پرش به محتوا

شخصیت (فعالیت‌های هنری)

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
(تغییرمسیر از شخصیت (آثار هنری))
چهار شخصیت کمدیا دلآرته که لباس‌ها و رفتارشان نشان دهنده نقش شخصیت‌های قراردادی است که در این ژانر به تصویر می‌کشند.

در ادبیات داستانی، شخصیت (به انگلیسی: Character) یک شخص یا موجود دیگر در یک روایت (مانند یک رمان، نمایشنامه، برنامه رادیویی، مجموعه تلویزیونی، موسیقی، فیلم، یا بازی ویدیوئی) است.[۱][۲][۳] این شخصیت ممکن است کاملاً تخیلی یا مبتنی بر یک شخص واقعی باشد، در این صورت ممکن است تمایز یک شخصیت «تخیلی» در مقابل «واقعی» ایجاد شود.[۴]

همذات پنداری با شخصیت

[ویرایش]

به باور پرکینز، ارتباط ما با شخصیت‌های فیلم و داستان آن، شباهت به یک نوع همذات‌پنداری دارد. اما این همذات‌پنداری به معنای یکی شدن کامل با شخصیت نیست؛ بلکه به این معناست که خودمان را به آن‌ها نزدیک می‌بینیم و با آن‌ها ارتباط برقرار می‌کنیم. این نزدیکی گاهی به شکل احساس برتری نسبت به شخصیت‌ها بروز می‌کند، به ویژه در ژانر کمدی. در این موارد، مخاطب با دیدن اشتباهات و مشکلات شخصیت‌ها، احساس رضایت و برتری پیدا می‌کند. این مکانیسم دفاعی به مخاطب اجازه می‌دهد تا از مشکلات خود فاصله بگیرد و لحظاتی را به خنده و تفریح بپردازد.[۵]

منابع

[ویرایش]
  1. Matthew Freeman (2016). Historicising Transmedia Storytelling: Early Twentieth-Century Transmedia Story Worlds. Routledge. pp. 31–34. ISBN 978-1-315-43950-1. Retrieved January 19, 2017.
  2. Maria DiBattista (2011). Novel Characters: A Genealogy. John Wiley & Sons. pp. 14–20. ISBN 978-1-4443-5155-2. Retrieved January 19, 2017.
  3. Baldick (2001, 37) and Childs and Fowler (2006, 23). See also "character, 10b" in Trumble and Stevenson (2003, 381): "A person portrayed in a novel, a drama, etc; a part played by an actor".
  4. Maria DiBattista (2011). Novel Characters: A Genealogy. John Wiley & Sons. pp. 14–20. ISBN 978-1-4443-5155-2. Retrieved January 19, 2017.
  5. پرکینز، ویکتور (۱۴۰۰). فیلم به عنوان فیلم. خجسته. صص. فصل ۷.