پرش به محتوا

رهنامه

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
یک نوع رَهنامه‌ها

رَهنامه‌ها در قدیم نقشه‌ها و نوشته‌هایی بودند که در آن‌ها کلیه اطلاعات مربوط به دریانوردی ثبت و مستند شده بود و ناخداها به کمک آن راه سپرده و به مکان لنگرگاه‌ها و غیره پی می‌بردند.[۱]

در خلیج فارس

[ویرایش]

ایرانیان از روزگار باستان، مبتکر و صاحب رهنامه‌هایی بوده‌اند و به کمک آن‌ها دریانوردی و دریاپویی می‌کرده‌اند. رهنامه‌های ایرانیان، اطلاعات و آگاهی‌هایی در مورد بنادر و جزایر، گاه‌نگاری و جهت‌یابی، جریان‌های دریایی، جریان‌های هوایی، ابزارهای دریانوردی و … را دربرداشته‌اند.[۲] پس از اسلام، بسیاری از رهنامه‌های دوران ساسانی به عربی ترجمه شد و دریانوردان دوران اسلامی، بهره فراوانی از آنان برگرفتند.

نمونه از اشعار نظامی:

ز خاقان بپرسید کاین شهر کیست
به رهنامه در، نام این شهر چیست.

در متون قدیمی این واژه به صوت راهنامه، راهنامج، و رهنامج نیز ثبت شده که دو صورت اخیر شکل عربی‌شدهٔ رهنامَگ پارسی میانه است.[۱]

در اروپا

[ویرایش]

در محدوده دریانوردی فنیقیان، یونانیان و رومیان رهنامه‌ها را پریپلوس (Periplus) می‌نامیدند که واژه‌ای یونانی (περίπλους) است و معنی لغوی آن «گشت‌وگذار دریایی» است.[۳] از نمونه‌های آن می‌توان به رهنامه دریای اریتره اشاره کرد که در سده یکم میلادی نوشته شده‌است.

منابع

[ویرایش]
  1. ۱٫۰ ۱٫۱ لغتنامهٔ دهخدا: رهنامه.
  2. Civilizations[پیوند مرده]: Culture, Ambition, and the Transformation of Nature - culture, ambition, and the transformation of nature. By Felipe Fernandez-Armesto. Free Press (2001)
  3. Kish, George (1978). A Source Book in Geography. Cambridge: Harvard University Press. p. 21. ISBN 0-674-82270-6, ISBN 978-0-674-82270-2.