Lemureak

Lemureak (latinez, lemures) hildakoen itzalak edo mamuak dira Antzinako erromatarren sinesmenetan. Hildakoen izpirituak ziren, bizitzan egindako akats eta hutsegiteengatik "etxerik gabe egotera zigortuak izaten zirenak", alderrai zebiltzanak eta gizaki gaizto eta maltzurrak batez ere kaltetzen zituztenak.

Larvae-ak bezain beldurgarriak ez diren arren, dirudienez, urteko egun jakin batzuetan itzultzen ziren lurrera, bizidunak atsekabetzeko, eta Lemuria jaietakko gauetan konjuratzen zituzten, maiatzean, Ovidiok aipatutako testu batean deskribatu zuenez. Hala eta guztiz ere, bizitzaren alde ilun eta iluna irudikatzen dute, eta, hain zuzen ere, eragiten zuten beldurragatik, hainbat kultu eta erritu egiten ziren haiek baretzeko^[1].