دمای بدن انسان

دمای بدن انسان به عواملی چون محل اندازه‌گیری آن در بدن انسان، زمان روز و سطح فعالیت بدنی فرد مورد نظر بستگی دارد. به‌رغم تصور عموم، هیچ عدد ثابتی وجود ندارد که تحت هر شرایطی و بدون در نظر گرفتن محل اندازه‌گیری دمای بدن، نشان‌دهندهٔ دمای بدن نرمال یا یک فرد سالم باشد.^[۸]

عوامل مؤثر بر دمای بدن

بدن انسان به‌وسیلهٔ غذایی که مصرف می‌کند و به نسبت فعالیتی که دارد، به میزان مختلفی انرژی تولید می‌کند. وقتی بدن در حال فعالیت است، فقط مقدار کمی از این انرژی صرف کارهای مکانیکی شده، بقیه به گرما تبدیل می‌شود. در حالت طبیعی دمای درونی بدن ۳۶٫۵ تا ۳۷ درجه و دمای پوست، ۳۷ درجهٔ سانتی‌گراد است. دمای بالای ۳۸ درجهٔ بدن، تب است و بالای ۴۰ خطر تشنج دارد. دمای بدن توسط دماسنج طبی از راه زیر زبان، زیر بغل یا مقعد محاسبه می‌شود. دماسنج زیر زبان ۲ تا ۳ دقیقه، زیر بغل ۳ تا ۵ دقیقه و مقعد از ۱ تا ۲ دقیقه می‌ماند. اگر بدن در محیطی گرم‌تر از پوست قرار گیرد، شروع به جذب گرما می‌کند و بر عکس اگر در محیطی سردتر از پوست قرار گیرد گرمای خود را به تدریج از دست می‌دهد. بدین ترتیب در هر محیطی بین بدن و هوای اطراف تبادل حرارتی صورت می‌گیرد.^[۹]

روش‌های اندازه‌گیری

گرفتن دمای بدن یک فرد، بخش اصلی معاینه بالینی است. انواع مختلف دماسنج‌های پزشکی و همچنین محل‌ها برای اندازه‌گیری استفاده می‌شود از جمله:

در روده (دمای رکتال)
در دهان (دمای دهان)
در زیر بازو (دمای زیر بغل)
در گوش (دمای تمپان)
بر روی پوست پیشانی بر روی شریان تمپورال

سن	بهترین روش
۰ تا ۳ ماه	مقعدی
۳ ماه تا ۳ سال	مقعدی، گوشی یا زیربغل
۴ تا ۵ سال	زیرزبانی، مقعدی، گوشی یا زیربغل
۵ سال به بالا	زیرزبانی، گوشی یا زیربغل

دمای بدن طبیعی

دمای بدن انسان با توجه به جنسیت و نحوهٔ اندازه‌گیری ممکن است اندکی متفاوت باشد. مقادیر معمول در جدول زیر آورده شده‌اند:

دمای بدن بر اساس جنسیت^[۱۰]
روش	زنان	مردان
زیرزبانی	۳۳٫۳–۳۸٫۱ درجه سلسیوس (۹۱٫۹–۱۰۰٫۶ درجه فارنهایت)	۳۵٫۷–۳۷٫۷ درجه سلسیوس (۹۶٫۳–۹۹٫۹ درجه فارنهایت)
رکتال (روده)	۳۶٫۸–۳۷٫۱ درجه سلسیوس (۹۸٫۲–۹۸٫۸ درجه فارنهایت)	۳۶٫۷–۳۷٫۵ درجه سلسیوس (۹۸٫۱–۹۹٫۵ درجه فارنهایت)
گوش	۳۵٫۷–۳۷٫۵ درجه سلسیوس (۹۶٫۳–۹۹٫۵ درجه فارنهایت)	۳۵٫۵–۳۷٫۵ درجه سلسیوس (۹۵٫۹–۹۹٫۵ درجه فارنهایت)

دمای طبیعی بدن^[۱۱] بر اساس سن (درجهٔ سلسیوس)
محل اندازه‌گیری دما	۰–۲ سال	۳–۱۰ سال	۱۱–۶۵ سال	بالای ۶۵ سال
دهان	۳۵٫۳–۳۷٫۵	۳۵٫۵–۳۷٫۵	۳۶٫۴–۳۷٫۶	۳۵٫۸–۳۶٫۹
مقعد	۳۶٫۶–۳۸	۳۸–۳۶٫۶	۳۸٫۱–۳۷	۳۷٫۳–۳۶٫۲
گوش	۳۸–۳۶٫۴	۳۷٫۸–۳۶٫۱	۳۷٫۶–۳۵٫۹	۳۷٫۵–۳۵٫۸
زیربغل	۳۷٫۳–۳۴٫۷	۳۶٫۷–۳۵٫۹	۳۶٫۹–۳۵٫۲	۳۶٫۳–۳۵٫۶

دامنهٔ دمایی بیان شده در جدول فوق تحت تأثیر عوامل مختلفی است که از آن جمله می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

سن و جنسیت فرد
زمان اندازه‌گیری دمای بدن، صبح زود پایین‌ترین دما و هنگام عصر بالاترین دمای بدن
میزان فعالیت‌های روزانه
خوراکی‌ها و آشامیدنی‌های دریافتی
چرخهٔ قاعدگی در زنان
روش سنجش دمای بدن و محل قراردادن دماسنج

