سرو هرزویل
| سرو هرزویل | |
|---|---|
 سرو هرزویل، دهه ۱۲۵۰ خورشیدی، در سفرنامه ناصرالدین شاه به فرنگ. | |
| گونه | سرو (ناز) |
| موقعیت | هرزویل، شمال شرقی منجیل |
| مختصات | ۳۶°۴۴′۴۶″شمالی ۴۹°۲۶′۳۷″شرقی / ۳۶٫۷۴۶۰۳°شمالی ۴۹٫۴۴۳۵۸°شرقی |
سرو هرزویل درختی کهن از نوع سرو ناز (نام علمی Cupressus sempervirens) در شهرک هرزویل و از ۱۳۶۶ یکی از آثار طبیعی ملی ایران و تحت حفاظت سازمان حفاظت محیط زیست است.
این سرو تنومند، با عمری بیش از هزار سال را ساکنان هرزویل «نظرکرده» می‌دانند. پس از زمین‌لرزه رودبار و منجیل در سال ۱۳۶۹ دهکده هرزویل به کنار سرو تاریخی نقل مکان کرده است.
یادکردها
[ویرایش]ناصرالدین‌شاه در سفرنامه‌اش به اروپا برای بار دوم از هرزویل یاد کرده است: «در سایه این درخت غول پیکر عصرانه خوردیم و موزیکانت‌ها که در لای شاخ و برگ درخت مخفی شده بودند نغمات دلپذیر نواختند و ما تعجب کردیم».[۱] در سفرنامه ناصرخسرو نیز از روستای هرزویل یاد شده است.
نگارخانه
[ویرایش]-
سرو هرزویل، ۱۳۰۰ خورشیدی، در سفرنامه «موسیو ب. نیکیتین»، کنسول روسیه در تهران -
سرو هرزویل، ۱۳۸۸
جستارهای وابسته
[ویرایش]منابع
[ویرایش]- سایت جامع هرزویل
- ایرانی که من شناختم نوشته «ب. نیکیتین» کنسول روس در تهران (در حدود ۱۳۰۰ خورشیدی) ص ۱۵۸ تا ۱۵۹. ناشر: کانون معرفت، تهران ۱۳۲۵
- «سرو هرزویل» میراثی که زیر بار فقر فرهنگی سر خم کرده است
- سرو «هرزویل» یادگار عصر ناصرخسرو در گیلان
.svg){kind=small} | این یک مقالهٔ خرد ایران است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |
- ↑ قاجار، ناصرالدین شاه (۱۳۶۲). سفرنامه ناصرالدین شاه به فرنگ. انتشارات مشغل. ص. ۸.