پرش به محتوا

باستان‌شناسی محیطی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

باستان‌شناسی محیطی (Environmental archaeology) شاخه‌ای از باستان‌شناسی است که برای بازیابی و بازسازی شرایط محیطی محوطه‌های باستانی و درک اثر متقابل محیط زیست و فرهنگ بر یکدیگر به مطالعهٔ بقایای گیاهی و جانوری در بافت باستان‌شناختی می‌پردازد.[۱]

مطالعهٔ گذشتهٔ اقتصادی، سیاسی و رفتار مناسکی انسان از طریق گردآوری و تحلیل بقایای محیطی (برای نمونه استخوان‌های جانوران، خاک‌ها، بقایای گیاهی)، باستان‌شناسی محیطی را تشکیل می‌دهد.[۲]

سه حوزهٔ مهم در پژوهش‌های رایج در باستان‌شناسی محیطی عبارتند از: گیاه‌باستان‌شناسی، جانور‌باستان‌شناسی، زمین‌باستان‌شناسی

منابع

[ویرایش]
  1. واژه‌های مصوّب فرهنگستان تا پایان سال ۱۳۸۹ (مجموع هشت دفتر فرهنگ واژه‌های مصوّب فرهنگستان)
  2. قاسمی، سمیرا: باستان‌شناسی محیطی بایگانی‌شده در ۲۹ نوامبر ۲۰۱۳ توسط Wayback Machine. بازدید: دسامبر ۲۰۱۳.

پیوند به بیرون

[ویرایش]