پرش به محتوا

زیج ایلخانی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

زیج ایلخانی یکی از آثار خواجه نصیرالدین طوسی در حوزهٔ ستاره‌شناسی است. خواجه نصیرالدین طوسی «زیج ایلخانی» را از روی رصدهای انجام‌شده در رصدخانه مراغه تدوین کرده‌ است. این کتاب در سال ۶۷۰ هجری قمری نوشته شده است.[۱] زیج ایلخانی سده‌ها از اعتبار خاصی در بسیاری از سرزمین‌های آن زمان -از جمله در چین- برخوردار بوده‌ است و در سال ۱۳۵۶ میلادی (۳۰۰ سال پس از مرگ طوسی) ترجمه و در اروپا منتشر شد. قدیمی‌ترین نسخهٔ این زیج در کتابخانهٔ ملی پاریس نگهداری می‌شود.[۲][۳]

منابع

[ویرایش]
  1. Rufus, W. Carl (May 1939), "The Influence of Islamic Astronomy in Europe and the Far East", Popular Astronomy, 47 (5): 233–238 [236], Bibcode:1939PA.....47..233R [۱]
  2. بادکوبه‌ای هزاوه‌ای، مصطفی. خواجه نصرالدین طوسی. شرکت توسعه کتابخانه‌های ایران، زمستان ۱۳۸۹
  3. Joseph Leichter (June 27, 2009). "The Zij as-Sanjari of Gregory Chioniades". Internet Archive. Retrieved 2009-10-02.