پرش به محتوا

آریل (دیزنی)

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
آریل
Ariel
شخصیت پری دریایی کوچولو
آریل همان‌طور که در شکل پری دریایی خود در پری دریایی کوچولو (۱۹۸۹) ظاهر می‌شود.
نخستین حضورپری دریایی کوچولو (۱۹۸۹)
پدیدآورگلن کین
مارک هن
جیمز باکستر
تام سیتو
استفان سنت فوی
ساندرو کلوزو
نیک رانیری
فیلو بارنهارت
ایفاگرماریتا دیپریما (جزیره پری دریایی کوچولو)
سیرا باگس (برادوی)
چلسی مورگان اسکات (فینال برادوی)
اولی کراواهو (پری دریایی کوچولو زنده!)
هال بیلی (پری دریایی کوچولو ۲۰۲۱)
صداپیشهجودی بنسون
کاترین هیوود (سفر با شکوه آریل)
سن۱۶ سال (فیلم اول)[۱][۲]
حدود ۲۸ سال (فیلم دوم)[۳]
بر پایهپری دریایی کوچولو
اثر هانس کریستیان آندرسن
اطلاعاتِ درون‌داستانی
لقبپری دریایی کوچولو
گونهانسان (از طریق دگرپیکری)
پری دریایی (اصلی)
جنسیتمؤنث
عنوانملکه پادشاهی اریک
شاهدخت آتلانتیکا
وابستگیپرنسس دیزنی
خانوادهشاه تریتون (پدر)
ملکه آتنا (مادر)
آتینا، آلانا، آدلا، آکواتا، آریستا و آندرینا (خواهران بزرگتر)
همسراریک
فرزندملودی
خویشاونداناورسولا (عمه)
مورگانا (عمه)
ملیتآتلانتیکایی (در فیلم پری دریایی کوچولو)

آریل (به انگلیسی: Ariel) یک شخصیت خیالی در پری دریایی کوچولو، بیست و هشتمین فیلم پویانمایی والت دیزنی پیکچرز و استودیو انیمیشن والت دیزنی است. صداپیشگی آریل در تمامی اکران‌های رسمی پویانمایی و کالاها توسط جودی بنسون انجام شده‌است. (به جز سفر با شکوه آریل که توسط کاترین هیوود انجام شد) او چهارمین پرنسس دیزنی رسمی، اولین پرنسس غیرانسان و تنها پرنسس دیزنی است که تبدیل به یک مادر شده‌است.

آریل دختر هفتم پادشاه تریتون و ملکه آتنا از پادشاهی سرزمین زیر دریا به نام آتلانتیکا است. او اغلب سرکش است و در فیلم اول، آرزو دارد بخشی از دنیای انسان‌ها باشد. او با شاهزاده اریک که او را از یک کشتی غرق شده نجات داد ازدواج می‌کند و با هم صاحب یک دختر به نام ملودی می‌شوند.

شخصیت آریل در دیزنی از شخصیت اصلی داستان پری دریایی کوچک اثر هانس کریستین اندرسن در سال ۱۸۳۷ گرفته شده، اما برای اقتباس فیلم پویانمایی در سال ۱۹۸۹ به شخصیتی متفاوت تبدیل شد. آریل با استقبال متفاوت منتقدان مواجه شد. برخی از نشریات مانند تایم از او به دلیل اختصاص بیش از حد به اریک انتقاد می‌کنند، در حالی که برخی دیگر مانند امپایر، این شخصیت را به خاطر شخصیت سرکش او ستایش می‌کنند که از نقش‌های قبلی پرنسس‌های دیزنی است. هلی بیلی نسخه لایو اکشن این شخصیت را در اقتباس لایو اکشن فیلم به تصویر خواهد کشید که قرار است در ۲۶ مه ۲۰۲۳ اکران شود.

توسعه

[ویرایش]

آریل بر اساس شخصیت عنوان «پری دریایی کوچولو» اثر هانس کریستیان آندرسن ساخته شد، اما ران کلمنتز، کارگردان و نویسنده همکار، احساس کرد که پری دریایی در داستان اصلی بسیار تراژیک است و شخصیت را بازنویسی کرد و در نتیجه آریل به وجود آمد.[۴]

جودی بنسون، که عمدتاً یک بازیگر صحنه تئاتر بود، برای صداپیشگی آریل انتخاب شد، زیرا کارگردانان احساس می‌کردند «فقط یک فرد باید آواز و صدای او را انجام دهد».[۴] کلمنتز اظهار داشت که صدای بنسون «شیرینی» و «جوانی» بی‌نظیری داشت.[۵] بنسون هنگام ضبط آواز «بخشی از دنیای تو» خواست که نورهای استودیو کم شود تا احساس عمیق بودن در زیر دریا ایجاد شود.[۶][۷] «بخشی از دنیای تو» که توسط هاوارد اشمن، ترانه‌سرا به عنوان ترانه «می‌خواهم» نامیده می‌شد،[۴] در ابتدا قرار بود از فیلم نهایی حذف شود، زیرا جفری کاتزنبرگ معتقد بود که داستان را کند می‌کند،[۶][۴] اما اشمن و کین برای حفظ آن مبارزه کردند.[۴][۸]