منابع

↑ Marx, John (2006). Rosen's emergency medicine: concepts and clinical practice. Mosby/Elsevier. p. 2239. ISBN 978-0-323-02845-5.
↑ Hutchison, James S.; et al. (June 2008). "Hypothermia therapy after traumatic brain injury in children". New England Journal of Medicine. 358 (23): 2447–2456. doi:10.1056/NEJMoa0706930. PMID 18525042.
↑ Pryor, Jennifer A.; Prasad, Ammani S. (2008). Physiotherapy for Respiratory and Cardiac Problems: Adults and Paediatrics (به انگلیسی). Elsevier Health Sciences. p. 8. ISBN 0-7020-3974-8.
↑ ^۴٫۰ ^۴٫۱ Axelrod, Yekaterina K.; Diringer, Michael N. (May 2008). "Temperature management in acute neurologic disorders". Neurologic Clinics. 26 (2): 585–603, xi. doi:10.1016/j.ncl.2008.02.005. PMID 18514828.
↑ ^۵٫۰ ^۵٫۱ Laupland, Kevin B. (July 2009). "Fever in the critically ill medical patient". Critical Care Medicine. 37 (7 Suppl): S273–8. doi:10.1097/CCM.0b013e3181aa6117. PMID 19535958.
↑ Grunau, Brian E.; Wiens, Matthew O.; Brubacher, Jeffrey R. (September 2010). "Dantrolene in the treatment of MDMA-related hyperpyrexia: a systematic review". Canadian Journal of Emergency Medicine. 12 (5): 435–442. doi:10.1017/s1481803500012598. PMID 20880437. Dantrolene may also be associated with improved survival and reduced complications, especially in patients with extreme (≥ 42 °C) or severe (≥ 40 °C) hyperpyrexia
↑ Sharma, Hari Shanker, ed. (2007). Neurobiology of Hyperthermia (1st ed.). Elsevier. pp. 175–177, 485. ISBN 978-0-08-054999-6. Retrieved 19 November 2016. Despite the myriad of complications associated with heat illness, an elevation of core temperature above 41.0 °C (often referred to as fever or hyperpyrexia) is the most widely recognized symptom of this syndrome.
↑ ویکی‌پدیا انگلیسی
↑ کسمایی، مرتضی."اقلیم و معماری"
↑ Sund-Levander, Märtha; Forsberg, Christina; Wahren, Lis Karen (2002). "Normal oral, rectal, tympanic and axillary body temperature in adult men and women: a systematic literature review". Scandinavian Journal of Caring Sciences. 16 (2): 122–8. doi:10.1046/j.1471-6712.2002.00069.x. PMID 12000664.
↑ «تغییرات دمای بدن تا چه میزان طبیعی است؟». www.724press.com. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۰۳-۲۲.

[Rosen-1] Marx, John (2006). Rosen's emergency medicine: concepts and clinical practice. Mosby/Elsevier. p. 2239. ISBN 978-0-323-02845-5.

[pmid18788094-2] Hutchison, James S.; et al. (June 2008). "Hypothermia therapy after traumatic brain injury in children". New England Journal of Medicine. 358 (23): 2447–2456. doi:10.1056/NEJMoa0706930. PMID 18525042.

[3] Pryor, Jennifer A.; Prasad, Ammani S. (2008). Physiotherapy for Respiratory and Cardiac Problems: Adults and Paediatrics (به انگلیسی). Elsevier Health Sciences. p. 8. ISBN 0-7020-3974-8.

[NC08-4] ۴٫۰ ^۴٫۱ Axelrod, Yekaterina K.; Diringer, Michael N. (May 2008). "Temperature management in acute neurologic disorders". Neurologic Clinics. 26 (2): 585–603, xi. doi:10.1016/j.ncl.2008.02.005. PMID 18514828.

[CC09-5] ۵٫۰ ^۵٫۱ Laupland, Kevin B. (July 2009). "Fever in the critically ill medical patient". Critical Care Medicine. 37 (7 Suppl): S273–8. doi:10.1097/CCM.0b013e3181aa6117. PMID 19535958.

[6] Grunau, Brian E.; Wiens, Matthew O.; Brubacher, Jeffrey R. (September 2010). "Dantrolene in the treatment of MDMA-related hyperpyrexia: a systematic review". Canadian Journal of Emergency Medicine. 12 (5): 435–442. doi:10.1017/s1481803500012598. PMID 20880437. Dantrolene may also be associated with improved survival and reduced complications, especially in patients with extreme (≥ 42 °C) or severe (≥ 40 °C) hyperpyrexia

[7] Sharma, Hari Shanker, ed. (2007). Neurobiology of Hyperthermia (1st ed.). Elsevier. pp. 175–177, 485. ISBN 978-0-08-054999-6. Retrieved 19 November 2016. Despite the myriad of complications associated with heat illness, an elevation of core temperature above 41.0 °C (often referred to as fever or hyperpyrexia) is the most widely recognized symptom of this syndrome.

[8] ویکی‌پدیا انگلیسی

[9] کسمایی، مرتضی."اقلیم و معماری"

[10] Sund-Levander, Märtha; Forsberg, Christina; Wahren, Lis Karen (2002). "Normal oral, rectal, tympanic and axillary body temperature in adult men and women: a systematic literature review". Scandinavian Journal of Caring Sciences. 16 (2): 122–8. doi:10.1046/j.1471-6712.2002.00069.x. PMID 12000664.

[11] «تغییرات دمای بدن تا چه میزان طبیعی است؟». www.724press.com. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۰۳-۲۲.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]

[۷]

[۸]

[۹]

[۱۰]

[۱۱]