف به نبرد تکسل یا نبرد تِر هایده) جنگ دریایی نهایی در جنگ نخست انگلستان-هلند بود. این نبرد در ۳۱ ژوئیه ۱۶۵۳ (۱۰ اوت گاهشماری میلادی) بین ناوگان جمهوری انگلستان و جمهوری هلند رخ داد و پیروز مشخصی نداشت.
نام نبرد تکسل ممکن است سؤالبرانگیز باشد. دو نبرد دریایی دیگر (۱۶۷۳ و ۱۶۹۴) نیز به این نام وجود دارد که در نزدیکی جزیرهٔ تکسل روی دادهاست. اما، تِر هیجد تقریباً در ۱۴۰ کیلومتری جنوب تکسل قرار دارد و به نظر میرسد اشاره به نام تکسل احتمالاً صحیح نباشد.
پیشینه
[ویرایش]پس از پیروزی ناوگان ۱۲۰ کشتی انگلستان در نبرد گابارد در ژوئن ۱۶۵۳ تحت رهبری دریاسالار جورج مونک، ساحل هلند مسدود و بسیاری از شریانهای تجاری آن گرفته شد. این امر فوراً به زوال اقتصادی هلند انجامید؛ بیکاری سرسامآور بود و حتی قحطی شیوع یافته بود. در ۲۴ ژوئن (۳ اوت گاهشماری میلادی) ناویان- دریاسالار هلندی، مارتین ترامپ حملهٔ دریایی را در بردرود با ناوگانی از ۱۰۰ کشتی با هدف شکستن محاصره در جزیرهٔ تسل آغاز کرد؛ جایی که نایب- دریاسالار دیت د وید با ۲۷ کشتی در دام انگلستان افتاده بودند. در ۸ اوت، انگلستان متوجه ترامپ شد و او را به سوی جنوب تعقیب نمود و پیش از غروب آفتاب، دو کشتی هلندی غرق شد، اما این امکان برای دِ وید فراهم شد که از دام انگلستان بگریزد و در روز پیش از اسخیفنینگن به ترامپ در مقری نزدیک به دهکدهٔ کوچک تر هیجد بپیوندد. سپس ترامپ حملهٔ خود به سوی ناوگان انگلستان در شمال آغاز نمود.
نبرد
[ویرایش]وزش شدید باد در ۳۰ ژوئیه و سراسر شب باعث شد هر دو ناوگان متوقف شوند. اما حدود ساعت ۷ صبح ۳۱ ژوئیه، آب و هوا به نفع هلندیها تغییر کرد و حمله با رهبری بردرود آغاز شد. نبرد سهمگینی درگرفت و هر دو ناوگان چهار مرتبه به سوی یکدیگر تاختند.[۲] ترامپ در ابتدای جنگ با یک تیراندازی ماهرانه از کشتی ویلیام پن کشته شد.[۱] اما مرگ او از به منظور حفظ روحیهٔ نظامی هلند، مخفی نگه داشته شد؛ تا پاسی از ظهر، دوازده کشتی غرق یا مورد تصرف قرار گرفت و بسیاری دیگر نیز به شدت آسیب دیدند. اما در نهایت محاصره شکسته شد و گروه عظیمی از کشتیهای تجاری به سوی شمال روانه شدند. دِ دید در تلاش بود تا جنگ را متوقف کند و به این منظور پوشش لازم به منظور عقب-نشینی به سوی جزیرهٔ تکسل را فراهم نمود. در طرف دیگر، ناوگان انگلستان نیز به شدت آسیب دیده بود و مجروحان بسیاری به درمان نیاز داشتند و مجبور به بازگشت به سوی بندرگاه برای تجدید قوا شدند و در نتیجه دیگر قادر به حفظ محاصره نبودند.
نتیجهٔ نبرد
[ویرایش]هم انگلستان به سبب برتری فنی خود در نبرد و هم هلند به سبب دستیابی به هدف راهبردی ش و شکستن محاصره اعلام پیروزی کردند. اما مرگ ترامپ، خسارت بزرگی برای هلند بود – برخی اکنون اعتقاد به پیروزی هلند بر انگلستان با وجود او دارند؛ حزب اورنجیست نفوذ سیاسی خود را از دست داد و نخستوزیر یوهان د ویت به الیور کرامول اطمینان داد، که ویلیام که بعدها ویلیام سوم (انگلستان) شد، هرگز بر جای پدر ش شاهزاده آرنج نشود. و به این ترتیب هلند به بازگرداندی پادشاهی انگلیسی روی آورد. مذاکرات صلح بیدرنگ آغاز شد و به پیمان وستمینستر انجامید.
با خسارت وارده به ناوگان هلند، نخستین جنگ انگلستان-هلند پایان یافت و هلند تسلیم بسیاری از خواستههای انگلستان شد.[۳]
منابع
[ویرایش]- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ ۱٫۲ Plant 2010.
- ↑ Lawrence 2003, pp. 92–94.
- ↑ Rickard 2009.
- مشارکتکنندگان ویکیپدیا. «Battle of Scheveningen». در دانشنامهٔ ویکیپدیای انگلیسی، بازبینیشده در ۱۸ ژوئیه ۲۰۱۶.