طرح اصلی آریل توسط انیماتور گلن کین توسعه داده شد. ظاهر او از آلیسا میلانو (که در آن زمان ۱۶ سال سن داشت و میزبان ساخت برنامهٔ ویژه‌ای در کانال دیزنی بود،[۹]) و مدل کمدین شری استونر، که ارجاعات لایو اکشن را برای انیماتورها در طول توسعه فیلم ارائه می‌کرد. او بعداً ارجاعات لایو اکشن را برای بل (پیج اوهارا) در دیو و دلبر انجام داد.[۴][۷] حرکت موهای آریل در زیر آب بر اساس تصاویری از فضانورد سالی راید در حالی که او در فضا بود انجام شد.[۹] استونر همچنین در حال شنا در استخر فیلمبرداری شد که در فیلم به هدایت حرکت آریل زیر آب کمک کرد.[۱۰]

یک چالش در پویانمایی آریل برای فیلم ۱۹۸۹، رنگ مورد نیاز برای نشان دادن آریل در محیط‌های در حال تغییر، هم در زیر دریا و هم در خشکی بود، که برای آن انیماتورها بدون احتساب تغییر لباس به سی و دو مدل رنگی نیاز داشتند. رنگ سبز مایل به آبی دم پری دریایی آریل رنگی بود که مخصوصاً توسط آزمایشگاه رنگ دیزنی ترکیب شده بود. این رنگ بر پایهٔ شخصیت «آریل» نامگذاری شد. انتخاب رنگ سرخ به عنوان رنگ موی آریل موضوع مناقشه‌ای بین فیلمسازان و مدیران استودیو بود که می‌خواستند این شخصیت موهای بلوند داشته باشد. اشاره شد که موی سرخ با دم سبز آریل تضاد بهتری دارد، رنگ سرخ راحت‌تر از زرد تیره می‌شود و شاخه لایو اکشن دیزنی تاچ استون پیکچرز اخیراً شلپ شلوپ را منتشر کرده بود که یک پری دریایی بلوند داشت. موهای سرخ آریل در نهایت حفظ شد.[۴]

جودی بنسون در مصاحبه ای اظهار داشت که برای شروع آریل، نویسندگان فیلمنامه را چندین بار اصلاح کردند تا مطمئن شوند که آریل ارتباط خود را در زمینهٔ مدرن‌تر حفظ می‌کند. بنسون از آنها شکایت کرد که آریل را غیرقانونی نوشتند و به آنها پیشنهاد کرد که او را به ریشه‌هایش برگردانند.[۱۱]

منابع

[ویرایش]
  1. The Little Mermaid. I'm 16 years old! I'm not a child anymore!"
  2. Singer, A. L. (1997). Disney's The Little Mermaid adapted from the film by A. L. Singer. p. 20. ISBN 978-0-7868-4202-5. Archived from the original on November 20, 2021. Retrieved September 19, 2020. But Daddy, I'm sixteen years old," Ariel began in her defense. "I'm not a child anymore!
  3. The Little Mermaid II. "Louis, Melody's not in here, is she?" "No, Your Highness, but her birthday cake is. Twelve petite candles"
  4. ۴٫۰ ۴٫۱ ۴٫۲ ۴٫۳ ۴٫۴ ۴٫۵ ۴٫۶ Treasures Untold: The Making of Disney's The Little Mermaid. سرگرمی خانگی والت دیزنی. 2006.
  5. Grant, John (1998). Encyclopedia of Walt Disney's Animated Characters (Third ed.). Hyperion. pp. 344–345. ISBN 0-7868-6336-6.
  6. ۶٫۰ ۶٫۱ دن هان (2009). Waking Sleeping Beauty (Documentary film). Burbank, California: Stone Circle Pictures/Walt Disney Studios Motion Pictures.
  7. ۷٫۰ ۷٫۱ Shaffer, Joshua C. (2010). Discovering the Magic Kingdom: An Unofficial Disneyland Vacation Guide. AuthorHouse. pp. 37–40. ISBN 978-1-4520-6312-6.
  8. Robinson, Tasha (2010-03-25). "Producer and Disney animation wars veteran Don Hahn". ای. وی. کلاب. Archived from the original on December 27, 2011. Retrieved 23 July 2011.
  9. ۹٫۰ ۹٫۱ ران کلمنتس، جان ماسکر، آلن منکن (2006). The Little Mermaid: Audio Commentary. سرگرمی خانگی والت دیزنی.
  10. Under The Scene. The Little Mermaid Blu-Ray: سرگرمی خانگی والت دیزنی. 2013.
  11. Plath, James (2008-08-26). "Always Ariel: An Interview with Jodi Benson". DVD Town. Archived from the original on 2009-02-09. Retrieved 2011-07-24.

پیوند به بیرون

[ویرایش]