María Luisa Moneró
| María Luisa Moneró | |
|---|---|
 | |
| Bizitza | |
| Jaiotza | Madril, 1889 |
| Herrialdea |  Espainia |
| Heriotza | 1982 (92/93 urte) |
| Hezkuntza | |
| Hizkuntzak | gaztelania |
| Jarduerak | |
| Jarduerak | cuplé singer (en)  eta aktorea |
  | |
Maria Luisa Monero (Madril, 1889 – 1982) madrildar aktorea eta kupletista izan zen.[1][2]
Bizitza
[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Batez ere antzerkian jardun zuen. Profesionalki, Jacinto Benaventeren La losa de los sueños lanarekin hasi zen nabarmentzen, eta agertokietan lortu zuen lehen arrakasta Gregorio Martínez Sierraren Canción de cuna lan ospetsuan izan zen, 1911ko otsailean Lara Antzokian estreinatu zuena, non sor Marcelaren papera interpretatu zuen.[3][4]
Lara Antzokiaren konpainian aritu zen, eta Manuel Linares Rivasen Flor de los pazos (1912), Martínez Sierraren Amanecer (1915), Jacinto Benaventeren La ciudad alegre y confiada (1916) eta Álvarez Quintero anaien Así se escribir la Historia (1917) estreinaldietan parte hartu zuen.[5]
Hamarkadaren amaieran Konpainia utzi zuen, eta Infanta Isabel Antzokian Pedro Muñoz Secaren Un drama de Calderón (1919) interpretatu zuen, Nancey eta Ruoux-en ¡Que no lo sepa Fernanda![6] (1922), edo Pablo Parelladaren El simpático García (1922).[7]
1924an, zortea probatu zuen orduan Variedades deituriko generoan, eta Bartzelonako Eldorado aretoan aurkeztu zuen bere ikuskizuna; urtebete geroago, Parisko Olympiara joatea lortu zuen.[8][9][10]
.jpg)
Interpretaziora itzulita, 1926an, Francisco Alarcon aktorearen konpainian sartu zen, eta harekin Valentzian eta Bartzelonan jardun zuen Las flores edo El amor que pasa lanetan. Madrilen Infanta Beatriz Antzokiaren konpainian tarte labur batean lan egin ostean, 1930eko hamarkadan Espainiako agertokietan barrena jarraitu zuen, Rafael Mario Victorerorekin osatu zuen konpainian.Espainiako Gerra Zibilaren ostean bere antzerki-ibilbidearekin jarraitu zuen, askotan komiki lanetan, bereziki Eloísa está debajo de un almendro (1940), Enrique Jardiel Poncelarena, non Guadalupe Muñoz Sampedro ordezkatu zuen, Álvarez Quintero anaien Puebla de las mujeres (1941), Pedro Muñoz Secaren Sola (1942), Enrique Jardiel Poncelaren Las siete vidas del gato (1943), Carlos Llopisen Nosotros, ellas y el duende (1950), Lillian Hellmanen Como buenos hermanos (1957),[11] edo Edgar Nevilleren Prohibido en otoño (1957) eta La vida en un hilo (1959). Hala ere, obra dramatikoetan ere parte hartu zuen, bereziki aipatzekoa da Antonio Buero Vallejoren Hoy es fiesta (1956).
Lanean jarraitu zuen adinean aurrera egin arte. Iturri batzuen arabera, Moneró 1982an hil zen.
Erreferentziak
[aldatu | aldatu iturburu kodea]- ↑ «Moneró, María Luisa (1889-)» datos.bne.es.
- ↑ El ocaso de la temporada. 19 de mayo de 1915.
- ↑ María Luisa Moneró. 16 de octubre de 1927.
- ↑ Canción de cuna. 1 de marzo de 1911.
- ↑ Amanecer en el Lara. 8 de abril de 1915.
- ↑ Infanta Isabel, Un drama de Calderón. 19 de enero de 1919.
- ↑ La vida del teatro. 19 de marzo de 1922.
- ↑ La Moneró cancionista. 19 de septiembre de 1924.
- ↑ Música y teatros. 14 de septiembre de 1924.
- ↑ María Luisa Moneró en París. 24 de junio de 1925.
- ↑ En el María Guerrero se estrenó "Como buenos hermanos", de Lillian Hellman. 15 de mayo de 1957.
Kanpo estekak
[aldatu | aldatu iturburu kodea]| Autoritate kontrola |
|
|---|
Datuak: Q6004212
Multimedia: María Luisa Moneró / Q6004212